Albert Heath: Πέθανε ο drummer της jazz σε ηλικία 88 ετών
Πέθανε ο Albert Heath, ένας βιρτουόζος ντράμερ της τζαζ, ο οποίος συνεργάστηκε με σπουδαίους μουσικούς όπως ο John Coltrane, ο Thelonious Monk, η Nina Simone, ο Herbie Hancock και ηχογράφησε με τα μεγαλύτερα αδέλφια του, τον Percy και τον Jimmy.
Ο Heath, που ήταν γνωστός ως «Tootie», ήταν κυρίως ντράμερ του bebop και του hard bop. Το 2020, το National Endowment for the Arts τον ονόμασε Jazz Master, μια τιμή που είχαν λάβει νωρίτερα και τα αδέρφια του.
Ο ίδιος δέχτηκε την είδηση με ένα μείγμα ταπεινότητας και αυτοπεποίθησης. «Με τιμά το γεγονός ότι με αναγνώρισαν», δήλωσε στην εφημερίδα Santa Fe New Mexican, «αλλά δεν σημαίνει τίποτα γιατί πάντα πίστευα ότι ήμουν δάσκαλος».
Kάνοντας κριτική για μια εμφάνιση της μπάντας Jazztet στο Σαν Φρανσίσκο το 1961, ο Russ Wilson της εφημερίδας Oakland Tribune περιέγραψε το παίξιμο του Heath στα τύμπανα ως «εξαιρετικό». Και πρόσθεσε: «Εκτός από τα γρήγορα χέρια και τον εξαιρετικό ρυθμό, τον διακρίνει το καλό γούστο που χαρακτηρίζει τους μεγάλους ντράμερ και αποδεικνύεται από την προθυμία τους να υποτάξουν τον ήχο τους σε αυτόν του γκρουπ».
Albert Heath: Η καριέρα του
Το 1957, όταν ο Coltrane προσέλαβε τον πιανίστα Red Garland, τον μπασίστα Paul Chambers και τον Heath για το άλμπουμ «Coltrane», το πρώτο του ως επικεφαλής μπάντας..
Τα επόμενα δύο χρόνια, ο Heath ξεκίνησε μια παραγωγική καριέρα ως session μουσικός, συμμετέχοντας σε άλμπουμ του Garland (Groovy), του σαξοφωνίστα Cannonball Adderley (Cannonball Takes Charge), του Coltrane (Lush Life) και της Nina Simone (Little Girl Blue).
Συνέχισε να παίζει με την μπάντα του τρομπονίστα J.J. Johnson και, για λίγο, με το Jazztet, ένα σεξτέτο με επικεφαλής τον τρομπετίστα Art Farmer και τον τενόρο σαξοφωνίστα Benny Golson.
Ο Heath έφυγε για την Ευρώπη το 1965 και έμεινε εκεί για μια δεκαετία, ζώντας στη Σουηδία και τη Δανία. Εκεί και στη Δυτική Ευρώπη βρήκε περισσότερες ευκαιρίες να εμφανιστεί από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχε να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό,
Επέστρεφε αρκετά συχνά για να γίνει μέλος του σεξτέτου του Herbie Hancock στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και να ηχογραφήσει δύο άλμπουμ μαζί του, το «The Prisoner» και το «Fat Albert Rotunda».
Το 1970, ο Heath κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ ως ηγέτης, το «Κawaida» (ο Hancock και ο Jimmy Heath ήταν μεταξύ των μουσικών που τον συνόδευαν). Τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε άλλο ένα, το «Kwanza (The First)». Άλλα άλμπουμ του ήταν το «Tootie's Tempo» (2013) και το «Philadelphia Beat» (2014), με τον Ethan Iverson στο πιάνο και τον Ben Street στο μπάσο.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
17°
