Όπως έλεγε ο Joel Grey στην ταινία «Kαμπαρέ», εδώ η ζωή και τα κορίτσια είναι όμορφα. Ακόμη κι η ορχήστρα είναι όμορφη. Η πόρτα της Ζωοδόχου Πηγής, που κάποτε οδηγούσε σε dance club, άλλαξε κωδικό και οδηγεί πια στο γύρο του μουσικού κόσμου σε μια νύχτα στη μουσική παράσταση “Flosh Royal”. Επιλογές από τον παγκόσμιο κινηματογράφο με τις ερμηνείες της Νίνα Λοτσάρη και του Παναγιώτη Πετράκη, τις παρεμβολές του Ζανό Ντάνια και την υπεραστρική σκηνοθεσία της χορογράφου Αποστολίας Παπαδαμάκη (Sine Qua Non - Quasistellar). Με σπουδές στην Ακαδημία του Ανόβερο και στο London’s Studio Center, πρωταγωνίστησε στη Λυρική, σε θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Ακολουθεί η ταινία του Ερρίκου Ανδρέου «Μοιραία σχέση», ενώ ετοιμάζει νέα δισκογραφική δουλειά και μια σειρά συναυλιών με αφιέρωμα στην κλασική ροκ σκηνή με συμφωνική ορχήστρα. Δες τι είπε στην A.V.
Ταξιδεύεις στο χρόνο. Πού επιλεγείς να σταματήσεις; Βλέπω εμένα κοριτσάκι τη δεκαετία του ’80 να τραγουδώ συνεχώς μ’ ένα αληθινό μικρόφωνο που μου έκανε δώρο ο πατέρας μου.
Μια συμβουλή που κράτησες από το θεατρικό δάσκαλό σου Βασίλη Διαμαντόπουλο; Μην επαναπαύεσαι σε γονιδιακές ευκολίες, πρέπει να τις εξελίσσεις με σκληρή δουλειά.
Ποιο ρόλο σου θυμάσαι πιο έντονα από τις παραστάσεις στη Λυρική; Να ενσαρκώνω μία από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές προσωπικότητες του αιώνα μας, τη Μαρίκα Κοτοπούλη.
Πόσο διαφορετικές είναι οι θεατρικές εμφανίσεις σου στη Λυρική Σκηνή από τις μουσικές παραστάσεις, όπως για παράδειγμα αυτή την περίοδο στην Casablanca; Στη Λυρική έχεις τη σιγουριά την καλλιτεχνική, είναι πιο δεδομένα τα πράγματα, στο Casablanca ήταν ένα καλλιτεχνικό εγχείρημα που πέτυχε.
Τι προετοιμασία απαιτείται πριν από κάθε χαμαιλεοντική σου εμφάνιση στο “Flosh Royal”; Μεγάλη προετοιμασία πριν, εξαντλητική αλλά ταυτόχρονα συναρπαστική.
Πώς ήταν η συνεργασία σου με την Aποστολία Παπαδαμάκη; Σας έτρεξε πολύ; Η συνέπεια και ο επαγγελματισμός της είναι παράδειγμα προς μίμηση. Μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε μια παράσταση αξιώσεων.
Αγαπημένα σου μιούζικαλ; Το «Ωραία μου κύρια» και το «Βίκτωρ Βικτώρια».
Η σχέση σου με το ροκ; Eίναι σχέση πάθους, γιατί μεγάλωσα μέσα σε μια οικογένεια που είχε τέτοια ακούσματα ως επί το πλείστον.
Tι ιστορίες θα λένε τα νέα σου τραγούδια; Ιστορίες αγάπης, απόρριψης, χαράς, λύπης.
Τηλεόραση ή πάλκο; Η τηλεόραση είναι ένα αναγκαίο κακό, το πάλκο είναι το αιώνιο καλλιτεχνικό πάθος.
Kινηματογράφος ή θέατρο; Καθένα έχει τη μαγεία του, απλά υπάρχει ο κίνδυνος στον κινηματογράφο να σε μυθοποιήσουν και στο θέατρο να σε απομυθοποιήσουν.
Μοντέρνο ή κλασικό; Κλασικό με μοντέρνες πινελιές.
Ένα μυστικό από το παρελθόν; Ό,τι έχω ονειρευτεί στο παρελθόν έχει γίνει πράξη στο μέλλον.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
12°
