Μια νύχτα στον κόσμο δηλαδή. Τους ξέρεις. Από την τρομοκρατική οργάνωση του ήχου Paracroussis με αναφορές στο trip hop, τα μπλουζ και τον κινηματογράφο. Καιρός να μάθεις ότι το νέο τους άλμπουμ με τίτλο “Second Hand” είναι διασκευές-«ασέλγεια» πάνω σε παλιότερο υλικό του Θανάση Παπακωνσταντίνου, με την επιμέλεια και επίβλεψη του ίδιου και συμμετοχή φίλων μουσικών όπως οι Παντελής Στόικος, Φώτης Σιώτας, Digital Alkemist, Modrec και απαγγελία μαμάς Θανάση. Μπες και δες www.myspace.com/nightonearth, αλλά μέχρι τότε άκου να δεις τι είπαν στην A.V.
Σας εμπνέει η πόλη στη μουσική;
Η πόλη αυτή ακόμα αντιστέκεται στη virtual τηλεοπτική πραγματικότητα. Το νιώθεις σε κάθε γωνιά του κέντρου. Υπάρχει πάντα κάτι ζωντανό, κάτι αντιφατικό, εικόνες που συγκρούονται και παλεύουν για αλήθεια. Ακόμα και η παρακμή της βγάζει μια αυθεντική εικόνα. Και αναφερόμαστε σε όλες τις σκηνές των οποίων μπορείς να γίνεις μάρτυρας, μεταξύ δύο και πέντε τα ξημερώματα.
Σημείο για ένα ιδανικό ποτό τη νύχτα;
Au Revoir στην Πατησίων, Verve στη Δροσοπούλου, Kibubu στο Γαλάτσι, Μπρίκι στο Παγκράτι, Μπάτμαν στον Νέο Κόσμο.
Πώς σας φαίνεται η ελληνική πραγματικότητα;
Μίζερη, στενάχωρη και χωρίς αέρα – αλλά ευτυχώς ζούμε τη δική μας.
Τι διαφορετικό φέρνει το “Second Hand”;
Νέα ήθη ως προς τις διάρκειες των κομματιών και τις φόρμες – είναι «πιο τραγούδια». Μια άλλη ανάγνωση πάνω σε τραγούδια κατά βάση λαϊκά. Διασκευές στα όρια της σύνθεσης. Μια επιμονή στον κλασικό τρόπο ακρόασης των δίσκων: αυτή η μικρή καθημερινή τελετουργία στο σπίτι σου, απέναντι σε δύο ηχεία, απερίσπαστος.
Tι ακούτε αυτή την περίοδο;
Blues, τα εντελώς roots όμως. Το τελευταίο της Sia, αλλά και εκτελέσεις του “Distractions” με τους Zero 7, Wynton Kelly, πολύ Brad Mehldau, Ελένη Βιτάλη και νορβηγική παραδοσιακή μουσική. Και ό,τι έχει παίξει και τραγουδήσει ο Joe Strummer...
Μyspace ή out of space; Γιατί να είσαι out of space;
Γιατί να μην εκμεταλλεύεσαι κάποια μέσα που σου παρέχονται προκειμένου να βρεις δρόμους επικοινωνίας με τους ανθρώπους; Γιατί να παριστάνεις τον underground αναχωρητή που περιφρονεί τις σύγχρονες τάσεις; Από την άλλη, γιατί αναγκαστικά να είσαι στο ΜySpace; Γιατί θεωρείται –μαζί με το Facebook– απαραίτητο δεδομένο; Δεν είναι πραγματικά διλήμματα αυτά.
Τώρα που ο Tricky κάνει pop εσείς κάνετε trip-hop;
Μα, μετά το pop δεν έχεις stop... Αν το να κάνει pop ο Tricky συνιστά εξέλιξη, τότε αυτό που εμείς προτείνουμε ακούγεται κάπως ντεμοντέ και ξεπερασμένο. Πάντως όχι trip hop. Είναι αρκετά αυστηρός όρος για να περιγράψει το σύνολο της δουλειάς μας.
Σε ποια ταινία θα θέλατε να έχετε γράψει τη μουσική;
Στο “Last Of England” του Derek Jarman, στο “Hotel” του Mike Figgis, στο “Stealing Beauty” του Μπερτολούτσι, στην «Κάλπικη λίρα» του Τζαβέλλα και σε κάποια μεθεπόμενη ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη.
To soundtrack της πόλης;
Αν πρέπει να επιλέξουμε κάποιο δικό μας, είναι το “Trip Hope”. Αν θες του Παπακωνσταντίνου, σίγουρα το «Όταν χαράζει». Επίσης, το “Six Days” του DJ Shadow, το “Epilogue” του Evan Lurie, το «Ομόνοια Πλας» με τη Σοφία Βέμπο και το «Αθήνα ’78» του Κηλαηδόνη: «Όσα γύρω μου βλέπω τα γνωρίζω καλά, όμως το νιώθω άλλαξαν πολλά (...) όμως έχουμε μάθει καλά πως αλλάζουμε όλοι όπως αλλάζει κι η πόλη». Και για τη νυχτερινή Αθήνα όλο το “Perdition City” των Ulver.
Info: Κάθε τελευταία Πέμπτη του μήνα στο Αλάβαστρον (Δαμάρεως 78, Παγκράτι, 210 7560.102)
