Συνέντευξη με την ανερχόμενη τραγουδοποιό Popi Sem από την Αθήνα, με το ομώνυμο άλμπουμ του ποπ σχήματος SØMMERDUST να κυκλοφορεί σήμερα.
Οι SØMMERDUST είναι το καινούργιο μουσικό σχήμα της πιανίστριας και singer/songwriter Popi Sem από την Αθήνα, η οποία εξερευνά με την ιδιαίτερη ματιά της, την προοδευτική πτυχή της pop μουσικής, υπό ένα ονειρικό πρίσμα και την χαρακτηριστική indie rock αύρα της γυναικείας πλευράς.
Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ των SØMMERDUST, το σχήμα με αυτό το περίεργο όνομα, μόλις κυκλοφόρησε από την Just Gazing Records. Νωρίτερα, είχαμε πάρει κάποια πολύ όμορφα πρώτα δείγματα από το άλμπουμ μέσα από τα singles «Miracle», «Universe» και «A Lake of Happiness»
Η Popi Sem μίλησε στην Athens Voice για τους SØMMERDUST και το ντεμπούτο άλμπουμ τους.
Τι σηματοδοτεί το ομώνυμο ντεμπούτο σας και κάτω από ποιες συνθήκες γράφτηκε;
Το πρώτο που φέρνει στο μυαλό η λέξη SØMMERDUST, έστω και λανθασμένα ή κατά ποιητική αδεία αν θες, είναι η σκόνη του καλοκαιριού. Μου αρέσει σαν εικόνα, διότι δημιουργεί στο μυαλό μια αίσθηση νοσταλγίας ή μελαγχολίας, συναισθήματα τα οποία αποτελούν τη σημαντικότερη δημιουργική μου ώθηση. Στυλιζαρισμένο ψευδο-νορβηγικά, πέραν του ότι κάθεται πιο όμορφα στο μάτι, αποκτάει και μια δεύτερη σημασία: οι ραφές πάνω στη σκόνη. Κάποια σουρεαλιστικά σημάδια, όχι σωματικά μα ψυχικά. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν - και όμως συνδέουν τις αναμνήσεις μας μεταξύ τους. Από τέτοια σημάδια και ραφές περασμένων πληγών εμπνέομαι.
Ποιοι είναι οι συνοδοιπόροι και συντελεστές του άλμπουμ; Ή γράφεις τα πάντα μόνη σου;
Η πρώτη ύλη του δίσκου είναι δική μου. Τα κομμάτια τα συνέθεσα αρχικά σε πιάνο-φωνή και ως τέτοια παρουσιάστηκαν ζωντανά στο κοινό τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα το mini tour μου ως μέρος του Velvet Bus στο Ιόνιο το καλοκαίρι του 2019, μαζί με The Callas, Sillyboy's Ghost Relatives και LOU. Τότε, επί της ουσίας, δομήθηκε η ουσία τους. Έπειτα, φυσικά, όλοι οι μουσικοί που συνεργάστηκα για την ηχογράφηση έβαλαν το λιθαράκι τους. Σε όλους άφηνα χώρο να πουν ό,τι έχουν να πουν στα πλαίσια της σύνθεσης. Για παράδειγμα, η φοβερή μελωδία του βιολιού στο «Universe» ανήκει στον Κυριάκο Πέτρου. Ο Σέργιος Βουδρης (The Voyage Limpid Sound) στου οποίου το στούντιο έγραψα τα πιάνα συνέβαλλε καθοριστικά στην εξέλιξη του “This Isn’t Me (T.I.M.)”. Πάνω απ’ όλους, όμως, ο μεγαλύτερος συντελεστής των SØMMERDUST μετά από εμένα ήταν ο Κύριος Κ., που επιμελήθηκε την παραγωγή του δίσκου, έκανε φωνητικά, έπαιξε κιθάρες... Με βοήθησε πολύ στην καλλιτεχνική μου κατεύθυνση.
Πώς νιώθετε χωρίς ζωντανές εμφανίσεις τον τελευταίο χρόνο λόγω της πανδημίας; Υπάρχει μουσική χωρίς συναυλίες και την επαφή με τον κόσμο;
Τα τελευταία χρόνια ως Popi Sem έκανα αρκετές live εμφανίσεις. Χωρίς να το επιδιώκω ιδιαίτερα, όλο και κάτι προέκυπτε - και φυσικά ποτέ δεν έλεγα όχι, όσο και αν με αγχώνουν κάθε με κάθε φορά. Σίγουρα υπάρχει μουσική χωρίς live. Η ηχογραφημένη μουσική είναι ικανή για τις μεγαλύτερες των συγκινήσεων. Ωστόσο, οι συναυλίες είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Είναι ένα ολόκληρο πακέτο κοινωνικοποίησης, εμπειρίας και επικοινωνίας μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού. Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε ομολογώ με κάθε ειλικρίνεια πως μου λείπει πολύ να κάνω συναυλίες και άλλο τόσο να πηγαίνω σε συναυλίες.
Όλο και περισσότερες εγχώριες μπάντες έχουν ελληνικό στίχο τα τελευταία χρόνια. Γιατί εσείς στα αγγλικά;
Οι μουσικές που ακούω είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία σε αγγλικό στίχο. Οπότε, μου βγαίνει αυθόρμητα να γράφω και να τραγουδάω στα αγγλικά. Δεν αποκλείω τίποτα για το μέλλον, φυσικά. Δεν υπάρχει κάποια ιδεολογία πίσω από τη χρήση της αγγλικής, ούτε πιστεύω πως έχει κάποιο εμπορικό πλεονέκτημα στα μεγέθη μας. Απλά... μου βγαίνει πιο εύκολο να εκφραστώ μέσα από το πέπλο της μετάφρασης, όπως πιστεύω και σε πολλούς άλλους.
Από πού αντλείτε τις επιρροές σας; Είναι η ίδια η πόλη της Αθήνας μέσα σε αυτές;
Όλη μου η παιδική, εφηβική και ενήλικη ζωή διαδραματίστηκε στην Αθήνα. Ακόμα και το εξοχικό μου ήταν μέσα στα όρια της Αττικής. Συνεπώς, μπορώ να πω πως οι επιρροές μου, αντλούμενες από τη ζωή μου στη μεγαλούπολη της χώρας μας, είναι καθοριστικά στιγματισμένες από τη ζωή σε αυτήν. Ακόμα και η προσπάθειά μου να γράψω μουσική για δάση και λίμνες και παραμυθένιους κόσμους, είναι μια αντίδραση σε όλο αυτό
Με ποιους ντόπιους μουσικούς και μπάντες νιώθετε πιο κοντά και απολαμβάνετε τη μουσική τους;
Δεν έχω ιδιαίτερες προσωπικές διασυνδέσεις με τους περισσότερους εγχώριους καλλιτέχνες, αν και μάλλον αυτό είναι συμπτωματικό και εντάσσεται στα πλαίσια της κοινωνικοποίησης που επιθυμείς για τον εαυτό σου. Σίγουρα με τα παιδιά που μοιραστήκαμε το Velvet Bus (The Callas, Sillyboy's Ghost Relatives και LOU) μας δένουν πια και κοινές εμπειρίες και λατρεύω τη μουσική τους. Ακόμα εκτιμώ πολύ τους : Κristof, Υouth Valley, Nalyssa Green, Strawberry Pills, Νeed, Spectral Lore, και last but not least τον Κύριο Κ. φυσικά.
Από την άλλη, αν είχατε μία μηχανή που θα σε πήγαινε πίσω στο χρόνο, σε ποια μουσική χρονική περίοδο θα θέλατε να ταξιδέψετε;
Ξεκάθαρα στη δεκαετία του ’80. Δεν μιλάω μόνο μουσικά. Ταινίες, μουσικές, ντύσιμο, τηλεόραση, όλο το vibe το λατρεύω... Να βρεθείς σε συναυλία του Phil Collins στο απόγειο της εμπορικής του επιτυχίας... Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Πέραν της προώθησης του άλμπουμ, τι άλλα σχέδια κάνετε για το 2021; Ή τα πάντα αλλάζουν και μεταβάλλονται λόγω της πανδημίας;
Ο εγκλεισμός, τις ημέρες που δεν σε παίρνει από κάτω, είναι ένα μεγάλο εφαλτήριο για καλλιτεχνική δημιουργία. Δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να ξαναπαίξω επί σκηνής, ούτε αν θα κάνω ποτέ ένα πρέπον release party. Αλλά σίγουρα έχω ήδη αρχίσει να γράφω τον σκελετό της επόμενης κυκλοφορίας των SØMMERDUST και - hint - αναμένεται αρκετά πιο προοδευτικός.
11°
