Βιβλιο

Μόλις αποφάσισα: Παρουσιάζοντας ένα βιβλίο από τα social media

Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης είναι ένας καλός παρατηρητής της ανθρώπινης –και όχι μόνο της πολιτικής– συμπεριφοράς

nikos-panagiotou.jpg
Νίκος Παναγιώτου
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
«Μόλις αποφάσισα» του Γιάννη Κωνσταντινίδη, από τις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις

Παρουσίαση του βιβλίου «Μόλις αποφάσισα» του Γιάννη Κωνσταντινίδη, που κυκλοφορεί από τις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις

Συνήθως αγαπημένα βιβλία τα παρουσιάζουμε εστιάζοντας σε κεφάλαια, παραθέσεις, απόψεις που μας άρεσαν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, δανειζόμενος και τον τίτλο του βιβλίου, «Μόλις Αποφάσισα» να παρουσιάσω το βιβλίο μέσω μιας ιδιότυπης διαδικασίας crowdsourcing, συγκεντρώνοντας σχόλια, δημοσιεύσεις χρηστών από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η πρωτότυπη απόπειρα αυτή αποσκοπεί να συζητήσει και να αναδείξει τις πολλές ματιές για το βιβλίο αλλά και να εφαρμόσει στην πράξη μια από κάτω προς τα πάνω προσέγγισης της οποίας είμαι ένθερμος οπαδός.

Η κοινοποίηση μιας γνώμης ή ενός έργου κάποιου τρίτου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πάντα μια ένδειξη αποδοχής του φορέα της γνώμης ή του δημιουργού του έργου. Για αυτό και όταν οι κοινοποιήσεις ιδίου περιεχομένου πυκνώνουν στο timeline –και μάλιστα από πρόσωπα που δεν σχετίζονται με κάποιον τρόπο μεταξύ τους–, τότε γνωρίζω ότι πρέπει να μάθω περισσότερα για το αντικείμενο των κοινοποιήσεων. Αυτό έγινε με το νέο βιβλίο του Γιάννη Κωνσταντινίδη, συναδέλφου από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και γνωστού έως τώρα για τις αναλύσεις δημοσκοπικών ευρημάτων, ο οποίος με επιτυχία εισέρχεται στον χώρο της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας. Μια συλλογή διηγημάτων με τον προκλητικό τίτλο «Μόλις αποφάσισα».

Η πρώτη κοινοποίηση που διάβασα έθετε ακριβώς το δικό μου ερώτημα, δεδομένης της ιδιότητας του συγγραφέα: «Είναι ένα βιβλίο για την πολιτική και τις εκλογές; Η σκέψη των ηρώων για την πολιτική δεν είναι ούτε κουραστική, ούτε όμως και δευτερεύουσα. Για κάποιον που δεν ασχολείται ή που απαξιώνει την πολιτική, το βύθισμα στο βιβλίο είναι εντυπωσιακό. Η καλύτερη απόδειξη ότι ο Κωνσταντινίδης κάτι έκανε καλά». Σκέφτηκα ότι ο συγγραφέας ίσως ακροβατεί ευρηματικά μεταξύ λογοτεχνίας και εκλογικής ανάλυσης και σημείωσα τον τίτλο του βιβλίου ώστε να τον αναζητήσω με την πρώτη ευκαιρία.

Στην επόμενη κοινοποίηση βρήκα την απάντηση στο ερώτημά μου για την ακροβασία. «Μοιάζει με δραματοποιημένη εκλογική κοινωνιολογία, κάτι που είναι από μόνο του μια εξαιρετική ιδέα. Οξυδερκής ανατομία της πολιτικής κατάστασης και κυρίως της πρόσληψής της σε ατομικό επίπεδο, αλλά και αλήθειες για τη ζωή και τις επιλογές ανθρώπων στα σαράντα και κάτι, ανθρώπων με όλα τα μέτωπα ανοιχτά, ανεξαρτήτως της συνθήκης του Σαββάτου πριν από τις εκλογές του 2019». Σκέφτηκα ότι ο Κωνσταντινίδης είναι τελικά ένας καλός παρατηρητής της ανθρώπινης –και όχι μόνο της πολιτικής– συμπεριφοράς και τότε το ενδιαφέρον μου για το βιβλίο εντάθηκε.

Ο συντάκτης της επόμενης κοινοποίησης ήταν ένας άνθρωπος των γραμμάτων, κάποιος που γνωρίζει τη λογοτεχνία και όχι την πολιτική. «Ο συγγραφέας έχει μάτι, κατανοεί σε βάθος αυτό που βλέπει. Καλλιεργημένη οξυδέρκεια και αχώριστή της αίσθηση του χιούμορ. Το κρίσιμο για το βιβλίο αυτό δεν είναι ούτε η γλωσσική δράση, ούτε η αποσταθεροποίηση του κοινώς λεγομένου, ούτε η πλαγιοκόπηση του νοήματος. Το κρίσιμο είναι το βλέμμα του συγγραφέα στους ήρωές του, όχι οι υπαρκτές –είναι η αλήθεια– λογοτεχνικές αρετές του». Ώστε τελικά οι ψηφοφόροι των άλλοτε εκλογικών αναλύσεων του συγγραφέα είχαν πλέον γίνει κάτι περισσότερο, είχαν γίνει χαρακτήρες.

Και τότε βρέθηκε μπροστά μου μια διαφορετική ως προς το περιεχόμενο κοινοποίηση για το βιβλίο. «Έχω συγκινηθεί απίστευτα με τις εικόνες της Αθήνας σε αυτό το βιβλίο. Ο Κωνσταντινίδης έχει πραγματικά κεντήσει εικόνες από δρόμους, πλατείες, γειτονιές γνωστές και άγνωστες. Και έχει δέσει τις εικόνες αυτές με μια σειρά φωτογραφιών που προβάλλει ως παράλληλο υλικό στα social media». Ώστε τελικά είναι ένα βιβλίο-ελεγεία για την πόλη της Αθήνας τους ήρωες, τη ζωή τους, τη γειτονιά τους, τους ανθρώπους του. Γιατί σε κάθε διήγημα ο Κωνσταντινίδης πετυχαίνει να μιλήσει για μια ολόκληρη ζωή και ας εστιάζει μόνο σε λίγες ώρες από τη ζωή κάθε ήρωα, εκείνο το Σάββατο 6 Ιουλίου 2019. Είναι και αυτό ένα δυνατό εύρημα του συγγραφέα, όπως και τόσα άλλα που φανερώνουν ότι μάλλον δούλεψε τη γραφή του χρησιμοποιώντας ένα αρχείο Excel με μεταβλητές και συσχετίσεις, όπως αυτά που χρησιμοποιεί για τις δημοσκοπικές αναλύσεις του. Διαφορετικά δεν θα κατάφερνε αυτή την απόλυτη συμμετρία στο βάθος και στη δύναμη των δώδεκα διηγημάτων του. Συμβαίνει συχνά στις συλλογές διηγημάτων, ο αριθμός τους να καθορίζεται από το πόσα είναι αρκετά για την έκδοση. Στο «μόλις αποφάσισα» δεν περισσεύει τίποτα και ούτε λείπει τίποτα. Ένα βιβλίο πυκνό, αυθεντικό, εύστοχο και ευρηματικό. Δεν περίμενα ποτέ ότι οι σκέψεις των ανθρώπων για την κάλπη θα μπορούσαν να γίνουν λογοτεχνία. Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης το κατάφερε ενώνοντας την επιστημονική ανάλυση με την καθημερινή παρατήρηση, με τις αγαπημένες γειτονιές και τους ανθρώπους του. Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης πέρα από ένας ξεχωριστός φίλος, έγινε και αγαπημένος λογοτεχνικός συγγραφέας. Από αυτούς τους συγγραφείς στους οποίους πηγαίνεις αυθόρμητα επειδή τους έχεις διαβάσει και έχεις αγαπήσει τη γραφή τους περιμένοντάς με αγωνία το επόμενο, μεθεπόμενο εγχείρημα του. Εύχομαι λοιπόν να υπάρξουν πολλά επόμενα, τα αναμένουμε.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.