Κριτική για το Εδώ μιλάνε για λατρεία. Σκηνοθεσία-σενάριο: Βύρωνας Κριτζάς. Παραγωγή: Μαρίνα Δανέζη. Φωτογραφία: Γιάννης Κολόζης. Μοντάζ: Χρήστος Γάκης. Μουσική: Κόρε. Ύδρο.
Ντοκιμαντέρ για τους Κόρε. Ύδρο., την εμβληματική μπάντα από την Κέρκυρα, διά χειρός Βύρωνα Κριτζά, ενός πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη αλλά έμπειρου δημοσιογράφου στα της μουσικής, που κατάφερε μέσα σε μιάμιση σχεδόν ώρα να χωρέσει όλα τα βασικά συστατικά της καλτ λατρείας για το συγκρότημα που έλαμψε κυρίως στα 00s. Το φιλμ ξεκινάει με την ερωτηματική φράση «Ποιος είναι ο βασικός καλλιτεχνικός σκοπός της μπάντας;» γραμμένη σε μαύρο φόντο. Η απάντηση είναι η εξής: «Η κατάληψη των μελωδικών κορυφών του βιωματικού ελληνικού τραγουδιού της δεκαετίας του ’80 και των αρχών της δεκαετίας του ’90, μέσα από τα προκλητικά δύσβατα περάσματα των κορυφαίων Ελλήνων λυρικών, εμποτισμένα με τις γοητευτικότερες πτυχές της post-punk αισθητικής και της εφηβικής αγνότητας, σύγχυσης και παρεκτροπής».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Παντελή Δημητριάδη κι αποτελούν κομμάτι μιας συνέντευξής του στην εφημερίδα «Αρχιπέλαγος», τον Φεβρουάριο του 2004. Ακολουθούν ερασιτεχνικά βίντεο, φτιαγμένα με αθωότητα και περιέργεια, στα οποία οι ατάκες μιας γειτόνισσας («Παιδιά, πάλι βίντεο κλιπ φτιάχνετε; Το ξεφτιλίσατε… δεν πάτε να βρείτε τίποτα γκόμενες;») ανακατεύονται με τις απόψεις επαγγελματιών της μουσικής («δεν είναι ένα απλό συγκρότημα») σε ένα απολαυστικό σύνολο. Ενδιάμεσα εισέρχονται βινιέτες από live της μπάντας, όπου παρακολουθούμε το ισχυρό δέσιμο των μελών της με τους θαυμαστές τους, αλλά και απόψεις haters που τους αποδομούν πλήρως.
Το φιλμ δίνει έμφαση στον αέρα νεωτερικότητας αλλά και στη σαφή διάθεση ανατροπής του καθωσπρεπισμού από τους Κόρε. Ύδρο. Οι αφηγήσεις του Παντελή Δημητριάδη ξεκινούν με ένα απόσπασμα συνέντευξής του στον Γιώργο Χρονά, που λέει ότι οι Κερκυραίοι γονείς του ήρθαν στην Αθήνα για τη γέννησή του, επειδή ο μαιευτήρας της μητέρας του «είχε διαγνώσει ότι ήμουν ήδη νεκρός!». Στην ερώτηση του Χρονά αν αυτή η λάθος ιατρική γνωμάτευση τον επηρέασε στη συνέχεια στη ζωή και τη μουσική του, ο τραγουδιστής αρνείται, συμπληρώνοντας ότι «μεταγενέστερα γεγονότα με επηρέασαν». Στην έρευνά του ο Κριτζάς ενσωματώνει έντεχνα τον «κερκυραϊσμό» (μια πνευματική και πολιτισμική αυτάρκεια που τείνει προς την αυταρέσκεια), με μουσικά στιγμιότυπα όπου η παράδοση και ο μοντερνισμός συνδιαλέγονται δημιουργικά αλλά και με μια θεατρική υπερβολή.
Όλα αυτά τα στοιχεία συνθέτουν το προφίλ της μπάντας, που ξεκίνησε το 1993 και διαλύθηκε είκοσι χρόνια μετά. Δεν είμαστε βέβαιοι αν οι «Κορεσμένοι Υδρογονάναθρακες» είναι η σημαντικότερη ελληνική μπάντα των τελευταίων δεκαετιών, όπως υποστηρίζει ο Γιάννης Παλαβός, αλλά είναι βέβαιο ότι είναι μία από τις πιο επιδραστικές, με την όμορφη τρέλα των μελών της να μεταδίδεται και στα καλοφτιαγμένα κάδρα του φιλμ.
14°
