Παθιασμένη με το θέατρο, πρωταγωνιστεί στη «Μητέρα του σκύλου», ενώ διδάσκει και διευθύνει τη σχολή θεάτρου της «Δήλος».
Έχετε γνωρίσει ποτέ κάποια «Ραραού» στη ζωή σας; Αν ναι, μπορείτε να μας την περιγράψετε;
Η Ραραού πετάει ψηλά στο φανταστικό της κόσμο και ρίχνει από ψηλά στη γήινη πραγματικότητα σταγόνες που προσγειώνονται σαν στίγματα και που οι υπόλοιποι προσπαθούν να τις πετάξουν από πάνω τους. Ποιο είναι αυτό το πλάσμα που έχει το θράσος να μην αυτολογοκρίνεται; Ποιο είναι αυτό το πλάσμα που έχει το θάρρος να δηλώνει «ευτυχής και επιτυχημένη;» Που διαθέτει την τρέλα να λέει τα πιο επικίνδυνα, για τους άλλους, πράγματα με την αθωότητα ενός παιδιού και τη φαντασία ενός ποιητή; Τις Ραραού σήμερα τις βρίσκω στα Εξάρχεια και την Πατησίων, δίπλα σε κάδους απορριμμάτων, στις υπόγειες ράγες του μετρό, εξόριστες στην κεντρική λεωφόρο. Εξόριστες από την ίδια την κοινωνία, όχι όμως από τον εαυτό τους.
Αναγνωρίζετε χαρακτηριστικά της Ραραού σε εσάς;
Η Ραραού υπάρχει σε όλους μας. Είναι η εξόριστη αθωότητα όλων. Είναι ο ακροβάτης στο τεντωμένο σκοινί μιας Ελλάδας που αιωρείται, κατάσχεται, προδίδεται. Ο ακροβάτης που προτιμά να πηδήξει στο κενό από ύψος χιλίων μέτρων χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Είναι κοινός τόπος πλέον η θεατρική διασκευή των μυθιστορημάτων. Γιατί συμβαίνει;
Η Ραραού ξεπηδάει μέσα από τις γραμμές του υπέροχου μυθιστορήματος του Μάτεσι. Διότι ρόλος είναι αυτός που μπορούμε να τον φανταστούμε, να μας γοητεύσει, να στοιχειώσει τον ύπνο μας και οποιοδήποτε κείμενο που γίνεται παράσταση, επίσης. Είτε είναι θεατρικό, είτε μυθιστόρημα.
Τι έχασε και τι κέρδισε το θέατρο στην Ελλάδα από την οικονομική κρίση;
Ραραού: «Έπρεπε να κολακεύω για να επιζήσω και επέζησα. Η Ελλάδα είναι σαν την Παναγία, δεν την έχει δει κανένας ποτέ. Εμένα με είδαν 1.622 κωμοπόλεις και με χειροκρότησαν». Εάν τα λόγια του Μάτεσι μπορούν να είναι θέατρο σήμερα, πώς μπορούμε να πούμε ότι η τέχνη σε στιγμές κρίσης δεν είναι παραγωγική;
Τι σας οδήγησε στη δημιουργία της δραματικής σχολής «Δήλος»;
Η αλήθεια είναι ότι δεν το σκέφτηκα πολύ. Μια ομάδα παθιασμένων παιδιών μπορεί να σε οδηγήσει στην πραγματική δημιουργία και το όραμά σου. Δεν χρειάζεσαι πολλά. Άλλωστε, τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή γίνονται χωρίς πολλή σκέψη. Η εκπαίδευση πάντα ασκούσε μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω μου, ίσως γιατί οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι. Η σχολή ήταν και είναι όραμα για μένα. Πόσο μάλλον διακρίνοντας το χαμηλό επίπεδο της θεατρικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, και όχι μόνο της θεατρικής βεβαίως. Φέτος, η Δήλος κλείνει τα 11 χρόνια λειτουργίας της.
Ποιες είναι οι κυριότερες διαφορές που διακρίνετε μεταξύ των φοιτητών σας και της δικής σας γενιάς;
Ανατροπή. Η δική μου γενιά έπεσε σε διαχωριστικές γραμμές: θέατρο - τηλεόραση, ποιοτικό - εμπορικό, τηλεοπτικό - κινηματογραφικό κ.ά. Τι θα την κάνουμε την τέχνη μας με τόσες διαχωριστικές γραμμές; Η νέα γενιά είναι έτοιμη για την ανατροπή. Εμείς που τη φέραμε στον κόσμο και την αναθρέψαμε, εμείς προκαλέσαμε τη σύγχυσή της. Και από την άλλη, ένα κράτος που σνομπάρει την παιδεία, πόσο μάλλον τη θεατρική. Το χάος είναι πολύ βολικό πράγμα γι’ αυτούς που το δημιουργούν. Γιατί δημιουργεί ευκολίες.
Ποια είναι η πρώτη οδηγία «για ναυτιλομένους» (συμβουλή) που δίνετε στους φοιτητές σας;
Να σέβονται τον εαυτό τους και ως εκ τούτου τους άλλους και να ακούν. Ξεπεράστε τα όριά σας, είναι το «σλόγκαν».
Ετοιμάζετε κάποια παράσταση με τους φοιτητές σας;
Ένας από τους βασικούς στόχους της σχολής όταν ξεκίνησε, ήταν οι απόφοιτοι να παίζουν σε επαγγελματικές παραστάσεις υπό την αιγίδα της «Δήλος». Η συνεργασία που ξεκίνησε με το «Σύγχρονο Θέατρο» από φέτος, έχει ως βάση αυτή τη φιλοσοφία: τη σύνδεση της σχολής με τον επαγγελματικό χώρο. Αυτή τη στιγμή, η εφηβική-παιδική σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου φιλοξενεί την Ομάδα Αποφοίτων Δήλος με τα «Μάγια της Πεταλούδας» του Φ.Γ. Λόρκα, που διασκευάστηκε σε μιούζικαλ, σε μουσική Χρίστου Θεοδώρου και σκηνοθεσία Νικολέτας Ξεναρίου, ενώ μέσα στη χρονιά επίσης προγραμματίζεται «Ο θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, που έγινε θεατρικό έργο το οποίο σκηνοθετώ.
Τι σημαίνει ταλέντο;
Δεν υπάρχει ταλέντο. Υπάρχει ομορφιά, υπάρχει ένα ολόκληρο σύμπαν που κουβαλάει ο ηθοποιός. Αυτό το σύμπαν είναι το ταλέντο, αν θέλουμε κάποιον ορισμό του.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
11°
