«Εκατό χρόνια μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: Κατεδαφιστικές κριτικές στο Goodreads

Έξαλλες «κριτικές» κλασικών, εγνωσμένης αξίας, πραγματικά μεγάλων και διαχρονικών μυθιστορημάτων, από αναγνώστες στο Goodreads. Σταχυολογούμε ένα ελάχιστο μόνο δείγμα από όσα μπορεί να διαβάσει κανείς αν ανατρέξει στις φαρμακερές κριτικές με ένα αστεράκι. Τις μεταφέρουμε σχεδόν αυτούσιες, μεταφρασμένες από τα αγγλικά. Εμάς μάς έκαναν να χαμογελάσουμε. Σήμερα, τα «Εκατό χρόνια μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Στα ελληνικά, διαβάστε οπωσδήποτε την εξαίρετη μετάφραση της Μαρίας Παλαιολόγου από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.

● ● ●

• Κλασική περίπτωση βλάβης.
• Νομίζω ότι νοιάζομαι περισσότερο για μια οικογένεια Κινέζων αγροτών στη ΒΔ Κίνα που δεν πρόκειται να μάθω ποτέ τίποτε για δαύτους, το παραμικρό, παρά για την οικογένεια Μπουενδία.
• Πολλά ονόματα. Άντε γεια.
• Οι τύποι έχουν όλοι το ίδιο όνομα. Από δω να καταλάβεις.
• Στο μεταξύ, δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι ιστοριούλες, παραμυθάκια, διηγηματάκια, δοκιμιάκια, αρθράκια, ραμμένα μαζί με κλωστή και κολλημένα με κόλλα.
• Άπαξ και καναδυό πανεπιστημιακοί δεν καταλάβουν γρυ από ένα βιβλίο, αμέσως το ανακηρύσσουν «κλασικό», «μεγάλο» κ.ο.κ., και αρχίζουν να το διδάσκουν στο πόπολο. Αυτό συνέβη και με τα «Εκατό χρόνια μοναξιά». γιατί δεν κατάλαβαν τίποτα; Γιατί δεν υπάρχει τίποτα να καταλάβεις.
• Οι δικές μου δύο συμβουλές προς την ανθρωπότητα: (1) Μην αρχίσετε τα ναρκωτικά, είναι ακριβά. (2) Μη διαβάζετε τα βιβλία που «πρέπει» να διαβάσετε — έχει ένα σκασμό άλλα που θα τα ευχαριστηθείτε και θα σας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.
• Πολύ καλό βιβλίο για μισογύνηδες και παιδόφιλους.
• Έχουμε διαβάσει αριστουργήματα και αριστουργήματα (Χάρι Πότερ, Πέρσι Τζάκσον, Λυκόφως, Τα παιχνίδια της πείνας), κι έρχεται η ώρα να μας πουν ότι ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσουμε τα «Εκατό χρόνια». Εκατό να ’ναι οι ώρες τους. Σαν να βγαίνει το ψάρι στη στεριά, κι εκεί που πάει να φωνάξει «Εξέλιξη, ρέεε!», να του ’ρχεται μια κλοτσιά και να το πετάει πίσω στη θάλασσα. Ε, κάπου σε πιάνει μια αηδία.
• Τώρα θα σας μιλήσω για την πλοκή. Εχμμ… σόρι, δεν υπάρχει πλοκή.
• Πλοκή μηδέν, χαρακτήρες επίπεδοι και χωρίς εξέλιξη, κανένα χτίσιμο κόσμου, μηδέν από μηδέν — ναι, το πιάσατε: ΜΗΔΕΝ. 
• Θέλω κι εγώ απ’ αυτό που πίνει ο Μάρκες. 
• Ο τύπος χρειάζεται να μάθει πέντε πραγματάκια σχετικά με τη Δημιουργική Γραφή 1.0.
• Μην παίρνετε LSD και γράφετε. Να πίνετε τίλιο. 
• Έκατσε ο άλλος έγραψε ολόκληρο τούβλο, κουράστηκε, γάνιασε, και τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν ΑΥΤΟ. Φίλε, την άλλη φορά γέμιζε κουκλάκια, να το ’χεις και κέρδος.
• Εντάξει, δώσανε το Νόμπελ στον Μπομπ Ντίλαν, γιατί να μην το πάρει κι αυτός; Σε λίγο θα το πάρει και ο Κάνιε Γουέστ, ξέρω γω. Ό,τι να ’ναι.
• Και καλά διαφορετικότητα, μειονότητες, Ινδιάνοι, απ’ όλα έχει ο μπαξές. Ρε κουνήστε λίγο το κεφάλι σας ορισμένοι. 
• Μισογύνης επιπέδου Ταλιμπάν.
• Πολύ ωραίο βιβλίο, δεν κατάλαβα τίποτα.
• Τέλειος ο μαγικός ρεαλισμός. Γράφεις ό,τι σού κατέβει, χαμογελάς με νόημα στο πλήθος κι αρχίζεις και κόβεις μονέδα.
• Πώς εκδίδονται αυτά, ρε σεις;
• Σοβαρά τώρα, απορώ τι του βρίσκουν.
• Διανοητικός αυνανισμός. Και ζητώ συγγνώμη από τον αυνανισμό.
• Βαρετό σαν να κοιτάς μπογιά να στεγνώνει στον τοίχο. Σε έναν άχαρο τοίχο.
• Νομίζω θ’ αρχίσω να γράφω κι εγώ μαγικό ρεαλισμό.Χαζός είμαι που κάθομαι και σχεδιάζω πλοκές και πραγματικούς ανθρώπους.
• Λυπάμαι αυτούς που τους αρέσει αυτό το βιβλίο. Τι παιδικά χρόνια έχουν περάσει;
• Αν θέλετε ένα βιβλίο χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, χωρίς ουσία, τα «Εκατό χρόνια μοναξιά» είναι για εσάς.
• Έχω καλά και κακά νέα. Τα καλά: το τελευταίο κεφάλαιο είναι τέλειο. Τα κακά: υπάρχουν και άλλα κεφάλαια πριν απ’ αυτό.
• ΜΠΛΙΑΞ. Αυτό μόνο: μπλιαξ.
• Μας έχει καταστρέψει η Αριστερά, σοβαρά τώρα.
• Σαν να έρχεται ένας άγνωστος στο μπαρ εκεί που κάθεσαι και πίνεις το ουίσκι σου και μασουλάς τα φιστικάκια σου, και να σου δείχνει οικογενειακές φωτογραφίες του από τις διακοπές στο χωριό. ΤΟΣΟ ενδιαφέρον.
• Παιδιά, αν κάτι είναι βαρετό και μονότονο, δεν πάει να πει ότι είναι και καλό. Πάει να πει ότι είναι ΒΑΡΕΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΤΟΝΟ.
• Στο μεταξύ γιατί το λένε «μαγικό ρεαλισμό»; Πού τον είδανε τον ρεαλισμό;
• Θα βρω ανθρώπους που μισώ, θα τους πιάσω φίλους, και θα τους πείσω να κάνουμε λέσχη ανάγνωσης. Ξέρω ποιο βιβλίο θα τους προτείνω να διαβάσουν για την πρώτη μας συνάντηση…
• Είναι πολύ καλό βιβλίο για να το διαβάζεις σε αίθουσα αναμονής οδοντιατρείου. Δεν ξεχνιέσαι μεν, αλλά βρίσκεις την προοπτική της ένεσης πιο ανώδυνη.
• Η ανθρωπότητα πρέπει να έχασε δυο-τρεις δεκαετίες λογοτεχνικής εξέλιξης κατά τα 70s και τα 80s. Πολλές μούφες μαζεμένες. Και πολλή μπίχλα.
• Ώρες-ώρες νομίζω ότι με λένε και μένα Μπουενδία.
• Αυτός ο Μάρκες πρέπει να γράφει ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ό,τι τού κατεβαίνει κάθε φορά. Χωρίς κανένα πρόγραμμα. Κανένα σχέδιο. Εντελώς στα κουτουρού. «Τι να γράψω τώρα; Χμμ… Η τάδε τρώει χώμα. Ωραίο, βουρ!»
• Παίδες, εμένα με κούρασε.
• Υπερβολικά πολλοί ήρωες, ονόματα που από ένα σημείο και μετά δεν σου λένε τίποτα, κανένα κεντρικό στόρι, κανείς βασικός πρωταγωνιστής, καμία κατεύθυνση. Μα τι λέτε τώρα, ένα θαύμα είναι αυτό το βιβλίο. #not
• Μην έχετε ποτέ καμία εμπιστοσύνη στα γούστα των πολλών.
• Ο άλλος το συνέκρινε με τον Δον Κιχότη, τι άλλο θ’ ακούσουμε, ρε σεις, τρισέλεος.
• Ο μόνος συγγραφέας στον κόσμο που τα ήσσονος σημασίας έργα του είναι καλύτερα από το «αριστούργημά» του. Άντε βγάλε νόημα τώρα…
• Είναι κάποιοι συγγραφείς που λένε, Τώρα θα γράψω ένα πελώριο βιβλίο για να δείξω πως, σε μια τελική, κανείς και τίποτε δεν πιάνουν μία και δεν αξίζουν κάτι μπροστά στη Μεγάλη Εικόνα του Κόσμου. Το έκανε, πιχί, ο Τολστόι με το «Πόλεμος και Ειρήνη». Εκεί, λοιπόν, γίνονται συνέχεια Σπουδαία Πράγματα, από Σπουδαίους Χαρακτήρες, σε μια Σπουδαία Εποχή, και όλα αυτά μάς δείχνουν στο τέλος ότι κανείς και τίποτε δεν πιάνουν μία και δεν αξίζουν κάτι μπροστά στη Μεγάλη Εικόνα του Κόσμου. Ε, το ’κανε και ο έρμος ο Μάρκες. Μόνο που στη δική του περίπτωση γίνονται μόνο Βλακείες Πράγματα, από Ασχέτους Χαρακτήρες, σε μια Ό,τι Να ’Ναι Εποχή. Εμ δεν πάει έτσι, φιλαράκι. Αυτό λέγεται λαϊκισμός στη λογοτεχνία. Πάρε τώρα ένα αστεράκι να στρώσεις και κάτσε στη γωνιά σου.