Καλησπέρα, πήρα το θάρρος να στείλω αυτό το mail με αφορμή τη δημοσίευση που κάνατε για τους φοιτητές Θεολογικής του ΑΠΘ για το pride. Ως φοιτήτρια Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όταν διάβασα το εν λόγω κείμενο, ένιωσα την επιθυμία να απαντήσω σε αυτά τα παιδιά. Προσωπικά, θεωρώ απαράδεκτο να ξεστομίζονται τέτοιες απόψεις πάνω στο θέμα της ομοφυλοφιλίας, και μάλιστα από άτομα που μελετούν Θεολογία.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη ως προς τα σημεία που με βρίσκουν αντίθετη, θα αναφερθώ σε κάποια αποσπάσματα των δικών τους κειμένων.
1. «Εν τούτοις οι ομοφυλόφιλοι υποστηρίζουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι μία πραγματικότητα. Βεβαίως και είναι πραγματικότητα. Και η κλοπή είναι μία πραγματικότητα, όπως και ο βιασμός και η δολοφονία και η απάτη».
Δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω τη λογική με την οποία συγκρίνεται η ομοφυλοφιλία με τον βιασμό ή τη δολοφονία. Αυτές είναι πράξεις που βλάπτουν τους συνανθρώπους μας. Αντιθέτως δεν έχω ακούσει ποτέ μου κάποιος ομοφυλόφιλος να έχει βλάψει τους γύρω του με την προτίμηση του αυτή.
2. «Δικαιούμαι - Απαιτώ γάμο, όνομα, σεβασμό». Σύμφωνα με το άρθρο 21, παράγραφος 1 του ισχύοντος Συντάγματος προβλέπεται ότι: «η οικογένεια είναι το θεμέλιο της συντήρησης και της προαγωγής του Έθνους». Πώς θα συντηρηθεί και θα προαχθεί το Έθνος από «γάμο» ατόμων του ιδίου φύλου;»
Με την ίδια λογική του παραπάνω επιχειρήματος, ούτε τα ετερόφυλα ζευγάρια που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά θα έπρεπε να παντρεύονται, εφόσον ο γάμος –και κατά συνέπεια η οικογένεια– αποσκοπεί καθαρά και μόνο στη συντήρηση και την προαγωγή του Έθνους.
3. «Μισούμε την ομοφυλοφιλία και την καταδικάζουμε ως πράξη».
Πώς γίνεται κάποιος άνθρωπος που μελετά θεολογία και κατά συνέπεια τη θρησκεία του Χριστιανισμού να μιλά για μίσος; Ο Χριστός μέσα από τη ζωή και τα κηρύγματα του δεν πρεσβεύει τίποτα άλλο, παρά μόνο την αγάπη προς τον πλησίον.
4. «Η Εκκλησία αποδέχεται κάθε άνθρωπο και δεν απορρίπτει κανέναν. Το ίδιο ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους. Όλοι μας όμως, ως μέλη της Εκκλησίας, επειδή τους σεβόμαστε, ενδιαφερόμαστε πραγματικά για αυτούς. Ας αναγνωρίσουν το πάθος τους, ας αλλάξουν τρόπο σκέψης και ζωής, ας πάρουν την γενναία απόφαση να αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις και με τα πνευματικά όπλα που παρέχει η Εκκλησία, ώστε να αποτινάξουν αυτό το πάθος από πάνω τους».
Πώς γίνεται κανείς να ενδιαφέρεται «πραγματικά» για μία ομάδα ανθρώπων, ενώ στην ουσία θέλει απλά να τους κάνει να καταπιέσουν το πώς πραγματικά νιώθουν και να παριστάνουν κάτι που δεν είναι;
5. «Ανησυχούμε έντονα σε ποια κοινωνία θα κληθούμε να ζήσουμε, πώς θα δημιουργήσουμε οικογένειες, αλλά πιο πολύ ανησυχούμε και λυπόμαστε τα παιδιά μας, τις επόμενες γενιές».
Προσωπικά πιστεύω πως θα έπρεπε να ανησυχούν για τα δικά τους παιδιά, που είναι καταδικασμένα να μεγαλώσουν με γονείς, που θα τα «ποτίσουν» με μίσος (κατά τα δικά τους λεγόμενα) για μία ομάδα ανθρώπων, που δεν τους έφταιξαν σε κάτι.
Κλείνοντας, θέλω να διευκρινίσω πως ανήκω στην κατηγορία των ετερόφυλων ατόμων (αν και προσωπικά δεν θεωρώ πως οι άνθρωποι θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται με βάση τη σεξουαλική τους προτίμηση), και αυτό γιατί είμαι σίγουρη πως πολλοί θα βιαστούν να βγάλουν τα δικά τους αυθαίρετα συμπεράσματα.
Υποθέτω ότι μια στο τόσο πρέπει και οι αρμόδιες διωκτικές αρχές να προσποιούνται αποτελεσματικότητα ώστε να μπορούν να συνεχίζουν να είναι αναποτελεσματικές χωρίς άγχος
11°
