Eurovision 2023 - Β' ημιτελικός: Σχόλια και κριτική για όλα τα τραγούδια που διαγωνίζονται στο Λίβερπουλ την Πέμπτη 11 Μαΐου.
Τα καλά νέα είναι ότι η Eurovision συνεχίζει να υπάρχει. Τα κακά νέα είναι ότι θέλει να γίνει ποιοτική.
Μπορείτε να διαβάσετε τον σχολιασμό για τα τραγούδια που συμμετείχαν στον Α' ημιτελικό εδώ.
Β’ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ – Πέμπτη 11/5 (22:00)
01. ΔΑΝΙΑ: Reiley - «Breaking My Heart»
Πιτσιρίκι-σταρ του TikTok, που θα μπορούσε να είναι το non binary χαμένο παιδί του Timothée Chalamet, τραγουδάει ξεψυχισμένο και με distortion στη φωνή ένα τραγούδι για χωρισμό αν και όλα δείχνουν ότι το μόνο που αγαπάει είναι το ροζ φουσκωτό του τζάκετ. Οι στίχοι, όπως καταλαβαίνετε, είναι άρατα-κούρατα κουκιά μαγειρεμένα.
02. ΑΡΜΕΝΙΑ: Brunette - «Future Lover»
Άλλη μία φάκιν power μπαλάντα με poker face ερμηνεύτρια αν και διαθέτει ένα vibe-Μαρίνα-Σάττι που την κάνει να το ξεκινάει καλά, με λάγνους φωνητικούς ελιγμούς, αλλά μετά η Brunette το υπερσεξουαλίζει, κρεμιέται από τα ταβάνια, η παραγωγή το παραφορτώνει σε δράμα και το μόνο που θες είναι να κατέβει από τον γερανό και να φύγει.
03. ΡΟΥΜΑΝΙΑ: Theodor Andrei - «D.G.T. (Off and On)»
Εφιαλτική ερμηνεία με βρυχηθμούς και ψιλές ανάκατα, σε παλαιοντολογικού τύπου σεξιστικό μπάλκαν-ροκ. Το σενάριο είναι ο νερντ που μας αποκαλύπτει ότι είναι σεξουάλας, δηλητηριώδης, μάγκας, καριόλης, γυναικάς. Το κακό είναι ότι αποφασίζει να τα πει και αγγλικά. Στο τέλος όλο αυτό το κάνει θεατράλε παντομίμα (;) και το κέφι ανάβει ξανά στην παρέα.
04. ΕΣΘΟΝΙΑ: Alika - «Bridges»
Μπαλάντα με τα γνωστά κλισέ: πιάνο, κορίτσι, αγγελικά φωνητικά από το υπερπέραν, αγγλικά «άι νίτζου νόου», ερμηνεία με πολλά χέρια α λα Γιάννα Τερζή (κανένα μπλε όμως). Η Αlika ξεσπαθώνει σε ανυπόφορο φωνητικό show off από αυτά που η Disney θα σκότωνε να τα έχει σε τραγούδι τίτλων τέλους της πιο βαρετής της ταινίας.
05. ΒΕΛΓΙΟ: Gustaph - «Because of You»
Η LGBTQ+ στιγμή της βραδιάς. Ο Gustaph τραγουδούσε με τις Pointer Sisters και τους Hercules & Love Affair (αγάπη μόνο). Το τραγούδι είναι φουλ high energy, soul με αρκετό vogueing σαν Boy George σε μία καλή του μέρα. Χάλια outfit όμως: φλαμένκο φραμαπλάδες με περουβιανή (;) μεταλιζέ κάπα και το XL ολλανδικό καπέλο από καναδική τσόχα του Johannes Vermeer. Κάηκες;
06. ΚΥΠΡΟΣ: Andrew Lambrou - «Break a Broken Heart»
Πάνικ ρέκορντς. Στρέιτ. Σκουλαρίκι σταυρός. Κολυμβητήριο. Λέδερ τζάκετ. Ντάλα ο ήλιος. Μπαλάντα. Γκόμενα που λιώνει. Πάνε ντράιβ ιν (εκτός αν κόλλησαν στα διόδια, δεν ξέρω). Δείπνο σε γκαστροταβέρνα. Διαφορετικό σκουλαρίκι. Της κάνει δώρο μενταγιόν. Μαλώνουν. Εκείνη φεύγει. Εκείνος πάει Γιουροβίζιον και δεν περνάει τελικό.
07. ΙΣΛΑΝΔΙΑ: Dilj - «Power»
Βασανιστικά (για μένα που δεν ξέρω τι να γράψω) αδιάφορο τραγούδι της σειράς, τυπικό γιουροβιζιονικό στιλ με εσάνς «Euphoria», καπνούς για να μη φαίνονται άδεια η σκηνή και το κομμάτι, χαριτωμένο τραύλισμα (εύρημα) όταν προσπαθεί να πει «You hold no p-p-p-power over me» ενώ στις ψιλές συναντάμε ανεπαίσθητους μίνι βρυχηθμούς α λα Bjork.
08. ΕΛΛΑΔΑ: Victor Vernicos - «What They Say»
Άλλο ένα μικρό παιδί που το στέλνουμε σαν κεφαλικό φόρο, κάθε χρόνο, να το φάει ο Μινώταυρος. Γκρινιάρικη φωνή σε ένα κομμάτι που η παραγωγή δεν ήξερε τι να το κάνει, οπότε
ακολούθησε έναν δικό της δρόμο και του έριξαν εφέ που μοιάζουν να είναι παιγμένα ανάποδα, ενώ στο τέλος όλο γίνεται μία αβάσταχτη κακοφωνία. Ετοιμαστείτε για 17η θέση.
09. ΠΟΛΩΝΙΑ: Blanka - «Solo»
Φιλόδοξη μικρή που θέλει να γίνει ποπ σταρ και πήγε στο Λος Άντζελες να κάνει φωνητική (…) εκεί που άφησαν τα μπουγαδόνερά τους η Ariana Grande και η Lady Gaga. Η φωνή βέβαια παρέμεινε σαν της Μίνι Μάους με κρύωμα ενώ, πάνω στον χορό, της κόβεται και η ανάσα. Το κομμάτι είναι σαν βαλκανικό διαφημιστικό τζινγκλ για all inclusive διακοπές στις νήσους Κέιμαν.
10. ΣΛΟΒΕΝΙΑ: Joker Out - «Carpe Diem»
Γκρουπάκι που κάνουν συγκινητικές προσπάθειες για να δώσουν ονομασίες στον ήχο τους (shagadelic rock 'n' roll ή softboi rock). Καλά, καμία σχέση με shagadelic αλλά το softboi rock ταιριάζει κυρίως με την αθωότητα του τραγουδιού τους: Ένα ταπεινό party anthem που δεν προσποιείται ότι είναι η γαμάουα επιτυχία αλλά τουλάχιστον «περνάνε καλά στις πρόβες».
11. ΓΕΩΡΓΙΑ: Iru - «Echo»
Τρίτο τραγούδι μέχρι στιγμής με βασίλισσες και κορώνες: «My love is my crown» λέει η Iru αλλά το μόνο που θυμάσαι από την τσιριχτή κακοφωνία που ερμηνεύει, είναι το τζιν-ντιρι-τζιν-τζιν που κάνει στο ρεφρέν. Όμως το πρόβλημα είναι άλλο: μπερδεύεται με τις μουσελίνες μπροστά στον ανεμιστήρα και μόνο η επέμβαση μίας Βίκυς Καγιά μπορεί να την ξεμπλέξει.
12. ΣΑΝ ΜΑΡΙΝΟ: Piqued Jacks - «Like An Animal»
Το γλυκάκι, μωρέ, το Σαν Μαρίνο, κάθε χρόνο είναι εδώ να μας φτιάχνει τη διάθεση και να μας τονώνει την αυτοπεποίθηση ως συμμετοχή. Ο φετινός τραγουδιστής τους είναι σαν παίκτης του Σαρβάιβορ που πλύθηκε για τον τελικό ενώ ερμηνεύει με φωνή «έχω κρεατάκια», βαθείς, αισθησιακούς στίχους όπως «Σε μυρίζω σαν ζώο».
13. ΑΥΣΤΡΙΑ: Teya & Salena - «Who The Hell Is Edgar?»
Δύο φίλες σατιρίζουν τις ευκαιρίες που έχουν τα κορίτσια για μουσική καριέρα ενώ είναι στοιχειωμένες από τον Edgar Alan Poe – άσχετο. Ηλεκτρική «έξυπνη» ποπ, που θυμίζει Netta και τη νίκη του Ισραήλ (2018), χιούμορ, στίχοι που τους προσέχεις (έκπληξη!) αλλά από τη μέση και μετά πέφτει στην παγίδα του ετοιματζίδικου πατρόν.
14. ΑΛΒΑΝΙΑ: Albina & Familja Kelmendi - «Duje»
Οι συμπέθεροι από τα Τίρανα, η μεγάλη θεατρική επιτυχία, επιτέλους και στην Eurovision. Μια ολόκληρη οικογένεια επί σκηνής σε μία τραγικωμωδία με συγκίνηση, γέλιο, γέλιο, γέλιο, αγαπημένους πρωταγωνιστές και υπέροχη μουσική (electro-καρσιλαμάς). Το σωστό το 12άρι της Ελλάδας πρέπει να είναι αυτό και να το παρουσιάσει η Βίκυ Σταυροπούλου.
15. ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ: Monika Linkyt - «Stay»
Από τον τίτλο και μόνο («Μείνε») καταλαβαίνεις την απόγνωση της Λιθουανίας να σε κρατήσει έστω μέχρι το πρώτο ρεφρέν. Η συμπαθητική Monika κάνει ό,τι μπορεί, να είναι αξιοπρεπής δηλαδή, μέσα στον πνιγηρό πολτό άλλης μιας μπαλάντας που εξελίσσεται σε ευρω-σκουπίδι. Καταραμένοι Σουηδοί συνθέτες, έχετε μαγαρίσει τα πάντα.
16. ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: Voyager - «Promise»
Τα μακρινά ξαδέρφια της Eurovision από το Down Under είναι πάντα τόσο ενθουσιασμένα που τους παίζει η Ευρώπη, που υπερβαίνουν εαυτόν σε μπούρδες. Στην προκειμένη περίπτωση στέλνουν ένα synth-metal γκρουπ που θυμίζει γερμανικά europop από τα 80s (με την κακή έννοια). Εν τω μεταξύ, κι άλλο man-bun μπροστά μου! Τι διάλο, λες και είμαι στο σιξ ντόγκζς.
