Eurovision 2023 - Τελικός: Σχόλια και κριτική για όλα τα τραγούδια που διαγωνίζονται στο Λίβερπουλ το Σάββατο 13 Μαΐου.
Τα καλά νέα είναι ότι η Eurovision συνεχίζει να υπάρχει. Τα κακά νέα είναι ότι θέλει να γίνει ποιοτική.
Μπορείτε να διαβάσετε τον σχολιασμό για τα τραγούδια που συμμετείχαν στον Α' ημιτελικό εδώ και στον Β' ημιτελικό εδώ.
ΤΕΛΙΚΟΣ – Σάββατο 13/5 (22:00)
ΑΥΣΤΡΙΑ: Teya & Salena - «Who The Hell Is Edgar?» Δύο φίλες σατιρίζουν τις ευκαιρίες που έχουν τα κορίτσια για μουσική καριέρα ενώ είναι στοιχειωμένες από τον Edgar Alan Poe – άσχετο. Ηλεκτρική «έξυπνη» ποπ, που θυμίζει Netta και τη νίκη του Ισραήλ (2018), χιούμορ, στίχοι που τους προσέχεις (έκπληξη!) αλλά από τη μέση και μετά πέφτει στην παγίδα του ετοιματζίδικου πατρόν.
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Mimicat - «Ai Coração» H Πορτογαλία φέτος περνάει φάση Ladose και στέλνει ένα χοροπηδηχτό, μισο-φλαμένκο, μισο-έθνικ κομμάτι με φραμπαλάδες και τακούνια να βαράνε στο πάτωμα, με ερμηνεύτρια μία sassy, ζωηρή κυρία με όνομα γάτας. Παλιομοδίτικο και διασκεδαστικό σόου αλλά τι να το κάνεις; Caso perdido (χαμένη υπόθεση), όπως λέει και η ίδια.
ΕΛΒΕΤΙΑ: Remo Forrer - «Watergun» Πώς φαίνεται ότι δεν έχουν ιδέα εκεί στην Ελβετία. Στέλνουν τραγούδι για τα δεινά του πολέμου, λες και ξέρουν, φτιαγμένο μάλλον με Τεχνητή Νοημοσύνη, τόσο γιουροβιζιονική πατάτα 20ετίας, τραγουδισμένο από αθώο παιδάκι από βουνίσιο χωριό, που κανονικά θα έπρεπε να μείνει εκεί και να κάνει γιόντελινγκ δίπλα στην καρδάρα.
ΠΟΛΩΝΙΑ: Blanka - «Solo» Φιλόδοξη μικρή που θέλει να γίνει ποπ σταρ και πήγε στο Λος Άντζελες να κάνει φωνητική (…) εκεί που άφησαν τα μπουγαδόνερά τους η Ariana Grande και η Lady Gaga. Η φωνή βέβαια παρέμεινε σαν της Μίνι Μάους με κρύωμα ενώ, πάνω στον χορό, της κόβεται και η ανάσα. Το κομμάτι είναι σαν βαλκανικό διαφημιστικό τζινγκλ για all inclusive διακοπές στις νήσους Κέιμαν.
ΓΑΛΛΙΑ: La Zarra - «Évidemment»
Με τον αέρα του «έχω καλύτερο βεστιάριο από εσάς, φτωχάντζες» έρχεται η La Zarra (no pun intended) για να δώσει ένα μιξ Χόλιγουντ και τρεις σταγόνες δράμα α λα Edith Piaf (δικά της λόγια). Προσθέστε και ένα ξόρκι, διότι το τραγούδι το έχει στοιχειώσει η Grace Jones, και αυτό ίσως είναι το καλύτερο πράγμα που σκέφτηκε να κάνει η Γαλλία στα 67 χρόνια που βόσκει στην Eurovision.
ΚΥΠΡΟΣ: Andrew Lambrou - «Break a Broken Heart» Πάνικ ρέκορντς. Στρέιτ. Σκουλαρίκι σταυρός. Κολυμβητήριο. Λέδερ τζάκετ. Ντάλα ο ήλιος. Μπαλάντα. Γκόμενα που λιώνει. Πάνε ντράιβ ιν (εκτός αν κόλλησαν στα διόδια, δεν ξέρω). Δείπνο σε γκαστροταβέρνα. Διαφορετικό σκουλαρίκι. Της κάνει δώρο μενταγιόν. Μαλώνουν. Εκείνη φεύγει. Εκείνος πάει Γιουροβίζιον και δεν περνάει τελικό.
ΙΣΠΑΝΙΑ: Blanca Paloma - «Eaea» Oι συμμετοχές της Ισπανίας στον διαγωνισμό ακούγονται, σχεδόν πάντα, σαν να έχουν πυρετό. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και σε αυτό το πολύ έθνικ, για τα δεδομένα, τραγούδι: λίγο τα παλαμάκια, λίγο οι τελετουργικές κορώνες που βγάζει η Blanca, λίγο τα χορευτικά, λίγο τα συγχρονισμένα χτυπήματα, λίγο τα λόγια του παπά, έρχεται και κορώνει η ομάδα.
ΣΟΥΗΔΙΑ: Loreen - «Tattoo» Τη Loreen, εντάξει, την αγαπάμε για το «Euphoria» αλλά φέτος προσπαθεί και πάλι να μας το μπαστακώσει με (παρωχημένο πάντως) υπερδραματικό techno που έχει τσιμπήσει λίγο από Abba («The winner takes it all») και από Pretenders («I’ll stand by you»). Εν τω μεταξύ τα νύχια της έχει να τα κόψει από το 2012 που κέρδισε στον διαγωνισμό.
ΑΛΒΑΝΙΑ: Albina & Familja Kelmendi - «Duje» Οι συμπέθεροι από τα Τίρανα, η μεγάλη θεατρική επιτυχία, επιτέλους και στην Eurovision. Μια ολόκληρη οικογένεια επί σκηνής σε μία τραγικωμωδία με συγκίνηση, γέλιο, γέλιο, γέλιο, αγαπημένους πρωταγωνιστές και υπέροχη μουσική (electro-καρσιλαμάς). Το σωστό το 12άρι της Ελλάδας πρέπει να είναι αυτό και να το παρουσιάσει η Βίκυ Σταυροπούλου.
ΙΤΑΛΙΑ: Marco Mengoni - «Due vite» Αν η Ιταλία θέλει να μαζέψει όλα τα 12άρια των επιτροπών θα πρέπει στο κρόουλ, αντί για τον αριθμό αποστολής μηνυμάτων, να δίνει τον αριθμό του κινητού του Marco. Αντικειμενικά, γκομενικά, το τραγούδι είναι ωραίο με τον παραδοσιακό «χτυπιέμαι στα πατώματα» τρόπο των Ιταλών. Κατά τα άλλα έχουμε τέτοιους χιλιάδες στην Ελλάδα.
ΕΣΘΟΝΙΑ: Alika - «Bridges» Μπαλάντα με τα γνωστά κλισέ: πιάνο, κορίτσι, αγγελικά φωνητικά από το υπερπέραν, αγγλικά «άι νίτζου νόου», ερμηνεία με πολλά χέρια α λα Γιάννα Τερζή (κανένα μπλε όμως). Η Αlika ξεσπαθώνει σε ανυπόφορο φωνητικό show off από αυτά που η Disney θα σκότωνε να τα έχει σε τραγούδι τίτλων τέλους της πιο βαρετής της ταινίας.
ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ: Käärijä - «Cha Cha Cha» Πειραματικός ράπερ (sic) που τραγουδάει γυμνόστηθος, με κούρεμα ανάποδη φρουτιέρα, ένα ξερό μπιτ, δήθεν άγριο. Στο «Cha Cha Cha» νομίζεις ότι κατεβαίνουν τα ορκ, ενώ έχει κολλήσει ένας συναγερμός αυτοκινήτου. Και ξαφνικά, στη μέση το τραγούδι γίνεται ομαδικό chant γερμανικής μπυραρίας. Τελικά αυτός ήταν το comic relief της βραδιάς.
ΤΣΕΧΙΑ: Vesna - «My Sister's Crown» Στην αρχή νομίζεις ότι θα είναι το comic relief της βραδιάς αν και ο τίτλος –«Η κορώνα της αδερφής μου»– είναι ανησυχητικός. Αλλά όχι, όλες τους είναι βαρετές, προβαρισμένες, ψεύτικες ενώ, αν τους φορέσεις σιγκούνια, ποδιές με τσεβρέδες και μαντήλια με φλουριά έχεις ένα ωραιότατο, δημώδες, ανατολικοευρωπαϊκό τραγούδι για πανηγύρια και γάμους.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: Voyager - «Promise» Τα μακρινά ξαδέρφια της Eurovision από το Down Under είναι πάντα τόσο ενθουσιασμένα που τους παίζει η Ευρώπη, που υπερβαίνουν εαυτόν σε μπούρδες. Στην προκειμένη περίπτωση στέλνουν ένα synth-metal γκρουπ που θυμίζει γερμανικά europop από τα 80s (με την κακή έννοια). Εν τω μεταξύ, κι άλλο man-bun μπροστά μου! Τι διάλο, λες και είμαι στο σιξ ντόγκζς.
ΒΕΛΓΙΟ: Gustaph - «Because of You» Η LGBTQ+ στιγμή της βραδιάς. Ο Gustaph τραγουδούσε με τις Pointer Sisters και τους Hercules & Love Affair (αγάπη μόνο). Το τραγούδι είναι φουλ high energy, soul με αρκετό vogueing σαν Boy George σε μία καλή του μέρα. Χάλια outfit όμως: φλαμένκο φραμαπλάδες με περουβιανή (;) μεταλιζέ κάπα και το XL ολλανδικό καπέλο από καναδική τσόχα του Johannes Vermeer. Κάηκες;
ΑΡΜΕΝΙΑ: Brunette - «Future Lover» Άλλη μία φάκιν power μπαλάντα με poker face ερμηνεύτρια αν και διαθέτει ένα vibe-Μαρίνα-Σάττι που την κάνει να το ξεκινάει καλά, με λάγνους φωνητικούς ελιγμούς, αλλά μετά η Brunette το υπερσεξουαλίζει, κρεμιέται από τα ταβάνια, η παραγωγή το παραφορτώνει σε δράμα και το μόνο που θες είναι να κατέβει από τον γερανό και να φύγει.
ΜΟΛΔΑΒΙΑ: Pasha Parfeni - «Soarele și Luna» Αν η Ισραηλινή νόμιζε ότι είναι μονόκερως, οι Μολδαβές βοκαλατζούδες βγαίνουν με κέρατα τάρανδου στη σκηνή, οτιδήποτε κι αν σημαίνει αυτό. Ο τραγουδιστής χάνεται μέσα στη βαμβακοσατέν, κρετόν κουρτίνα που φοράει, μαζί με τα κρόσσια και την τραβέρσα, ενώ έχει το δεύτερο man-bun που βλέπουμε στον διαγωνισμό.
ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Tvorchi - «Heart of Steel» RnB αξιοπρεπές ντουέτο, παντός καιρού και εθνικότητας που παίζουν safe με ένα κομμάτι της σειράς, από αυτά που συναντάς στα τσαρτς όλου του πλανήτη – κάτι που σου το λέει ξεκάθαρα και το auto tune που ακούς από τις πρώτες νότες. Το ερώτημα είναι: θα είναι και πάλι υποστηρικτική η ψήφος του κοινού; Ή θα έχουν ξεχάσει τι βλέπουν από το πρώτο λεπτό;
ΝΟΡΒΗΓΙΑ: Alessandra - «Queen Of Kings» Φλώρικο, τσιριχτό, πολεμοχαρές, Γιουροβιζιονικό old school, που μυρίζει ναφθαλίνη στο οποίο μία μικρή που της κόβεται η ανάσα προμοτάρει το σκανδιναβικό γυναικείο empowerment (θα γίνω η βασίλισσά σας και θα σας πάρω τα κεφάλια), ντυμένη με τενεκεδένιο κορσέ και την κάπα του Μπάτμαν.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Lord Of The Lost - «Blood & Glitter»
Ξεκαρδιστική μπούρδα (Schlammlawinen) από τους πολύ γνωστούς (κάνουν σαπόρτ στους Iron Maiden) Lord Of The Lost που είναι σκληροί με τρυφερή καρδιά μαρουλιού (zartes Salatherz) γιατί σώζουν αδέσποτα γατάκια. Mπλουτ ουντ φούλκεν, βιομηχανικό μέταλ με γκλίτερ (θα φρίξουν οι Rammstein) και τέταρτο man-bun στον διαγωνισμό, τι να πω.
ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ: Monika Linkyt - «Stay» Από τον τίτλο και μόνο («Μείνε») καταλαβαίνεις την απόγνωση της Λιθουανίας να σε κρατήσει έστω μέχρι το πρώτο ρεφρέν. Η συμπαθητική Monika κάνει ό,τι μπορεί, να είναι αξιοπρεπής δηλαδή, μέσα στον πνιγηρό πολτό άλλης μιας μπαλάντας που εξελίσσεται σε ευρω-σκουπίδι. Καταραμένοι Σουηδοί συνθέτες, έχετε μαγαρίσει τα πάντα.
ΙΣΡΑΗΛ: Noa Kirel - «Unicorn» Γυαλιστερή ποπ-σταρ, από αυτές που βγαίνουν δέκα κάθε μήνα, που κυλιέται ανάποδα στο ταβάνι και χτυπάει ταυτόχρονα παλαμάκια, σε τραγούδι πλαστικούρα, με την τσιρίδα σήμα κατατεθέν του διαγωνισμού και γλωσσοδέτη με τις λέξεις Phenomen –Ρhenomenal– Feminine. Δυστυχώς το τραγούδι θα είναι ένα από τα χιτ του φετινού διαγωνισμού.
ΣΛΟΒΕΝΙΑ: Joker Out - «Carpe Diem» Γκρουπάκι που κάνουν συγκινητικές προσπάθειες για να δώσουν ονομασίες στον ήχο τους (shagadelic rock 'n' roll ή softboi rock). Καλά, καμία σχέση με shagadelic αλλά το softboi rock ταιριάζει κυρίως με την αθωότητα του τραγουδιού τους: Ένα ταπεινό party anthem που δεν προσποιείται ότι είναι η γαμάουα επιτυχία αλλά τουλάχιστον «περνάνε καλά στις πρόβες».
ΚΡΟΑΤΙΑ: Let 3 - «Mama ŠČ!» Παιδικό ψευδο-μαρς πανκ που παθαίνει glitch και αποσυναρμολογείται. Το γκρουπ μάλλον είναι οι αυθεντικοί Village People όπως είναι τώρα (με μιλιτέρ λουκ, φούστα και λάθος κραγιόν). Στην πατρίδα τους, λέει, κάνουν κάτι δηθενιές: κυκλοφόρησαν δίσκο που είναι εντελώς κενός (και ξεπούλησε) ή εμφανίζονται γυμνοί. Να, αυτά δεν μπορώ.
ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ: Mae Muller - «I Wrote A Song»
Επιθετική, ξινή, κοπελάρα σε τραγούδι με girly beat εκδικητικής electro pop («Όταν είπες ότι θα έφευγες / Για να δουλέψεις πάνω στην ψυχική σου υγεία / Δεν ανέφερες το κεράτωμα, ναι / Το κράτησες για τον εαυτό σου») που το βρίσκεις να σέρνεται σε όλα τα ραδιόφωνα γιατί είναι κολλητικό (με την κακή έννοια).
23°
