Η Δάφνη Ζουμπουλάκη από την Γκαλερί Ζουμπουλάκη μιλάει για τις συνέπειες της πανδημίας και του λοκντάουν στο χώρο της τέχνης και οραματίζεται την επόμενη μέρα.
Ο κόσμος της Τέχνης –σε όλες της τις μορφές– επηρεάστηκε ραγδαία και πολύ βαθιά εξαιτίας της πανδημίας. Σε ό,τι αφορά στις Αίθουσες Τέχνης, η λειτουργία τους τέθηκε σε αμφισβήτηση εφόσον παρέμειναν κλειστές, αλλά ακόμα και στα διαστήματα που άνοιξαν τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Εκτός από εκθεσιακοί χώροι, οι Αίθουσες Τέχνης υπήρξαν έως τώρα και χώροι συγκέντρωσης ανθρώπων με ενδιαφέροντα πνευματικά. Η απαγόρευση συγκέντρωσης ανθρώπων αναπόφευκτα μετατρέπει τη θέαση μιας έκθεσης σε μια εμπειρία εντελώς αυτοαναφορική. Φυσικά, μετά το πρώτο σοκ, της πρώτης καραντίνας, όπου όλα ήταν άγνωστα, καταλάβαμε όλοι οι εργαζόμενοι του χώρου ότι έπρεπε να βρούμε νέους τρόπους επικοινωνίας με το κοινό, με τους συλλέκτες, με τους καλλιτέχνες. Δημιουργήθηκε ένα είδος αμεσότητας. Τα «Νέα από τα Ατελιέ» (ιδέα που προωθήσαμε μέσω των newsletter που στέλναμε) έφεραν σε πιο άμεση επαφή τους καλλιτέχνες με το κοινό. Νομίζω ότι και ψυχολογικά, αυτή η ιδέα στήριξε τους καλλιτέχνες, τους έδωσε ένα κίνητρο να βγουν από την εσωστρέφεια.
Σε επόμενη φάση κινηθήκαμε μέσω του e-shop που προϋπήρχε λόγω του Art Shop της Κριεζώτου. Προσθέσαμε και πρωτότυπα έργα, αλλά μπορέσαμε να δούμε και το e-shop για πιθανές διορθώσεις, βελτιώσεις. Υπήρξε μεγάλη αύξηση των παραγγελιών, καθώς ο κόσμος εξοικειωνόταν με τις online παραγγελίες.
Δεδομένης της αδυναμίας να γίνουν διά ζώσης επισκέψεις στις εκθέσεις, επαναφέραμε τις διαδικτυακές πλοηγήσεις (360° VirtualTours), που είχαμε πρωτοξεκινήσει ήδη από το 2005! Στο site μας μπορεί κανείς να δει αρκετές παλαιότερες, σημαντικές εκθέσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο. Λόγω των συνθηκών, το κοινό ανταποκρίθηκε σε μεγάλο βαθμό. Αλλά και διεθνώς, το Instagram έπαιξε σημαντικό ρόλο. Δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε live πολλές συνεντεύξεις και παρουσιάσεις από διάσημους καλλιτέχνες. Ο Damien Hirst μας ξεναγεί καθημερινά στο ατελιέ του.
Είδαμε βέβαια και την ανάδειξη της ψηφιακής εικόνας με τρόπο αναπάντεχο. Δηλαδή το να γίνονται δημοπρασίες και να πωλούνται σε πολύ υψηλές τιμές ψηφιακές εικόνες είναι κάτι πρωτόγνωρο.
Προσωπικά, πάντα παραμένω αισιόδοξη και προσπαθώ να είμαι εφευρετική και να προσαρμόζομαι στις συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι συχνά αναπολώ τα Σάββατα στην γκαλερί που με αφορμή την εκάστοτε έκθεση συγκεντρώνονταν φίλοι, καλλιτέχνες, επισκέπτες, συλλέκτες και κουβέντιαζαν με συνοδεία κρασιού. Αυτά νομίζω θα αργήσουν να επανέλθουν. Η Τέχνη όμως πάντα επιβιώνει και βρίσκει τρόπο να ανθίζει.
Κάπως έτσι προέκυψε και η ιδέα της τρέχουσας, ομαδικής έκθεσής μας με τίτλο «Κηπουρική», την οποία μπορεί κάποιος να επισκεφτεί είτε εικονικά.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
17°
