Από φιλελεύθερη και εν πολλοίς απρόσμενη σκοπιά δημοσιολογεί, στην εξαιρετικά οργανωμένη αυτή έκδοση, ο πανεπιστημιακός Αριστείδης Χατζής (Φιλοσοφία του Δικαίου και Θεωρία των Θεσμών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας), που για την περίπτωση αποκαλεί εαυτόν «φιλελεύθερο ακτιβιστή». Τα κείμενα, σχεδόν όλα δημοσιευμένα σε σημαντικά e και χάρτινα μίντια (και στην A.V.), καταγράφουν και σχολιάζουν ποικίλα φαινόμενα της ελληνικής δεκαετίες για αρκετά μακρό διάστημα – και, πάντως, ξεκινώντας πριν από την πολλαπλή κρίση που βιώνουμε κάτι λιγότερο από δέκα χρόνια.
Η (άρτια) δομή του βιβλίου:
Πρόλογος, όπου ο κ. Χατζής εξηγεί πώς έμπλεξε με τη δημοσιολογία, γιατί γράφει, πού δημοσιεύει και από πότε, και με ποιο κριτήριο επέλεξε όσα κείμενα περιέλαβε στην έκδοση.
Κεντρικό κομμάτι, που αποτελείται από 81 άρθρα και δοκίμια, συναρθρωμένα σε οχτώ ενότητες: Δημοκρατία, κράτος Δικαίου και ατομικά δικαιώματα - Η ιερή ελευθερία: Λόγος, έκφραση, Τύπος - Τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών - Μετανάστες, πρόσφυγες και πολυπολιτισμικότητα - Ανοιχτή αγορά, αποτελεσματικοί θεσμοί κα η στρέβλωση του παρεοκρατικού καπιταλισμού - Υπερασπίζοντας την ακαδημαϊκή ελευθερία - Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική - Η μάχη των ιδεών.
Η σελίδα «Πώς θα συνδεθείτε μαζί μου», όπου, σε εφτά bullet points, αναφέρονται οι εννιά τρόποι διαδικτυακής επαφής με τον συγγραφέα.
Τέλος, ευρετήριο θεμάτων και προσώπων, όπου προτάσσεται η ισχνών εγγραφών κατάταξη με βάση το λατινικό αλφάβητο, και έπεται η πολυπληθέστερη με βάση το ελληνικό (η σειρά αυτή υποστηρίζει, νομίζω, την αγωνία του συγγραφέα να ξεφύγει από την ελληνοκεντρική ομφαλοσκόπηση).
Πέρα από τον πλούτο των πεδίων, που φάνηκε στην ομαδοποίηση παραπάνω, θα ήθελα να τονίσω τρία ακόμα στοιχεία:
Το χιούμορ, αποτέλεσμα της αγγλοσαξονικής τριβής του κ. Χατζή, που φαίνεται ακόμα και σε τίτλους. Π.χ. «Ο serial killer ως θεατρικός ήρωας», «Ο καπιταλισμός πέθανε. Σοβαρά;», «Κάθε χώρα έχει τη δεξιά (sic) που της αξίζει» κ.λπ.
Τα παραθέματα, οι ποικίλες αναφορές (εντυπωσιακά συχνά τα καλλιτεχνικά παραδείγματα) και ιδίως τα μότο, που συμπορεύονται με τα κύρια επιχειρήματα.
Το αδιαπραγμάτευτο της προσωπικής γνώμης και την ανοιχτομυαλιά κατά τη διαπραγμάτευση των θεμάτων. Παράδειγμα: τα κομμάτια που τονίζουν γιατί ο δολοφόνος Σάββας Ξηρός ή η ελεγχόμενης αθωότητας Ηριάννα δεν πρέπει να είναι φυλακή.
Αριστείδης Χατζής «Επιχειρήματα ελευθερίας. Για τα δικαιώματα, την κοινωνία, την οικονομία» εκδ. Παπαδόπουλος
22°
