Ημέρα μεγάλης απεργίας η χθεσινή. Κόσμος πολύς έξω, τα καφενεία, οι καφετέριες, τα τυροπιτάδικα, και τα σουβλατζίδικα γεμάτα. Τι ωραία να απεργείς, αλλά να μην πηγαίνεις στην πορεία, τόσο Ελληνικό!!!
Τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσε να είναι και τουριστικά αξιοποιήσιμο, ξέρεις τι είναι να έρθει ένας Ευρωπαίος τουρίστας, που τόσες εικόνες έχει δει στα ΜΜΕ της χώρας του για τις απεργίες στην Ελλάδα, και να βλέπει χαμογελαστούς ανθρώπους να πίνουν καφεδάκι, μπιρίτσα και ουζάκι στον ήλιο; Βλέπω ουρές για το νέο πακέτο περιηγητικού τουρισμού «Οι Δρόμοι του ΠΑΜΕ».
Ας σοβαρευτούμε. Το ρήμα απεργώ στην Ελλάδα ακολουθείται πάντα από το έχω δίκιο. Ωραία, γιατί όμως απεργείς; Και τι ζητάς;
Οι λιμενεργάτες να μην αρθεί το καμποτάζ, τόσο ικανοποιημένοι είναι από το ακτοπλοϊκό μας δίκτυο.
Τα περίπτερα για να μην φορολογηθούν λογιστικά, και για να μην ανοίξει το καθεστώς των αδειών.
Τα ΤΑΞΙ ακριβώς για τον ίδιο λόγο με τα περίπτερα…
Η εκκίνηση της διαδικασίας ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων γέμισε την Ελλάδα λουκέτα.
Καθένας έχει δικαίωμα στην απεργία, μόνο που δεν μπορείς αυτό να το κάνεις για ότι θεωρείς εσύ κεκτημένο. Πρέπει αυτή η λέξη-μικροαστικός- λαϊκός μύθος να έχει και κάποιο ουσιαστικό περιεχόμενο.
Επίσης, δεν μπορεί αν εσύ θέλεις να απεργήσεις να επιβάλλεις, με τον «δημοκρατικό» τσαμπουκά που σε διακρίνει, το ίδιο και σε έναν άλλον εργαζόμενο που δεν το θέλει, καταλαμβάνοντας το χώρο εργασίας του.
Αν το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων είναι απαραίτητη για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, και για την εξασφάλιση νέων θέσεων εργασίας, το άνοιγμα των κλειστών εγκεφάλων, είναι θεμελιώδες για να μπορέσουμε επιτέλους να σκεφτόμαστε ρεαλιστικά και λογικά, βέβαια αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις παρωπίδες μας και τα μικροκομματικά μας ιδεολογήματα…
9°
