Μην πάρεις τα μάτια σου από τις σελίδες του, δεν θα αντέξεις λεπτό. Συνέχισε να διαβάζεις όσο πιο γρήγορα μπορείς και μην κοιτάξεις πίσω. Το τέλος κάθε κεφαλαίου θα σε κάνει να νιώσεις σίγουρος πως ξέρεις ποιος αρρωστημένος νους κρύβεται πίσω από όλα αυτά τα αποτρόπαια γεγονότα, αλλά οι εξελίξεις που ακολουθούν δεν θα σου επιτρέψουν να χαλαρώσεις. Πρέπει οι αισθήσεις σου να είναι σε εγρήγορση, γιατί κάπου εκεί έξω, εκείνος μπορεί να σε δει. Κάθε στιγμή που περνάει είναι εις βάρος σου, αφού είναι βέβαιο πως δεν θα μπορέσεις να σκεφτείς οτιδήποτε άλλο μέχρι να ανακαλύψεις την ταυτότητά του. Γι' αυτό απλά αφιερώσου απόλυτα στο νέο καταιγιστικό θρίλερ της Clare Mackintosh και νιώσε την αδρεναλίνη σου να εκτοξεύεται. Μέχρι να καταφέρεις να τον δεις κι εσύ…
Η Ζόι Ουόκερ ζει με τον σύντροφό της Σάιμον και τα δύο της παιδιά από τον γάμο της με τον Ματ, την Κέιτι και τον Τζάστιν, και εργάζεται ως λογίστρια στο Χάλοου & Ριντ. Η ρουτίνα της διαδρομής που ακολουθεί καθημερινά για την εργασία της αποσυντονίζεται αναπάντεχα όταν ένα απόγευμα διαπιστώνει πως η φωτογραφία της κοσμεί μια αγγελία για ροζ γραμμές στην εφημερίδα London Gazette. Πανικοβάλλεται, όμως οι δικοί της άνθρωποι την καθησυχάζουν καθώς η εικόνα είναι θολή και θεωρούν πως ανήκει σε κάποια γυναίκα που απλώς της μοιάζει. Μια κλοπή στο μετρό και ένα στυγερό έγκλημα θα αλλάξουν και πάλι τα δεδομένα και οι αγγελίες θα βρεθούν στο επίκεντρο των ερευνών. Ο χρόνος κυλάει αμείλικτος και η Ζόι νιώθει πως ο κλοιός γύρω της στενεύει. Μπορεί η αστυνομία να την προστατεύσει ή εκείνος θα την προλάβει στην επόμενη διαδρομή;
Η Clare Mackintosh εμπνεύστηκε μια συναρπαστική πλοκή βασισμένη στη ρουτίνα που έχει υιοθετήσει ο καθένας από εμάς στην καθημερινότητά του και στις απεριόριστες δυνατότητες που προσφέρει το διαδίκτυο στους μυημένους σε αυτό. Τα δύο αυτά ακριβώς στοιχεία συντελούν αποφασιστικά στην αληθοφάνεια των καταστάσεων και δημιουργούν εξαρχής ένα έντονο αίσθημα φόβου και ασφυξίας. Καθώς η ιστορία ξετυλίγεται, νιώθεις πως η υπόθεση σε αφορά άμεσα και πως είσαι ξαφνικά στο μάτι του κυκλώνα.
«Η ρουτίνα σε κάνει να νιώθεις ασφαλής. Η ρουτίνα θα σε σκοτώσει».
Η ιστορία είναι σφιχτή, καλοδουλεμένη, δεν αναλώνεται σε υπερβολές, έχει γρήγορο ρυθμό και σε κρατάει παγιδευμένο χωρίς δυνατότητα διαφυγής. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί ενεστώτα, άρα όλα συμβαίνουν τώρα, σε ζωντανή μετάδοση, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα συμβεί στο επόμενο δευτερόλεπτο. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις, τις αντιδράσεις, την επόμενη κίνηση. Όλα είναι ρευστά και μπορεί τα πάντα να πάρουν διαφορετική τροπή στο επόμενο δευτερόλεπτο. Άραγε, «πόσο γρήγορα μπορείς να τρέξεις;»
Η συγγραφέας στηρίζει το μυθιστόρημά της κατά το ήμισυ στους χαρακτήρες της - αν και ξέρει πως η ιστορία από μόνη της είναι δυνατή. Λεπτομέρεια εξαιρετικά σημαντική που κάνει τη διαφορά σε ένα κλειστοφοβικό ψυχολογικό θρίλερ. Κάθε χαρακτήρας αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται μέσα από την ανάπτυξη της πλοκής. Η Ζόι και η Κέλι, η αστυνόμος που προσπαθεί να τη βοηθήσει, αποτελούν τις δύο κεντρικές ηρωίδες και μαθαίνεις τα πάντα για την καθημερινότητά τους, το παρελθόν τους, τις αγωνίες και τις ενοχές τους, τα λάθη και τις εμμονές τους. Όμως, γνωρίζεις και όλους τους ανθρώπους που τις περιβάλλουν και διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στη ζωή τους. Το πλήθος και οι ιδιαιτερότητες των ηρώων προσφέρουν μια τεράστια γκάμα ενόχων και οδηγούν το μυαλό σου σε πολλαπλές εικασίες. Πολύ σύντομα αποκτάς μια σφαιρική εικόνα για τον καθένα και μπορείς να κατανοήσεις τις αντιδράσεις και να προβλέψεις τις επόμενες κινήσεις. Ή έτσι θέλεις να πιστεύεις. Γιατί ο περίπλοκος ψυχισμός τους δεν αφήνει περιθώρια για βεβαιότητες.
Η αφήγηση κινείται ευφυέστατα πάνω σε τρεις διαφορετικούς άξονες πετυχαίνοντας τον στόχο της: να κινητοποιήσει στο έπακρο όλες σου τις αισθήσεις και να σε βάλει στο παιχνίδι από την πρώτη στιγμή. Ακολουθεί, λοιπόν, την πρωτοπρόσωπη αφήγηση για τη Ζόι ώστε πολύ γρήγορα να δεθείς μαζί της και να νιώσεις τον πανικό της. Υιοθετεί την τριτοπρόσωπη αφήγηση όσον αφορά την Κέλι και τον Νικ, που έχουν αναλάβει εκ μέρους του Τμήματος Ανθρωποκτονιών τη διεξαγωγή των ερευνών, δημιουργώντας σου την ψευδαίσθηση πως μπορείς να καταφέρεις να ανακαλύψεις από νωρίς τα κομμάτια του παζλ και να τα τοποθετήσεις στη σωστή θέση. Και φυσικά, αποτυπώνει τις σκέψεις του «δράστη» χρησιμοποιώντας το δεύτερο ενικό πρόσωπο επιτυγχάνοντας το απόλυτο∙ να σε πανικοβάλλει, να σε κάνει να νιώθεις διαρκώς την ανάσα του στο σβέρκο σου, να διαλύσει κάθε ουτοπία ασφάλειας που μπορεί να αισθάνεσαι. Πώς ξέρεις πως δεν σε βλέπει; Ναι, εσένα. Τώρα. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Αν ακολουθείς πιστά τη ρουτίνα σου, δεν πρέπει να νιώθεις πια ασφαλής. Γιατί σε είδε...
Οι συνεχείς αυτές εναλλαγές στην αφήγηση σε συνδυασμό με τα μικρά σε έκταση κεφάλαια, δίνουν μια άλλη διάσταση στην ιστορία και απογειώνουν την αδρεναλίνη. Γιατί κάθε κεφάλαιο κρύβει και έναν νέο ένοχο. Τον ξέρεις, είσαι βέβαιος. Ναι, ναι, τον έχεις καταλάβει, δεν πέφτεις έξω. Τώρα πια τον βλέπεις κι εσύ. Ή μήπως όχι; Πόσα παιχνίδια μπορεί να παίξει το μυαλό σου; Εθίζεσαι. Θυμώνεις. Δεν γίνεται, δεν μπορεί. Ποιος είναι ποιος; Θα καταφέρεις τελικά να τον δεις;
«Κάνεις το ίδιο πράγμα κάθε μέρα. Ξέρεις ακριβώς πού πηγαίνεις. Το ίδιο κι εκείνος…»
«Σε είδα» θα αναφωνήσεις στο τέλος και την ίδια στιγμή θα μείνεις εμβρόντητος με την έκβαση της υπόθεσης. Και πρόσεχε, γιατί η ρουτίνα σου είναι επικίνδυνη. Απλά, σκέψου το.
