Πρόσωπα και ιστορίες

Είναι κάποια φιλμ που δεν σε αφήνουν να τα ξεφορτωθείς τόσο γρήγορα ή εύκολα. Το «Πρόσωπα και ιστορίες» της Ανιές Βαρντά και του εικαστικού JR είναι ένα από αυτά χάρη στην ανεπιτήδευτη γοητεία του. 90 χρονών η Βαρντά, 35 ο JR, ενώνουν τις όχι και τόσο διαφορετικές ματιές τους σε ένα οδοιπορικό που δεν κινείται από μεγαλεπήβολα σχέδια, ύψιστες καλλιτεχνικές αρετές ή πολιτικές αναγκαιότητες. Εκείνο που δίνει καύσιμο στο ντοκιμαντέρ των δύο αταίριαστων συνοδοιπόρων είναι η φυσική περιέργεια. Ούτε ο ακτιβισμός ούτε η πολιτική δράση κάνει το κλικ της φωτογραφικής μηχανής τους να ακούγεται κάθε φορά που βρίσκονται απέναντι σε ένα θέμα που τους ιντριγκάρει.

Η δίψα για να αναδειχτεί η μικρή ανθρώπινη ιστορία, το καλλιτεχνικό όραμα που συγκινεί και κυρίως ο ύμνος στη χαρά και το θαύμα της ζωής καθιστούν το φιλμ των δύο σκηνοθετών μια άρτια –είναι τρομερή η μεθοδολογία και δεξιοτεχνία τους–, γεμάτη συγκίνηση και σπάνιο εικαστικό χαρακτήρα. Τα πρότζεκτ που μηχανεύονται οι δύο συνεργάτες έχουν το προφίλ του έργου τέχνης αλλά και μια φυσική απλότητα που σαγηνεύει. Θα μπορούσαμε άνετα να ισχυριστούμε πως το «Πρόσωπα και ιστορίες» είναι η πεμπτουσία της συνάντησης της Τέχνης και της Ζωής, όπως ακριβώς δηλώνεται και με τη φυσική παρουσία των δύο σκηνοθετών. Η Βαρντά αφήνει το ώριμο αποτύπωμα της σκηνοθετικής διαδρομής της, ενώ ο γάλλος εικαστικός αναζητά τον επαναστατικό –και πολιτικό– χαρακτήρα στις μεγάλων διαστάσεων φωτογραφίες τους, που οδηγούν τη ζωή στη συνέχιση της περιπέτειας.

Η σχέση τους όμως δεν είναι ένας δύσκαμπτος καλλιτεχνικός στοχασμός. Διαθέτει τα χαρακτηριστικά της αυθεντικής φιλίας – αρκετές φορές υπάρχει ένταση μεταξύ τους ενώ πολλές φράσεις του JR παρεξηγούνται («πρέπει να προλάβουμε να ολοκληρώσουμε το φιλμ» λέει ο νεαρός καλλιτέχνης και η Βαρντά του απαντά «γιατί βιάζεσαι; Φοβάσαι μην πεθάνω;»), αλλά πάντα το χιούμορ («Μιλάω μόνο σε παιδιά» λέει εκείνη, για να της απαντήσει ο συνεργάτης της «επειδή έχετε το ίδιο ύψος»!) δίνει τη λύση.