Αν σπούδασες εκεί, ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει φοιτητής στην Κομοτηνή.
Στην Κομοτηνή κλαις δυο φόρες. Τα γνωστά, μία όταν πας και μία όταν φεύγεις. Σιχτιρίζεις στην αρχή για την κακή σου τύχη που σε έφερε στην άλλη άκρη της Ελλάδας και μαθαίνεις αμέσως ότι Δ.Π.Θ. δεν σημαίνει Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, αλλά «Δυστυχώς Πέρασα Θράκη». Και περνάνε τα χρόνια, μέχρι που έρχεται η ώρα να φύγεις και τότε την έχεις αγαπήσει τόσο, που δεν θέλεις ούτε να σκέφτεσαι τη ζωή σου μακριά της. Σήμερα θυμάσαι ακόμα εκείνο το σημείο στην πλατεία που δίνονταν τα ραντεβού, τα καθιερωμένα στέκια, το αγαπημένο σου ποτό, κι εκείνο το κρύο της Κομοτηνής που γίνεται η πιο μεγάλη ζέστη όταν την αποχωρίζεσαι.
Ήταν μέχρι πρόσφατα εκεί πάνω μία αληθινή παρέα. Από αυτές που γνωρίζονται καλά και αγαπιούνται σαν οικογένεια. Μαγείρευαν μαζί, αντάλλασσαν σπίτια, έλεγαν μυστικά, έκαναν αυτοσχέδια χριστουγεννιάτικα ρεβεγιόν, τσακώνονταν για τον Θεό, έβλεπαν κουλές ταινίες, τις ανέλυαν, μέχρι που άρχισαν οι μισοί το κάπνισμα κι οι άλλοι μισοί τους έρωτες… Γιατί Κομοτηνή σημαίνει ξεγνοιασιά, αλητεία και διάβασμα, και άγχος, κι αγωνίες και αλληλεγγύη και 37 ακόμα πράγματα που μου θύμισαν:
1. Τα ξενύχτια καταλήγουν πάντα στον MC D (Mακ Ντι) ή στο Goloso. Κανόνας.Οι υπέρτατες μπουγάτσες του Μακ Ντι έχουν γέμιση από τυρί και σοκολάτα, μέχρι κοτόπουλο και μπιφτέκι. Οι πελάτες γράφουν αφιερώσεις στους τοίχους, ενώ άλλοι χαζεύουν τα ωραία χέρια του Μακ Ντι. Για πεϊνιρλί με σουβλάκι κοτόπουλο και υπέροχη σος, όλα οδηγούν στο Goloso.
2. Ξέρεις ότι η Κομοτηνή έχει ένα μπουζούκι, το «Ηχοδρόμιο» κι ένα κλαμπ, το «Λόμπι». Όλα τα πρωτοετά που σέβονται τον εαυτό τους περνάνε τουλάχιστον μια βόλτα από τα άνωθεν, απαραιτήτως.
3. Το Μαντρί κανονικά λέγεται Κιούμπρικ, αλλά όλοι για κάποιο λόγο όταν πρωτοάνοιξε, το έλεγαν Μαντρί.
8. Τα λεωφορεία στην πανεπιστημιούπολη είναι μονίμως φίσκα στις εξεταστικές. Όποιος προλάβει πρόλαβε ή όποιος έσπρωξε καλύτερα μπήκε. Μια ακόμα ρομαντική ανάμνηση από τα αμφιθέατρα του Δ.Π.Θ.: χειμώνας με απίστευτο κρύο και καλοκαίρι με αφόρητη ζέστη, τέλειο.
9. Ξέρεις τι εστί κύριος Δημήτρης στην Γραμματεία Νομικής. Είναι ο πρώτος που γνωρίζεις στη σχολή, ο τελευταίος που χαιρετάς όταν ορκίζεσαι, θέλεις ακόμα να τον πάρεις τηλέφωνο για απορίες –κι ας πήρες πτυχίο- και στο τέλος συνειδητοποιείς ότι τον αγαπάς, κι ας τον κακολόγησες κάποτε.
10. Όλοι σύχναζαν Κύκλο, πήγαινες κι εσύ κι έπινες ρακόμελα.
11. Ξέρεις τι θα πει κρασί στο λατρεμένο Αλάβαστρο. Μπορεί να μην το πίνει ούτε ο μπεκρής της παρέας, αλλά δεν το αλλάζεις. Είναι αξία το Αλάβαστρο, με τα ωραία live και τους σωστούς θαμώνες.
12. Στο Μασάλι έπαιζαν τα καλύτερα ρεμπέτικα. Όταν δεν έβρισκες τραπέζι, τα άκουγες από δίπλα στην Αμαλαγιά.
13. Ο Καμενίδης, για τους παλιότερους, ήταν συνώνυμο με το καλοκαίρι.
14. Σε κάθε εξεταστική άφηνες εκατοντάδες ευρώ στα χιλιάδες φωτοτυπάδικα αυτής της πόλης. Ακόμα κι αν λείπεις κάμποσα χρόνια τώρα, είναι πολύ πιθανό να σε θυμούνται στο Copyland ή στο Ergoprint. Αγαπημένος φωτοτυπάς ο Σαλπιγγίδης με την ένδοξη επωνυμία «Ο Πόντος» και διακόσμηση: φωτογραφίες της ΑΕΚ και του Λαζόπουλου.
15. Γενικά θυμάσαι ΤΟ ΚΡΥΟ. Αυτό το χαρακτηριστικό κρύο της Θράκης που πλέον το αναγνωρίζεις από μακριά. Όταν η Ελλάδα φοράει καλοκαιρινά, η Κομοτηνή έχει ήδη κατεβάσει τα χειμωνιάτικα.
16. Όλοι έχουν κάποια γνωστή που πήρε κατα λάθος μαζί της το κλειδί από τις γυναικείες τουαλέτες του Μπάρμπα-Γιάννη. Ξέρεις τι εστί σουτζουκάκια στου Μπάρμπα-Γιάννη. Ξέρεις επίσης ότι εκεί βρίσκεις τα πιο μπαμπάτσικα σάντουιτς της Κομοτηνής, σε αντίθεση μ’ εκείνα στο Καθοδόν που «τι να σου κάνουν».
17. Το Αλλόκοτο με την κληματαριά. Δεν σου έφερναν ποτέ ξηροκάρπια. Πόνεσε πολύς κόσμος.
18. Η Κομοτηνή είναι ένα μεγάλο κρεβάτι. Παραδέξου το. Μικρή πόλη, πόσες επιλογές να έχεις. Ο πρώην σου θα είναι ο νυν κάποιου στο απέναντι τραπέζι. Γι’ αυτό χαιρόσουν την «ανωνυμία» όταν επέστρεφες στην πόλη σου για διακοπές.
19. Sultan Tepe, τέλος. Το καλύτερο κεμπάμπ, η καλύτερη παστουρμαδόπιτα. Τα τραπέζια στις ορκωμοσίες κλείνονται μαζί με την ανακοίνωση της ημερομηνίας από την γραμματεία.
20. Οι καφέδες στο Καφωδείον και το Λούκι κρατάνε πολλές ώρες. Είσαι ήδη ένα δύωρο για καφέ, φεύγεις, πας γυμναστήριο ή φροντιστήριο και όταν επιστρέφεις τους βρίσκεις όλους στην ίδια θέση.
21. Συνήθισες τόσο πολύ να ακούς τους μοεζίνιδες από τα τζαμιά, που τώρα σου λείπουν.
22. Έχεις πετύχει ή έχεις ακούσει ιστορίες για τον περιβόητο ταξιτζή που λέει τη μοίρα, το ταξί 13. Έλεγε σε όλους τους πελάτες την ίδια ιστορία. Ότι έχουν δίδυμο αδελφό, αλλά κάποιος τον έφαγε στην κοιλία της μαμάς τους.
23. Τα καλοκαίρια όποιον έψαχνες, τον έβρισκες στο camping στη Σαμοθράκη. Με το που τελειώσει η εξεταστική, όλη η Κομοτηνή μεταφέρεται εκεί.
24. Έχεις πάει στο Κισμέτ να σου πει τον καφέ η κυρία Δήμητρα. Ο άνθρωπος που ξέρει όλα τα γκομενικά-άγχη-προβλήματα των φοιτητών της Κομοτηνής.
25. Ακόμα θυμάσαι το «Φάτε σκατά κερνάει ο Χούτος» έξω από την κάτω Λέσχη. Από τότε που κατάλαβες ότι το καλό φαΐ είναι στην πάνω που δίνει και γλυκάκι, πήγαινες τρέχοντας γιατί τελείωνε νωρίς.
Και κάτι έξτρα για τις φουρνιές του '80. Κι από αυτούς έχουμε στην AthensVoice!
1. Μυρωδιά από ξυλόσομπα. Η πρώτη μυρωδιά που παίρνεις από την πόλη. Ξημερώματα φτάνει το τρένο, είσαι πρωτοετής κι είναι Σεπτέμβρης, εδώ έχουν ήδη χειμώνα, κρατάς πουλόβερ; Μα πόσοι φαντάροι;
2. Μαθαίνεις το Dakor για κυριακάτικο βραδινό. Η Λέσχη στο έδινε απ’ το Σάββατο γιατί έκλεινε την Κυριακή. Στην αρχή το περιφρονούσες και το έδινες στα γυφτάκια (που το πουλούσαν στα μπακάλικα). Μετά κατάλαβες τι μεζές αποδεικνύεται άμα το ζεστάνεις στο γκαζάκι 4 η ώρα το πρωί.
3. Ένα είναι το όνομα: Κώστας. Για όλα τα υπό προστασία αδέσποτα σκυλιά του Συλλόγου Φ.Ο.Θ.Κ. «Κώστας Βάρναλης».
4. Ραντεβού στο Ξίφος. Τι ποιο Ξίφος; Ένα είναι και σε προστάζει: Θνητοί τοις Αθανάτοις το γόνυ κλίνατε.
5.Το καλοκαίρι οι φορτηγατζήδες είναι η καλύτερη παρέα προς Φανάρι. Όταν όλη η Κομοτηνή πήγαινε για μπάνιο γίνονταν τα ομαδικά ωτοστόπ –μπροστά τα κορίτσια, κρυμμένα τα αγόρια-, στον κόμβο έξω από την πόλη.
6. Lamore, ένα Johnny και τις Βεργούλες. Κι ύστερα Stork. Για after, μετά την ντίσκο Ορφέας.
7. Προς το τέλος του μήνα, όταν έχεις μείνει από λεφτά, μαθαίνεις την ολίγη από γιουβέτσι (σπανακόρυζο, φακές, ψαρόσουπα…) στα Αδέλφια.
8. Λες το μπιφτέκι κιοφτέ και το τρως στου Σαμρή μαζί με ψητή καυτερή πιπεριά, ξημερώματα δίπλα στους Τούρκους εργάτες που ξεκινούν το μεροκάματο. Σε φέρανε τα αγόρια που ήθελαν πατσά-α παπαπα…
9. Ποάλας, ο θρυλικός. Ή μάλλον ΟΙ θρυλικοί, πατέρας και γιος. Το πρωί εισιτήρια του ΟΣΕ το βράδυ κινηματογραφική λέσχη. Οι Γερμανοί είναι πολύ εροτίκ...
10. Έμαθες τάβλι στο Ελλάς και το Παλλάς. Αλλά πράκτις έκανες στο καφενεδάκι του Σταθμού, είχε ωραία ούζα και λιακάδες
11. Έχεις καθηγητή τον Πανούση και του ζητάς να μεσολαβήσει στον Κρατερό για να σε περάσει Δημόσιο Διεθνές. Κι εκείνος τα κατάφερε! Ήταν νέος, τα είχε μ’ αυτήν στο δεύτερο έτος, και είναι πολύ καλόοοοοοος...
12. «Σώβρακα» και «Συνεργεία». Ήξερες πως πάει: αν είσαι διαβασμένος κάθεσαι πρώτος στο σώβρακο και μπροστά σου όλοι οι αδιάβαστοι για να τους λες. Αν είσαι συνεργείο, βιάσου, έχεις 10 κόλλες να γράψεις και να τις βάλεις στο καζανάκι, στη δεύτερη τουαλέτα δεξιά. Πασχίζαμε για ποικιλία και απαντήσεις με παραλλαγές, αλλά οι αναρχικοί έγραφαν 20 κόλλες ίδιες, ώσπου το πιασε ο καθηγητής και πάνε τα Συνεργεία, πάνε και τα Σώβρακα.
Εκτός από το savoir vivre των γιορτών, με το οποίο κάποιοι αρέσκονται να σαχλαμαρίζουν, υπάρχει και το savoir vivre των δρόμων, το οποίο έχουμε προ πολλού εγκαταλείψει.
22°
