Γιώργος Μπαλάνος: Πέθανε ο πατέρας του ελληνικού φανταστικού

Ένας από τους σημαντικότερους έλληνες συγγραφείς και μεταφραστές της λογοτεχνίας του φανταστικού πέθανε σήμερα, Τρίτη 18 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 75 ετών. Ο Γιώργος Μπαλάνος υπήρξε μεταφραστής πλειάδας έργων του φανταστικού από συγγραφείς όπως Ισαάκ Ασίμωφ, Άρθουρ Κλαρκ, Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ, Χάουαρντ Φ. Λάβκραφτ, Κλαρκ Άστον Σμιθ και άλλων, ενώ και ο ίδιος έχει γράψει πολλά βιβλία επιστημονικής φαντασίας και μυστηρίου (ενδεικτικοί τίτλοι «Νύχτες της Εκάτης», «Αινίγματα σε γκρίζο φόντο», «Η άλλη πλευρά της νύχτας», «Όντα από το Διάστημα», «Οι άμμοι του χρόνου» κ.α.).

Σαν μία μικρή βιογραφία και αυτοβιογραφία του Γιώργου Μπαλάνου, βρίσκουμε στη σελίδα των εκδόσεων Locus 7, του εκδοτικού οίκου που ίδρυσε ο ίδιος και μέσα από τον οποίο κυκλοφόρησαν πολλά από τα δικά του βιβλία.

Ο Γιώργος Μπαλάνος γεννήθηκε στις 12 Απριλίου του 1944 στην Αθήνα (Πλάκα) και μεγάλωσε στο Παγκράτι. Πέρασε από κάμποσες ανώτερες και ανώτατες σχολές, χωρίς ουσιαστικά να τελειώσει καμία (Σιβιτανίδειος, Πάντειος) γιατί καμία δεν τη βρήκε αρκετά ενδιαφέρουσα, δεν χρησιμοποίησε την υποτροφία φυσικής από το Ίδρυμα Φουλμπράιτ, εργάστηκε για μερικά χρόνια ως φωτογράφος, πήρε κατά λάθος ένα δίπλωμα αγγλικής κι εργάστηκε για λίγα χρόνια ως καθηγητής ξένων γλωσσών, πριν τα εγκαταλείψει όλα για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την έρευνα και το γράψιμο.

Συγγραφέας–παρουσιαστής στην τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ «Τα Αινίγματα της Ελλάδας» (1994-1995). Διεθνές βραβείο μετάφρασης έργων Επιστημονικής Φαντασίας «Κarel» (1984) από την World Science Fiction Association (το Όσκαρ αυτού του χώρου).

Τα έργα του
Εκατοντάδες άρθρα και διηγήματα σε περιοδικά κι εφημερίδες. Δεκάδες συνεντεύξεις σε τηλεόραση κι εφημερίδες. Πολλές διαλέξεις σε συλλόγους, σεμινάρια. Συγγραφέας πολλών (και από τα σημαντικότερα) βιβλίων Έρευνας του Αγνώστου, πολλά από τα οποία έχουν γίνει μπεστ-σέλερ, αλλά και αρκετών άλλων υπό έκδοση.

Συγγραφέας αρκετών βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και φανταστικού, αλλά και άλλων υπό έκδοση. Μεταφραστής περισσότερων από εκατό (100) βιβλίων έρευνας του αγνώστου, επιστημονικής και ηρωικής φαντασίας, τρόμου κ.λπ., αλλά και αρκετών άλλων υπό έκδοση. Αποφεύγει να μιλά για τον εαυτό του, καθώς και τις δημόσιες εμφανίσεις.

Πιστεύει ότι τα βιβλία του μιλούν καλύτερα γι’ αυτόν. Παρ' όλα αυτά, προτείνουμε να διαβάσετε μια μικρή αυτοβιογραφία του που ακολουθεί:

 «Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, γεννήθηκα την περασμένη χιλιετία στην Αθήνα και μάλιστα ακριβώς μόλις λίγα μέτρα από τη βάση του βράχου κάτω από την Ακρόπολη, στην Πλάκα. Δεν είναι απόλυτα διαπιστωμένο ότι για εκεί με προόριζε ο πελαργός, επειδή μόλις συνειδητοποίησα ότι σκόπευε να με αφήσει κάπου στην Αθήνα τον δάγκωσα άγρια στο πόδι – και σίγουρα θα ήταν κουτσός μέχρι σήμερα, αν δεν τύχαινε να μην έχω ακόμη δόντια τότε, λόγω ηλικίας. Τώρα έχω, μέχρι να τα χάσω πάλι λόγω ηλικίας. Όπως και ’να χει, γεννήθηκα εντελώς απρόθυμα –γκρινιάζοντας, γρυλίζοντας και μουρμουρίζοντας– συνήθειες που τις έχω ακόμη.

Την αρχαία εκείνη εποχή που συνέβη το παραπάνω δραματικό επεισόδιο με τον πελαργό, η Αθήνα ήταν ακόμη υπό γερμανική κατοχή – οι Γερμανοί κατακτητές είχαν τραβήξει πολλά κατά τη διαμονή τους στη χώρα μας, αλλά άντεχαν ακόμη. Μετά –αν και δεν το ανακοίνωσε η τηλεόραση γιατί, ευτυχώς, δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη– έμαθαν τι είχε φέρει ο πελαργός και, πλέον, δεν άντεξαν άλλο. Έφυγαν άρον-άρον από την Ελλάδα. Μπορεί, μάλιστα, και να πρόλαβαν και τον πελαργό, που απομακρυνόταν κούτσα-κούτσα και δεν μπορούσε να πετάξει γρήγορα… 

Μετά μεγάλωσα. Μεταξύ άλλων κακών συνηθειών, έμαθα και να διαβάζω. Μην έχοντας αρκετά χρήματα για να συχνάζω σε νυχτερινά κέντρα και μεζεδάδικα, άρχισα να συχνάζω σε βιβλιοθήκες. Εκεί, δυστυχώς, δεν μπορούσα να τσιμπώ τις κοπέλες που τυχόν βρίσκονταν στο χώρο –επειδή στις βιβλιοθήκες επιβάλλεται η σιωπή, και οι κοπέλες θα τσίριζαν. Έτσι, αναγκαστικά, άρχισα να διαβάζω τα βιβλία. Πάντως, μόλις κατάλαβα ότι μεγάλωσα, άρχισα να γκρινιάζω, να γρυλίζω και να μουρμουρίζω – σας είπα: μου είχε γίνει συνήθεια, την οποία και διατηρώ ακόμη.

Δεν είχα καλά-καλά μεγαλώσει, κι εξαιτίας των κακών συνηθειών που είχα αποκτήσει με το διάβασμα, άρχισα να γράφω. Και κάποιοι από σας να με διαβάζετε– και μια νέα λαμπρή σελίδα άνοιξε στην Ιστορία… Η σειρά σας τώρα να αρχίσετε να γκρινιάζετε, να γρυλίζετε και να μουρμουρίζετε. Μην το κάνετε, γιατί, σίγουρα, όλα αυτά θα γραφτούν κάποτε με χρυσά γράμματα στην Ιστορία. Τέλος πάντων, μπορεί κι επίχρυσα–– ή και με μαρκαδόρο στις τουαλέτες της».