Πέθανε ο ηθοποιός Σπύρος Φωκάς

Πέθανε σήμερα ο ηθοποιός Σπύρος Φωκάς σε ηλικία 86 ετών, όπως έκανε γνωστό η σύζυγός του, Λίλιαν, μέσα από ανάρτησή της. Ο Σπύρος Φωκάς έδινε τα τελευταία χρόνια συνεχείς μάχες με προβλήματα υγείας. Μάλιστα, το περασμένο καλοκαίρι χρειάστηκε να νοσηλευτεί λόγω αναπνευστικών προβλημάτων που του προκάλεσαν οι πυρκαγιές στην περιοχή της Κορίνθου.

Η Λίλιαν Φωκά επέλεξε να αποχαιρετήσει τον Σπύρο της, με το τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα, «Τα δειλινά».

Σπύρος Φωκάς - Η καριέρα στο εξωτερικό και η τηλεόραση

O Σπύρος Φωκάς είχε γεννηθεί στις 17 Αυγούστου 1937 στην Πάτρα και το πραγματικό του επώνυμο ήταν Ανδρουτσόπουλος. Διέγραψε σημαντική πορεία στην υποκριτική, κάνοντας διεθνή καριέρα. Μεταξύ άλλων, έπαιξε στο εξωτερικό στις ταινίες «Ο Ρόκο και τ' Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι και «Το διαμάντι του Νείλου».

Στην ιδιωτική τηλεόραση συμμετείχε κυρίως ως guest σε επιτυχημένες σειρές, όπως η «Ανατομία ενός Εγκλήματος», το «Νυχτερινό Δελτίο» και οι «Δυο Ξένοι», ενώ πρωταγωνίστησε στο σήριαλ «Της Αγάπης Μαχαιριά» (2005-07) στον ρόλο του Αντώνη Σταματάκη. Τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στη σειρά «Ιατρικό Απόρρητο» τη σεζόν 2008-09 στον ΑΝΤ1, ενώ παρουσίασε και τη μουσική εκπομπή «Πραγμάτων Ύλη Μαγική» στην ΕΡΤ3 το 2012.

Σπύρος Φωκάς - Το «αντίο» των φίλων του

Από τη στιγμή που έγινε γνωστή η είδηση θανάτου του Σπύρου Φωκά, φίλοι του τον αποχαιρετούν μέσα από αναρτήσεις τους στα social media. Ανάμεσά τους, ο Παύλος Ριγάτος, που έγραψε στο Facebook. 

«Πριν λίγο έφυγε από την ζωή για την γειτονιά των αγγέλων ένας Μεγάλος Καλλιτεχνης ένας Σπουδαίος Ηθοποιός ο Σπύρος Φωκάς που αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο και έκανε υπερήφανη την Ελλάδα μας με την διαδρομή του και το ήθος του. Ήταν όμως όπως ελεγε ότι είναι Έλληνας με την σημασία της λέξεως αγαπούσε κάθε τι το ελληνικό εδώ δυστυχώς όπως γίνεται συνήθως δεν του έδωσαν την πρέπουσα σημασία και ιδίως στα τελευταία χρόνια που περνούσε δύσκολα. Παρόλα αυτά συνέχιζε αξιοπρεπώς γιατί πάνω από όλα ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Είχα την τύχη τα τελευταία 12 χρόνια να είμαι φίλος του όπως και της Μαρίας της γυναίκας του που ήταν πάντα δίπλα του έως και σήμερα με μια απίστευτη αγάπη που την διέκρινε για αυτόν

Μας ένωσε η μουσική κάποια στιγμή μου έδωσε ένα στίχο του και αυτό ήταν του έβαλα μουσική και έτσι φτιάχτηκε το τραγούδι παίξε ένα ζεϊμπέκικο να φύγω αυτό ήταν από τότε μέχρι και σήμερα η αγάπη μας παρέμενε διαρκείς και θα συνεχίσει για πολλούς από εμάς. Σπύρο σε ευχαριστώ προσωπικά για την μεγάλη προσφορά σου στον χώρο του θεάματος και της τέχνης. Εύχομαι αγαπημένε φίλε μου Καλό Παράδεισο να έχει η ψυχούλα σου και συλλυπητήρια στην Μαρία σου και στην Κωνσταντίνα σου την κόρη σου».

Όταν ο Σπύρος Φωκάς συνάντησε τον Σιλβέστερ Σταλόνε

Ο Σπύρος Φωκάς είχε περιγράψει στην αυτοβιογραφία του την πρώτη συνάντηση που είχε με τον Σιλβέστερ Σταλόνε για την ταινία «Ράμπο 3». Ο Σπύρος Φωκάς περιγράφει:

«Σου έχω κλείσει ραντεβού με τον παράξενο» μου είπε ο ατζέντης μου εκείνο το απόγευμα στο τηλέφωνο. «Κοίτα να του αρέσεις γιατί είναι καλή η δουλειά για την οποία σε θέλει»... «Και τι να κάνω; Να κάτσω μπροστά του και να παίρνω πόζες;» «Οχι, βρε συ... Απλά να προσέξεις γιατί είναι δύσκολος τύπος»... Ο «παράξενος» και ο «δύσκολος» δεν ήταν άλλος από τον Σιλβέστερ Σταλόνε και τώρα ήμουν μπροστά του στα γραφεία της εταιρίας παραγωγής... Η ταινία για την οποία με ήθελε ήταν η συνέχεια της σειράς «Ράμπο». Το «Ράμπο 3».

«Λοιπόν, από πού είσαι;» με ρώτησε, όταν άκουσε να του μιλάω με κάποια προφορά. «Έλληνας είμαι» του απαντάω... «Είσαι κι εσύ πουτ... γιος όπως ο άλλος;» Σε κάποιο από τα προηγούμενα έργα του, την «Κόμπρα», είχε μια κακιά συνεργασία με τον Ελληνα σκηνοθέτη Τζορτζ Κοσμάτος. Αυτά, βέβαια, μου τα είπε αργότερα. Τώρα περίμενε την αντίδρασή μου. Εγώ, που δεν είχα ιδέα για το γεγονός αυτό, αποφάσισα να αντεπιτεθώ: «Πολύ χειρότερος» του απαντάω στον ίδιο τόνο... «Καλά... Μου κάνεις... Η ταινία που κάνω γυρίζεται στο Ισραήλ. Θέλεις να έρθεις; Αν ναι, τότε λέω στη γραμματέα μου να τα κανονίσει με τον ατζέντη σου». Δώσαμε τα χέρια, γύρισα σπίτι και την άλλη μέρα ετοιμάστηκα για ταξίδι, καθώς με πήρε ο ατζέντης μου στο τηλέφωνο καταχαρούμενος για να μου πει πως η δουλειά είχε κλείσει.

Έφτασα και κατέλυσα στο υπερπολυτελές ξενοδοχείο «Βασιλιάς Δαυίδ» της Ιερουσαλήμ. Η ταινία «Ράμπο 3» είναι πασίγνωστη. Δεν θα γράψω κάτι για την υπόθεση, παρά μόνον ότι, ενώ υποτίθεται ότι εκτυλίσσεται στο Αφγανιστάν, γυρίστηκε στο Ισραήλ, το οποίο διαθέτει τοπία ανάλογα. Ακόμα, μερικές σκηνές γυρίστηκαν στην Αριζόνα και είχα την ευκαιρία να δω από κοντά τα υπέροχα τοπία της.

Αυτό που μου έχει μείνει από αυτήν την ταινία όπου εγώ έπαιζα τον Μασούντ, τον αρχηγό των μουτζαχεντίν, είναι ότι μου βγήκε η πίστη στη δουλειά. Ο Σιλβέστερ Σταλόνε είναι ο πιο εργασιομανής τύπος που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Αν για όλους μας η μέρα έχει 24 ώρες, γι' αυτόν έχει 26! Εκτός τούτου, ήταν και μανιακός με τη γυμναστική. Είχε κουβαλήσει με αεροπλάνο ολόκληρο γυμναστήριο πλήρες, με όλα τα όργανα, που του το εγκατέστησαν σε έναν μεγάλο χώρο του ξενοδοχείου. Εγώ το έμαθα τυχαία ένα απόγευμα, όταν, καθώς περιδιάβαινα τους χώρους του ξενοδοχείου, είδα τα όργανα γυμναστικής και θαύμασα την έκτασή τους.

«Μπράβο! Ωραίο χώρο διαθέτει το ξενοδοχείο σας για γυμναστική» είπα σε κάποιον υπάλληλο που έτυχε να περνάει από μπροστά μου. «Δεν πρόκειται για το γυμναστήριο του ξενοδοχείου», μου απάντησε, «το γυμναστήριο αυτό είναι του κυρίου Σταλόνε, ήρθε με ειδική πτήση της fed ex και το εγκαταστήσαμε εδώ για αποκλειστική του χρήση»... Κατάλαβα... Με τόσα λεφτά που έβγαζε ο άνθρωπος, είχε για να πληρώνει όλες τις τρέλες του. Αυτοί οι ηθοποιοί δεν παίρνουν κάποια αμοιβή που θα συμφωνηθεί για κάθε ταινία... Εχουν μια συγκεκριμένη τιμή. Εχουν το κασέ τους, που λέμε. Ας πούμε: Ο Τζακ Νίκολσον, για παράδειγμα, παίρνει για κάθε ταινία που γυρίζει 20.000.000 δολάρια.