Θάνος Αλεξανδρής

Γεννήθηκα στη Nέα Αρτάκη της Εύβοιας, και το μόνο που θυμάμαι από τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια είναι ότι δεν μπόρεσα να αποκτήσω έστω κι έναν φίλο. Μέχρι να περάσω στο πανεπιστήμιο, δεν βγήκα ποτέ από την αυλή μας για κοινωνικές συναναστροφές, αφού όλη μου η ζωή ήταν στα ιερατεία, με διακαή πόθο σαν ιεραπόστολος ή και σαν αρχιμανδρίτης να αναζητήσω τη σωτηρία μου. Η Νομική έγινε το άλλοθι για να ξεφύγω, αλλά, όταν ανακοίνωσα στην οικογένεια μου τα καλλιτεχνικά μου όνειρα, ακολούθησαν ομηρικοί καβγάδες. Ακολουθεί Θέατρο Τέχνης, Γιώργος Μαρίνος, όμως μια  θεϊκή συγκυρία με οδηγεί στον μαγικό κόσμο των σκυλάδικων, αλλάζοντας ουσιαστικά τη ζωή μου. Έζησα τη νύχτα στην παραμεθόριο χωρίς ενοχές και αποστασιοποιημένος από πανεπιστημιακές περγαμηνές, ένιωσα πως ένας θεός με επέλεξε να ανοίξω μόνος μου τις πύλες της Κολάσεως και να γευτώ με πάθος το όνειρο. Ακολουθεί μακρόχρονη συνεργασία με την λατρεμένη παιδική μου φίλη Μαλβίνα, για ένα μεγάλο διάστημα μόνιμη στήλη στην Athens Voice και μια ενδιαφέρουσα συμμετοχή σε εκπομπές της Σεμίνας, από τα πιο γενναιόδωρα πλάσματα. Υπερήφανος για τις εκπομπές μας «Trash TV» και «Καρακορτάδα», όπου σημαντικοί άνθρωποι τις αποθέωσαν, όμως για το κανάλι θεωρήθηκαν το όνειδος του σταθμού. Το βιβλίο μου Αυτή η νύχτα μένει έγινε ταινία με τον Παναγιωτόπουλο και θεατρική παράσταση με την Κίρκη Καραλή, όμως ακόμη προσδοκώ να γίνει και χορόδραμα από τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. Το πρόσφατο βιβλίο μου είναι «Του Αγίου Αλμοδοβάρ ανήμερα» από τις εκδόσεις Κάκτος. Αν ξαναγεννιόμουνα, θα ήθελα να αρχίσω από τη νύχτα, να ξαναζήσω πάλι αυτό το ξέφρενο πανηγύρι της χαράς και των αισθήσεων. Γλέντησα, αποθεώθηκα, τρελάθηκα στην κυριολεξία και πέρασα μαγικά, ακυρώνοντας στην ουσία την ατάκα του Χορν στην «Οδό Ονείρων»: «Κανείς δεν ζει αληθινά αυτό που θα ’θελε να ζήσει».