Jack Savoretti: Τα πρώτα λεπτά στο Ηρώδειο θα είμαι σοκαρισμένος

Το ελληνικό κοινό ζητούσε τα τελευταία χρόνια μια μεγάλη συναυλία από τον Τζακ Σαβορέτι και μπορεί ο κορωνοϊός να έβαζε συνεχώς εμπόδια στην πραγματοποίησή της, όμως το πλήρωμα του χρόνου έχει φτάσει. Στις 27 Σεπτεμβρίου ο Άγγλος, με ιταλικές ρίζες, καλλιτέχνης θα βρεθεί στο Ηρώδειο για ένα ατμοσφαιρικό live. Δύο χρόνια μετά τον δίσκο «Singing to Strangers», ο οποίος αγαπήθηκε από τα ελληνικά ραδιόφωνα, ο 37χρονος επιστρέφει στη χώρα μας, για να μας ταξιδέψει στον δικό του ιδιαίτερο μουσικό κόσμο. Έναν κόσμο γεμάτο «μελωδικές ιστορίες και νοσταλγία».

Το φετινό καλοκαίρι ο Σαβορέτι «επέστρεψε» και δισκογραφικά με το μουσικό άλμπουμ «Europiana», ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε και το «Night Cap», ένα μικρό EP με μόλις 5 κομμάτια, ειδικά για τις νυχτερινές ώρες. Λίγες μέρες πριν την sold-out συναυλία του, κάτω από την Ακρόπολη ο Τζακ Σαβορέτι απάντησε στις ερωτήσεις μας μέσω Zoom και ήταν ξανά η πιο ευχάριστη παρέα. 

Πέρασαν δύο χρόνια από την τελευταία φορά που μιλήσαμε στην Αθήνα. Ο κόσμος ήταν εντελώς διαφορετικός τότε. Πόσα άλλαξαν για σένα;

Ήταν τρέλα. Ένας κόσμος όντως διαφορετικός, ένας κόσμος που νομίζαμε ότι είναι δεδομένος. Θεωρούσαμε τα ταξίδια κάτι δεδομένο, τις δουλειές μας δεδομένες και τελικά καταλάβαμε, έστω κι έτσι ποια είναι η πραγματικότητα. Είμαι όμως πολύ ευτυχισμένος, που σήμερα είμαι ακόμα εδώ υγιής, μαζί με την οικογένειά μου με την οποία πέρασα πολύ χρόνο και νομίζω ότι απόλαυσα το διάλειμμα. Μπορεί να λατρεύω τις περιοδείες, όμως για ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας και βασικά για μένα προσωπικά ήταν ένα όμορφο διάλειμμα, το οποίο υπήρξε και πολύ παραγωγικό.

Αυτό το είδαμε όλοι. Δεν σταμάτησες στιγμή ουσιαστικά. Σε είδαμε στην αρχή της πανδημίας να δημιουργείς διάφορα covers και φάνηκες να τα απολαμβάνεις.

Τα αγάπησα! Κράτησαν ζωντανή την τρέλα μου. Τις πρώτες ημέρες κοιμόμουν σαν μωρό, όλη μέρα. Όμως γρήγορα κατάλαβα ότι θέλω να ξαναβάλω μπροστά τις μηχανές, οπότε έπιασα ξανά το πιάνο στο οποίο ήθελα να βελτιωθώ . Ήταν μια καλή ευκαιρία να δουλέψω μόνος μου και έτσι σκέφτηκα να μαθαίνω από ένα τραγούδι την ημέρα και να το δείχνω στο κοινό, για να δω πως αποδίδει. Άρχισα να τα δημοσιοποιώ και ξαφνικά δημιούργησα μια κατάσταση στην οποία «έπρεπε» να βγάζω ένα τραγούδι την ημέρα για να κρατήσω επαφή με το κοινό. Έτσι, ξυπνούσα το πρωί, έφτιαχνα καφέ και αμέσως έπιανα δουλειά. Ήταν όμορφη εμπειρία και νομίζω ότι έμαθα πολλά νέα πράγματα για τη συγγραφή τραγουδιών. Έκανα 55-56 διασκευές. Ήταν κάπως τρελό τώρα που το σκέφτομαι!

Ήσουν πάντως καλή συντροφιά εκείνες τις μέρες για εμάς!

(γέλια) Σε ευχαριστώ! Είναι φοβερό γιατί έχει περάσει τόσος καιρός και ακόμα μου το λέει πολύς κόσμος. Δεν το περίμενα αυτό όταν ξεκινούσα, ούτε μπορούσα να το φανταστώ. Όμως διάβαζα τα σχόλια και άρχισα να βλέπω την αλληλεπίδραση. Κι όμως με έπιασε μέχρι και άγχος. Σκεφτόμουν τα βράδια: «Να φτιάξω κάτι χαρούμενο ή κάτι πιο λυπημένο». Ήταν πολύ ενδιαφέρον όλο αυτό για μένα.

Μου είχες αναφέρει την προηγούμενη φορά ότι «όταν τα παιδιά ήρθαν στη ζωή σου, όλα άλλαξαν». Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση είχες την ευκαιρία να περάσεις αρκετές ώρες μαζί τους. Ήταν τρελή εμπειρία για έναν μπαμπά σαν κι εσένα;

Ήταν απίστευτα και βασικά ήταν φοβερή εμπειρία για παιδιά σαν κι αυτά και όχι τόσο για μένα. Ο μπαμπάς ήταν σπίτι κάθε μέρα, όλη μέρα και τους άρεσε πολύ. Όμως τώρα είναι τα δύσκολα. Θα είναι σκληρό για τα παιδιά τώρα που ξεκινώ ξανά το τουρ, γιατί με είχαν πια συνηθίσει στο σπίτι. Θα είναι πρόκληση τώρα και για μένα, όμως νιώθω ευγνώμων για αυτά τα δύο χρόνια που έζησα συνεχώς μαζί τους. Ούτε εγώ με τους δικούς μου γονείς δεν είχα περάσει ποτέ τόσο πολύ χρόνο.

Πότε ξεκίνησες να σκέφτεσαι σχετικά με τη «Europiana» (σ.σ. ο νέος του δίσκος);

Ήταν νωρίς στο πρώτο lockdown, όταν άρχισαν να μου λείπουν όλα εκείνα τα ταξίδια και οι εμπειρίες τους και το να κοιτάζω μόνο έξω από το παράθυρο δεν έμοιαζε αρκετό. Οπότε χρειαζόμουν κάτι που να μου δίνει κι άλλη χαρά. Και τελικά την βρήκα στη νοσταλγία. Σκεφτόμουν τις διακοπές και τα ταξίδια του παρελθόντος και άρχισα να οραματίζομαι τη «Europiana». Ήταν ο ήχος όλων εκείνων των εμπειριών που είχα αποκομίσει.

Τι κάνει κάποιον ευρωπαίο;

Είναι ένας συνδυασμός. Η «Europiana» δεν έχει μόνο έναν ήχο. H «Europiana» μπορεί να είναι ο Χούλιο Ινγκλέσιας και οι Daft Punk, μπορεί να είναι ο Τζόρτζιο Μορόντερ και ταυτόχρονα οι Gipsy Kings. Όλα αυτά είναι ευρωπαϊκά. Είναι ένας συνδυασμός αυτός που συνθέτει τη «Europiana». Ένας συνδυασμός  αίγλης, ρομαντισμού, καλών στιγμών, φίλων και κοινότητας. Όλα αυτά μόνα τους είναι διαφορετικά. Για αυτό αν σκεφτείς, το ροκ εν ρολ ήρθε στην Ευρώπη διαφορετικό. Η disco επίσης. Η disco στην Αμερική προήλθε από αφροαμερικάνικα clubs και γκέι underground clubs, μέσα σε μια φανερά ομοφοβική και ρατσιστική κοινωνία. Η ευρωπαϊκή disco όμως είναι εντελώς διαφορετική. Έχει αίγλη και δόξα. Δηλαδή ενώ προέρχεται από τις σκοτεινές γειτονιές της Νέας Υόρκης και της Φιλαδέλφειας, εδώ έρχεται σαν ένα ελίτ κομμάτι. Είναι ένα παράδειγμα για το πώς η ίδια μουσική αλλάζει χαρακτήρα ανάλογα το που τη φτιάχνεις.

To «Night Cap» πώς προέκυψε; Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την ιδέα ενός EP.

Είναι τραγούδια για διαφορετικές στιγμές της νύχτας. Σκέφτηκα ότι είναι πολύ όμορφη η σκέψη του να κατηγοριοποιήσω μερικά κομμάτια ανάλογα με τη στιγμή της μέρας που θα ταίριαζαν καλύτερα. Στο «Night Cap» νομίζω ότι θα βρει κανείς τραγούδια που ακούγονται είτε όταν ετοιμάζεσαι για να βγεις, είτε απολαμβάνοντας ένα aperitivo, είτε ακόμα και στο δείπνο. Όλα μαζί σε ένα μικρό EP.

Και είχες και αυτήν την φοβερή φωτογραφία για εξώφυλλο. Μου φάνηκε πολύ Σαβορέτι!

Χαχα! Ισχύει, πραγματικά. Θα το δεχθώ, θα το δεχθώ!

Συνεργάστηκες με τον Nile Rodgers για το «Who's Hurting Who». Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Ήταν τρομερή. Αυτός ο τύπος λέγεται ότι είναι ο βασιλιάς της disco, όμως για μένα είναι ο νονός του «Europiana». Άλλαξε την ευρωπαϊκή μουσική. Ήρθε να ζήσει στην Ευρώπη, έμεινε στην Ιταλία και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Έπαιξε στα κορυφαία clubs της Ιταλίας, συνεργάστηκε με τους καλύτερους και για μένα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή μουσική ιστορία. Για μένα είναι τόσο ένας καλός φίλος, όσο και ένας φοβερός μέντορας. Είναι άλλωστε αυτός που μου έδωσε την αυτοπεποίθηση και με έπεισε να ονομάσω τον δίσκο μου «Europiana».

Βρήκα αρκετές διαφορές ανάμεσα στα δύο τελευταία σου άλμπουμ. Νομίζω ότι στο «Europiana» βρήκα πιο έντονη τη διάθεση για χορό.

Ναι, φυσικά! Τo funky στοιχείο είναι ένα από αυτά που καθόρισαν τελευταία την ευρωπαϊκή μουσική. Ο νέος δίσκος βασίζεται σε τρία στοιχεία: Νοσταλγία, μελωδία και storytelling. Πιστεύω ότι αυτός ο συνδυασμός έχει πραγματικά ενδιαφέρον και αυτό ήθελα να δείξω και στη «Europiana».

Εσύ πάντως στηριζόσουν πάντοτε στο storytelling στα τραγούδια σου. Είναι σαν μικρές ταινίες. Είναι όλες αυτές οι ιστορίες δικές σου;

Ναι! Έχω πολύ κακή φαντασία και δυστυχώς είναι όλες αληθινές ιστορίες! (γέλια)

Ναι, αλλά δεν χάνεις το χαμόγελό σου!

Αλήθεια! Προσπαθώ πάντα να δω τη θετική πλευρά κάθε κατάστασης. Έχω την άποψη ότι η ζωή έχει να κάνει με την προοπτική και για αυτό προσπαθώ να βλέπω τα πάντα αισιόδοξα.

Αν η «Europiana» ήταν ποτό, ποιο θα ήταν;

Χμμμ! Δώσε μου τρεις επιλογές. Τζιν τόνικ, Aperol Spritz ή Negroni.

Και αν ήταν ποδοσφαιρική ομάδα;

Σκληρό αυτό. Είναι υπέροχη ερώτηση. Θα πήγαινα με την Τζένοα από όπου έχω και ρίζες αλλά νομίζω ότι θα ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης!

Το καλοκαίρι πρέπει να ήταν περίεργο με την Ιταλία να παίζει στον τελικό του EURO με την Αγγλία ε; Ποιον υποστήριζες;

Ήταν ένα πολύ καλό καλοκαίρι! Στο σπίτι ήμασταν μοιρασμένοι. Εγώ και ο γιος μου υποστηρίζαμε την Ιταλία και η σύζυγός μου με την κόρη μου, υποστήριζαν την Αγγλία. Αλλά ήταν τόσο δραματικό…

Νομίζω ότι σε είδα και στο Γουίμπλεντον;

Ναι! Ήμουν στον τελικό για να δω τον Μπερετίνι κόντρα στον Τζόκοβιτς αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Βέβαια, ήταν την ίδια μέρα με τον τελικό του EURO, οπότε μετά πήρα τη χαρά μου πίσω. Τα πάει εξαιρετικά όμως ο Μπερετίνι, νομίζω και στο US Open είναι σε καλή κατάσταση. Με ποιον παίζει σήμερα; Ξέρεις

Με τον Τζόκοβιτς ξανά (σ.σ. για τα προημιτελικά του US Open 2021)

Ωχ. Αυτό θα είναι ζόρικο…

Αλλά η Ραντουκάνου είναι ήδη στα ημιτελικά (σ.σ. λίγο πριν κατακτήσει το Grand Slam). Και αυτήν δεν είχες δει από κοντά;

Ναι, είναι τρομερή! Είναι μόλις 18 και είναι υπέροχη. Νομίζω έχει καταγωγή και από Ρουμανία και Κίνα και από την Αγγλία. Ένας φοβερός συνδυασμός και πιστεύω ότι έχει παίξει ρόλο στην επιτυχία της. Και ξαναλέω, είναι μόλις 18!

Εσύ τι έκανες στα 18 σου;

Εγώ σίγουρα δεν ήμουν στα ημιτελικά ενός Grand Slam (γέλια)! Ονειρευόμουν την Αμερική και έπαιζα στον δρόμο με μια κιθάρα. Προσπαθούσα να ταξιδεύω όσο το δυνατόν περισσότερο και ήμουν ένα παιδί που δεν σταματούσε να ονειρεύεται.

Και σήμερα τι συμβουλές θα έδινες στον 18χρονο εαυτό σου;

Να σταματήσει να ανησυχεί. Να χαίρεται την κάθε στιγμή και να εμπιστεύεται τον εαυτό του. Θα του έλεγα ότι έχει μπροστά του μια όμορφη ζωή και θα συναντήσει μερικούς εκπληκτικούς ανθρώπους. Νομίζω αυτό είναι και το σημαντικότερο για μένα στη ζωή. Οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει και συναντήσει είναι εξαιρετικοί και αυτοί είναι η ζωή μου.

Δώσε μας τον δικό σου ορισμό για την επιτυχία.

Αυτό είναι δύσκολο! Θα έλεγα το να συνεχίσεις να προχωράς. Να μην επαναπαύεσαι όταν έχεις μια επιτυχία. Να προχωράς μπροστά. Ξανά και ξανά. Όταν με ρωτάνε αν αισθάνομαι επιτυχημένος, τους λέω πως κάνω ό,τι αγαπώ, οπότε ναι. Επομένως αυτό είναι. Επιτυχία για μένα είναι η δύναμη να προχωράς κάνοντας πάντα αυτό που αγαπάς.

Το 2019 μου έλεγες ότι ήταν τρομερό για σένα το να δίνεις συνεντεύξεις με θέα την Ακρόπολη και δύο χρόνια αργότερα, ο κόσμος της Αθήνας θα σε ακούσει ακριβώς κάτω από τον Παρθενώνα. Συναισθήματα;

Θα είναι ιδιαίτερο. Είναι από τις στιγμές που έρχονται once in a lifetime! Και θέλω να το διασκεδάσω στα αλήθεια. Ξέρεις, γυρνάμε πολλά μέρη όμως υπάρχουν μερικά σόου που σου κόβουν την ανάσα. Εγώ θέλω να το διασκεδάσω, να κάνω αυτό που αγαπώ και να το αγκαλιάσει και ο κόσμος. Νομίζω ότι τα πρώτα 5-10 λεπτά θα είμαι σοκαρισμένος. Είναι τόσο κουλ που γίνονται συναυλίες σε αυτόν τον τόπο, που νομίζω ότι θα κοιτάζω γύρω μου μέχρι να συνειδητοποιήσω το τι συμβαίνει.

Και είναι τόσο κρίμα που δεν θα μπορούμε να είμαστε όρθιοι και να χορεύουμε!

Είναι άσχημο και η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω ζήσει ακόμα γιατί στην Αγγλία επιτρέπονται όλα αυτήν την στιγμή, αλλά είναι ενδιαφέρον το πώς θα το αντιμετωπίσει ο κόσμος.

Θα ήθελες να στείλεις και ένα μήνυμα στο αγαπημένο σου ελληνικό κοινό;

Νομίζω ότι δεν μπορώ να βρω τα λόγια για να περιγράψω σύντομα το πόσο πολύ αγαπώ τη χώρα σας. Η εμπειρία μου όταν συναντηθήκαμε και όταν πρωτοσυνάντησα το ελληνικό κοινό πριν από δύο χρόνια ήταν απίστευτη. Ήταν μια συγκινητική βραδιά και δεν μπορώ να περιμένω για να τους ξανασυναντήσω στο Ηρώδειο. Είναι ένα μέρος που η μουσική μου με φέρνει. Ξέρεις, τις περισσότερες φορές προσπαθώ εγώ να φέρω τη μουσική μου, όπου πηγαίνω. Όμως αυτή τη φορά η μουσική μου, φέρνει εμένα στην Αθήνα. Και αυτό είναι κάτι μοναδικό.