Ο Jack Savoretti ταξιδεύει τον κόσμο για να τραγουδήσει τον δίσκο «Singing to Strangers» και μιλά για τη ζωή του στην ATHENS VOICE
Για να καταλάβω είσαι Άγγλος, ζεις στην Οξφόρδη έχεις ιταλό πατέρα, μητέρα με ρίζες από τη Γερμανία και την Πολωνία και το καλύτερο κοινό σου είναι το ελληνικό; «Ακριβώς», μου απάντησε ο Τζακ Σαβορέτι βάζοντας τα γέλια, δύο λεπτά μετά τη γνωριμία μας στον 6ο όροφο του Hilton Athens. Λίγο αργότερα, συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται στην Αθήνα και δίνει συνέντευξη για το τελευταίο του άλμπουμ με την Ακρόπολη «στο πιάτο» και δεν δείχνει να το πολυπιστεύει.
Ο Τζακ Σαβορέτι, ο καλλιτέχνης που το ελληνικό κοινό αναζήτησε περισσότερο από κάθε άλλον στο Shazam φέτος βρίσκεται σε περιοδεία για τον δίσκο του «Singing to Strangers» και κάνει ακριβώς αυτό. Τραγουδά σε «αγνώστους», όπως τους αποκαλεί η κόρη του και τους μυεί στη δική του ρομαντική μυσταγωγία. Σε αυτήν θα συναντήσει κανείς συνεργασίες με τον Μπομπ Ντίλαν, την Κάιλι Μινόγκ και τον ΜΙΚΑ καθώς και άλλα «ατμοσφαιρικά και ρομαντικά κομμάτια» που ηχογράφησε στο στούντιο του Ένιο Μορικόνε, στη Ρώμη.
Ο 36χρονος τραγουδιστής μίλησε στην ATHENS VOICE για το τελευταίο του άλμπουμ, την αγάπη όλης της οικογένειας Σαβορέτι στην Μόνικα και για όσα έχει αντιμετωπίσει ως σήμερα.
Kαλημέρα Τζακ, καλωσήρθες στην Αθήνα. Πώς σου φαίνεται; Μας έχεις επισκεφθεί ξανά;
Είναι φανταστικά, πραγματικά αγαπώ την Αθήνα. Είχα έρθει πρώτη φορά πριν από περίπου 20 χρόνια με 6 κολλητούς, όταν περιπλανιόμασταν σε όλον τον κόσμο και έχω απίθανες αναμνήσεις. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που έρχομαι, μένω μόνο για 24 ώρες οπότε δεν προλαβαίνω να την ζήσω. Ωστόσο έχω εδώ μόνιμα 2 από τους καλύτερους μου φίλους και κάθε δικαιολογία που έχω για να σας επισκέπτομαι είναι για μένα υπέροχη.
Πώς εξηγείς την αγάπη των Ελλήνων για σένα; Ήσουν για μεγάλο διάστημα η 1η αναζήτηση στο ελληνικό Shazam, στο YouTube σου θα παρατηρήσει κανείς πολλά ελληνικά σχόλια, Πού οφείλεται όλο αυτό;
Είναι πραγματικά απίστευτο! Δεν γνωρίζω ειλικρινά γιατί, όμως μπορώ να φανταστώ ότι είναι λόγω της Μεσογείου! Κοίτα, η υποστήριξη που έχουμε από τα ελληνικά ραδιόφωνα είναι μεγάλη, όμως δεν μπορούσα να φανταστώ ούτε και εγώ ότι θα είχα τέτοιο κοινό στην Ελλάδα. Ο ταξιτζής που με παρέλαβε από το αεροδρόμιο, μου είπε ότι είναι φαν μου. Αδιανόητο!
Γενικότερα πάντως θεωρώ ότι προέρχεται από τις μεσογειακές καταβολές μου (σ.σ. η καταγωγή του πατέρα του είναι από τη Γένοβα) και από το γεγονός ότι στο τελευταίο άλμπουμ προσπάθησα να βάλω κάτι από το ιταλικό παρελθόν μου. Ο τελευταίος μου δίσκος βγάζει ίσως μια μελαγχολία και ένα πάθος, που έχουν οι μεσογειακοί λαοί και πιθανότατα για αυτό να υπάρχει αυτή η σύνδεση.
Είσαι ο ορισμός της πολυπολιτισμικότητας έτσι; Τελικά από πού κατάγεσαι, γιατί οι περισσότεροι εδώ πιστεύουν ότι είσαι ένας Ιταλός που τραγουδά αγγλικές μπαλάντες.
Όχι, όχι (γέλια). Είμαι Άγγλος, γεννημένος στο Ηνωμένο Βασίλειο, όμως ο πατέρας μου έχει καταγωγή από τη Γένοβα της Ιταλίας και έχουμε ισχυρούς δεσμούς εκεί. Από την πλευρά της μητέρας μου πάλι κατάγομαι από τη Γερμανία και την Πολωνία, ενώ πήγα σε αμερικάνικο σχολείο. Περίπλοκο έτσι;
Μεγάλωσα ακούγοντας γενοβέζικη μουσική και νομίζω φαίνεται ότι με έχει επηρεάσει. Πρόσφατα έπαιζα στην κόρη μου ιταλική μουσική και μου λέει «μα καλά γιατί ρε μπαμπά, δεν βγάζει κανείς τέτοια μουσική σήμερα;». Τότε ήταν που εμπνεύστηκα και τον τελευταίο μου δίσκο. Ήθελα δηλαδή να παράξω μουσική που να μοιάζει με τα ιταλικά 60s ή 70s. Να είναι ρομαντικά, κομψά και ταυτόχρονα να λένε τα πράγματα όπως πραγματικά τα νιώθει ο δημιουργός.
Τι σε έχει επηρεάσει περισσότερο από όλες τις καταβολές σου;
Εξαρτάται. Όλα με επηρεάζουν με διαφορετικούς τρόπους. Συναισθηματικά νομίζω έχω πάρει από την Ιταλία. Είμαι αρκετά εκφραστικός και επικοινωνιακός με τους ανθρώπους, οπότε αυτό είναι ένα στοιχείο που έχω πάρει από εκεί. Ταυτόχρονα όμως, έχω και την αγγλική παιδεία και τρόπο ζωής μέσα μου και πραγματικά το εκτιμώ αυτό. Σέβομαι τον διπλανό μου και τη δουλειά του, σέβομαι την γνώμη του άλλου. Και αυτές είναι οι βρετανικές αρχές, όσο και αυτό πάει να εκφυλιστεί σήμερα. Είναι κατά κύριο λόγο μια ανοιχτόμυαλη κοινωνία, αν και σήμερα δυστυχώς αυτό μοιάζει να αλλάζει.
Πώς βλέπεις την κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο σήμερα εσύ;
Είναι πολύ στενάχωρο αυτό που συμβαίνει. Ανακριβείς πληροφορίες μοιράζονται για να επωφεληθούν οι λίγοι. Από όταν ήμουν μικρός με θυμάμαι να εκτιμώ εκείνους που έκαναν τα πάντα για να είμαστε ενωμένοι με τον διπλανό μας και όχι όσους προσπάθησαν να μας χωρίσουν. Δεν είναι δυνατόν όσο περνούν τα χρόνια να απομακρυνόμαστε και να μην ερχόμαστε πιο κοντά.
Εσύ πάλι στα 36 σου είσαι παντρεμένος, έχεις 2 παιδιά. Απολαμβάνεις κάθε στιγμή μαζί τους;
Είναι ένα τεράστιο δώρο. Από όταν ήρθαν στη ζωή μου δεν έχω αλλάξει μόνο εγώ αλλά και η μουσική μου. Έγραφα με άγχος, πιεσμένα και ξαφνικά άρχισα να βάζω πιο πολύ το συναίσθημα. Τα παιδιά μου υπενθύμισαν πώς είναι να αισθάνεσαι και η μουσική μου άλλαξε ιδιαίτερα από όταν έγινα πατέρας.
Θυμάμαι όταν ήμουν κοντά στα 20 για πολλά χρόνια, προσπαθούσα να σταματήσω τον εαυτό μου από το να νιώθει οτιδήποτε. Απέφευγα κάθε συναίσθημα. Όμως τώρα, όταν τα βλέπω να έρχονται στο δωμάτιο, πώς να μην νιώσω κάτι; Νιώθω αγάπη, καμιά φορά θυμό, άγχος και ανησυχία ακόμα και στις πιο περίεργες στιγμές. Ακόμη και τώρα που μιλάμε ανησυχώ για το πώς είναι. Έγινα πιο ευαίσθητος και αυτό νομίζω ότι βγαίνει και στη μουσική μου.
Μιλήσατε σήμερα; Τα καλημέρισες;
Όχι, όχι λόγω της διαφοράς ώρας δεν πρόλαβα! Τα είπαμε χθες και θα ξαναμιλήσουμε μετά το σχολείο.
Πέρα από τις συναισθηματικές αλλαγές στη ζωή σου, τι διαφορές βλέπεις από το πρώτο σου άλμπουμ το 2007, μέχρι και σήμερα και το «Singing to Strangers»;
Πολλές, πάρα πολλές. Και είμαι πολύ χαρούμενος που φαίνονται και στη μουσική μου. Είμαι αρκετά τυχερός νομίζω που δεν είχα νωρίς στην καριέρα μου ένα hit single. Είχα ένα επιτυχημένο άλμπουμ αλλά όχι ένα τραγούδι μόνο του. Πολλοί λένε ότι θα ήταν καλό, όμως δεν είχα κάποιον να περιμένει πράγματα από μένα. Αυτό συμβαίνει τώρα, όμως σήμερα είμαι αρκετά ώριμος για να το διαχειριστώ.
Αν ακούσετε τη φωνή μου στο πρώτο μου άλμπουμ, θα νομίζετε ότι είναι άλλος άνθρωπος. Είχα μια πολύ αγορίστικη φωνή και είναι λογικό γιατί ήμουν ένα αγόρι! Έβαλα πριν λίγο καιρό τα κομμάτια αυτά στα παιδιά μου και με ρώταγαν «ποιος είναι αυτός», οπότε είμαι τυχερός που αυτό ήρθε τώρα γιατί και εγώ και η μουσική μου έχουμε ωριμάσει αρκετά.
Πίστευες από την αρχή την επιτυχία που θα είχε το τελευταίο σου άλμπουμ;
Δεν περίμενα από την αρχή την επιτυχία, όμως πίστευα ότι θα έβγαινε κάτι καλό. Ήταν η πρώτη φορά που είχα μια ολοκληρωμένη ιδέα. Είχα από την αρχή ένα κόνσεπτ για το άλμπουμ. Δεν ήθελα απλά τραγούδια αγάπης. Ήθελα ένα ρομαντικό και ατμοσφαιρικό άλμπουμ, που να σου θυμίζει εικόνες. Για αυτό και ηχογράφησα στο στούντιο του αγαπημένου μου Ένιο Μορικόνε.
Ο Μορικόνε είναι ένας βαθιά ρομαντικός ενορχηστρωτής, όμως αν δεις τα κομμάτια του στις ταινίες, σχεδόν πάντα καταλήγουν σε δολοφονίες. Ε λοιπόν με την μουσική του κατάφερνε μέχρι και τις πιο σκληρές στιγμές να τις κάνει ρομαντικές. Και αυτό ακριβώς ήθελα να περάσω και εγώ σε αυτό το άλμπουμ. Έχω κάποιες αρκετά σκοτεινές εικόνες, που όμως καταλήγουν να είναι βαθιά συναισθηματικές και ρομαντικές.
Το ίδιο συνέβη και με τα βιντεοκλίπ να φανταστώ;
Ακριβώς. Ήταν κινηματογραφικά. Κάθε βιντεοκλίπ και τραγούδι ήταν σαν το επόμενο επεισόδιο μιας σειράς. Σαν μια σειρά στο Netflix!
Netflix ε; Τι βλέπεις τώρα;
Έχω φάει φοβερό κόλλημα με το Succession. Είναι της HBO, όμως πιστεύω ότι είναι ό,τι καλύτερο έχει βγει ποτέ. Μην την χάσετε.
Τώρα θα ήθελα να σε ρωτήσω με βάση τις δικές σου λέξεις και τα κομμάτια σου.
1.Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου λάθος ως σήμερα; (σ.σ. Greatest Mistake)
Είμαι πολύ καλός στο να κάνω λάθη, αλήθεια. Νομίζω ότι είμαι πολύ καλύτερος μάλιστα στο να κάνω λάθη από ότι να κάνω τα σωστά πράγματα. Όμως το μεγαλύτερο από όλα νομίζω ότι είναι αυτό που περιγράφω και στο τραγούδι. Ότι δηλαδή δεν εκφράζω αρκετά συχνά τα συναισθήματά μου στους ανθρώπους που αγαπώ.
2.Τελικά τι είναι το φως των κεριών για σένα; (σ.σ. Candlelight)
Είναι βασικά ένας τρόπος να ζητήσεις από κάποιον να μην κρύβεται από σένα. Να της πεις ότι «θέλω να σε βλέπω». Νομίζω πάντως ότι το συγκεκριμένο κομμάτι «έριξε το φως» για να δω και εγώ το υπόλοιπο άλμπουμ.
3.Και ποια είναι τα πράγματα που δεν φανταζόσουν ότι θα έκανες ποτέ στη ζωή σου; (σ.σ. Things I Thought I’d Never Do)
Δεν φανταζόμουν ότι θα έκανα σχεδόν τίποτα από όλα όσα έχω κάνει στη ζωή μου. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα είμαι σε μια σουίτα ξενοδοχείου με θέα την Ακρόπολη να μιλάω για το 6ο μου άλμπουμ. Δεν φανταζόμουν ότι θα παντρευόμουν, ότι θα έκανα δύο παιδιά, ότι θα έχω τρία σκυλιά. Δεν υπάρχει τίποτα σχεδόν στη ζωή μου που είχα φανταστεί ότι μπορώ να το κάνω! (γέλια)
Είναι εύκολο για τα παιδιά να μεγαλώνουν με 2 γνωστούς γονείς; (και η σύζυγός του είναι επιτυχημένη ηθοποιός και ζωγράφος)
Όχι πάντα! Η επιτυχία είναι σίγουρα ένα όμορφο πράγμα για τα παιδιά, αλλά το να είσαι διάσημος νομίζω ότι δεν τα βοηθά. Ευτυχώς εμείς όσο μπορούμε ζούμε αρκετά απλά, λίγο έξω από την Οξφόρδη, οπότε δεν τα έχει επηρεάσει καθόλου. Όταν έρχονται στα live όμως, τότε η κατάσταση αλλάζει. Γιατί τότε βλέπω ότι ειδικά στην κόρη μου, δεν αρέσει καθόλου να «μοιράζεται με άλλους τον μπαμπά».
Η γυναικά μου πλέον έχει γίνει αρκετά αναγνωρίσιμη μέσω της ζωγραφικής, στην οποία είναι εξαιρετική. Και είναι αρκετά διαφορετικό ένα live με μια έκθεση ζωγραφικής.
Πες μου κάτι που σου είπαν τα πιτσιρίκια και σου έχει μείνει αξέχαστο.
Ω θεέ μου. Αρχικά να σου πω ότι τα παιδιά αποφασίζουν ό,τι υπάρχει μέσα στο άλμπουμ. Κατάλαβα ότι το Candlelight ήταν ένα ξεχωριστό τραγούδι, όταν άρεσε στα παιδιά μου. Πριν ολοκληρώσω μια δουλειά, βάζω τα τραγούδια να παίζουν στο αμάξι για 2-3 βδομάδες και αν τους αρέσει, συνεχίζουμε. Θυμάμαι ότι το Candlelight τους έμεινε σαν «το τραγούδι των πειρατών» εξαιτίας της αρχής του. Οπότε είναι και για μένα μέχρι σήμερα «το τραγούδι των πειρατών».
Ή ακόμη και ο τίτλος του άλμπουμ. «Singing to Strangers»: Είναι και αυτή ατάκα της κόρης μου! Όταν μια φίλη της την ρώτησε τι δουλειά κάνει ο πατέρας της, αυτή απάντησε ότι γυρνά τον κόσμο και τραγουδά σε αγνώστους!
Στο άλμπουμ έχεις επίσης συνεργασίες με τον Bob Dylan, τον ΜΙΚΑ, την Kylie Minogue. Πότε θα έρθει η ώρα να συνεργαστείς και με την Monika, που ξέρω ότι είσαι φαν της;
Ολόκληρη η οικογένεια Savoretti είναι φαν της Monika. Το αγαπημένο κομμάτι της κόρης μου είναι το «Secret in the Dark», το οποίο αγαπάω και εγώ πολύ. Επίσης εξαιτίας της, πέρυσι τα Χριστούγεννα μας ζήτησε ένα μαύρο δερμάτινο μπουφάν! Δεν ξέρω πάντως. Αγαπώ τον τρόπο που η μουσική ενώνει και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία το κάνω. Την άλλη βδομάδα θα συνεργαστώ με τους Sigma, ένα νέο βρετανικό συγκρότημα. Γενικά όπου και αν πάω θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους ταλαντούχους, που αγαπούν την μουσική. Και γιατί όχι και με την Μόνικά, θα ταιριάζαμε φαντάζομαι!
Η συνεργασία με τον Μπομπ Ντίλαν, πώς προέκυψε; (στο τραγούδι Touchy Situation οι στίχοι ανήκουν στον Ντίλαν).
Ήταν πραγματικά υπέροχο και κρύβει μια πολύ όμορφη για μένα ιστορία. Με τον Ντίλαν δεν συναντηθήκαμε ποτέ από κοντά. Μια μέρα δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον μάνατζερ μου στην Αμερική και μου λέει «Άκου, συναντήθηκα μόλις με τον μάνατζερ του Μπομπ Ντίλαν και μόλις βρήκαν μια βαλίτσα με παλιούς στίχους του, που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ.» Προφανώς είπα αμέσως ναι, σε ό,τι με ρώτησε και αν και δεν πίστευα ποτέ ότι θα γίνει πραγματικότητα, εντούτοις 14 ώρες μετά έλαβα ένα mail με 2 ποιήματα του Ντίλαν.
Το δεύτερο ήταν το «Touchy Situation». Όμως η διαδικασία στη συνέχεια ήταν αρκετά δύσκολη για μένα. Όπως και αν προσπαθούσα να το μελοποιήσω στην κιθάρα, ακουγόταν σαν ένα άσχημα αντεγραμμένο κομμάτι του Ντίλαν. Και τότε ήταν η γυναίκα μου, που μου είπε «Στοπ. Καλύτερα χρησιμοποίησε το πιάνο!»Έτσι μπόρεσα να ολοκληρώσω το κομμάτι, όπως πραγματικά ήθελα. Σαν να είναι ένα δικό μου τραγούδι, που θα φέρει την υπογραφή του Ντίλαν.
Πάντως είχες αγάπη γενικά για την ποίηση, έτσι δεν είναι;
Ναι, ναι! Μια ζωή ήμουν αρκετά κακός μαθητής. Έτσι όταν ξεκίνησε το μάθημα της λογοτεχνίας και χρειάστηκε να γράψουμε κάποια ποιήματα και πήρα 10/10 δεν το πίστευα. Ρώτησα τους καθηγητές μήπως έκαναν κάποιο λάθος. Ήταν η πρώτη φορά που δέχθηκα κοπλιμέντο για μια δουλειά μου και το ευχαριστήθηκα πραγματικά. Μετά ήταν η μητέρα μου που μου είπε να προσπαθήσω να βάλω μουσική στους στίχους και χωρίς να το καταλάβω, τα πρώτα τραγούδια είχαν γραφτεί.
20°
