«Η παράσταση βασίζεται κυρίως στη νουβέλα του Μεριμέ, όπου η Κάρμεν είναι τρομακτικά προκλητική. Ο Μπιζέ την άλλαξε πολύ –παρεμπιπτόντως μιλάμε για υπαρκτό πρόσωπο, ακόμα και αν δεν ήταν αυτό το όνομά της. Το στοιχείο που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν το πόσο ανεξέλεγκτη είναι η σεξουαλικότητα της ηρωίδας μου, ενώ εγώ αντιθέτως έχω ως άνθρωπος μια φυσική συστολή. Η Κάρμεν του Μεριμέ είναι παντρεμένη αλλά έχει πολλούς εραστές, δεν έχει φραγμούς και όρια, είναι αλήτισσα και μέλος συμμορίας και βασικά δεν… καταλαβαίνει τίποτα. Αυτό που με γοητεύει απίστευτα σε αυτήν είναι πως κάθε φορά που κάποιος επιχειρεί να την εγκλωβίσει σε μια φόρμα αυτή αντιδρά, είναι “άπιαστο πουλί” δηλαδή, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς ακόμα και αν το πληρώνει με τη ζωή της. Όσο για τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης ίσως να οφείλεται στο ότι είναι η ποιο γνωστή και δημοφιλής όπερα, αλλά και στο χώρο που πρωτοανέβηκε – μια αυλή στο Μεταξουργείο. Επίσης πιστεύω ότι παίζει το ρόλο της και η τιμιότητα που μας χαρακτηρίζει ως ομάδα. Το έργο δεν το προσεγγίσαμε με διάθεση για μοντερνισμούς και πειραματισμούς, όμως ούτε ακαδημαϊκό ανέβασμα κάναμε. Προσπαθήσαμε να βρούμε τις αναφορές του στο σήμερα. Πολλές φορές το πειραματικό στην αθηναϊκή σκηνή ισοδυναμεί με τη “δηθενιά” και άλλωστε πώς ορίζεται το “πειραματικό”; Πειραματικό δεν είναι να βάλεις στη σκηνή 100 ροζ φλαμίνγκος κρύβοντας την ουσία του έργου, πειραματικό είναι να βρεις μια νέα γλώσσα, να ανακαλύψεις καινούργιους κώδικες. Όσο για την όπερα, δεν έχει καμία ανάγκη από πειραματισμούς. Αν χρειάζεται αλλαγές για να μην είναι “μουσειακή” τότε αυτές θα έρθουν από την ίδια την όπερα, οι ίδιοι οι μουσικοί είναι που θα βρουν τα πατήματα στο σήμερα. Η μουσική έχει τεράστια δύναμη. Προσωπικά αγαπώ πολύ την κλασική μουσική επειδή είμαι χορεύτρια και στην εφηβεία μου μάθαινα κλασικό μπαλέτο. Τότε άκουγα μόνο κλασική μουσική και jazz».
Info:Η «Κάρµεν» του Στάθη Λιβαθινού επιστρεφει από 4/3 για 30 παραστάσεις στο Θέατρο Κάππα (Κυψέλης 2, 210 8831.068).
18°
