Ξαφνικά ακούς παντού για εκθέσεις, performances, περιπάτους και παρατηρείς μία κινητικότητα, μία ασυνήθιστη βαβούρα…. Στα μουσεία, στο Ωδείο, στο Μέγαρο, στην ΑΣΚΤ, στους αρχαιολογικούς χώρους, στα μνημεία και στις πλατείες. Η τέχνη διαχέεται πράγματι σε όλη την πόλη, βρίσκεται κυριολεκτικά παντού και γεννά συζητήσεις, προκαλεί συναντήσεις και χάρη σε αυτή την άγνωστη λέξη που έβαλε την Αθήνα στον παγκόσμιο πολιτισμικό χάρτη η πόλη επιτέλους «ανθίζει». Ευτυχώς δηλαδή, γιατί το χρειαζόμασταν.
Η documenta 14 είναι ήδη talk of the town, όπως ακριβώς της πρέπει, αφού αυτή η άγνωστη είναι το εικαστικό γεγονός της χρονιάς. Μπαίνει δυναμικά στην καθημερινότητά μας και για τους επόμενους τρεις μήνες, μέχρι να εγκαταλείψουμε δηλαδή οριστικά το αστικό τοπίο για να ξεχυθούμε στο ακαταμάχητο ελληνικό καλοκαίρι. Μέχρι τις 16 Ιουλίου, σε περισσότερα από 40 διαφορετικά δημόσια ιδρύματα, σε πλατείες, κινηματογράφους, πανεπιστημιακούς χώρους και βιβλιοθήκες, περισσότεροι από 160 καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο παρουσιάζουν τα νέα έργα τους για την documenta 14.
φωτογραφία: Γιάννης Χατζηασλάνης
Μαζί με την Μπιενάλε της Βενετίας αποτελούν τις μεγαλύτερες εκθέσεις τέχνης στην Ευρώπη. Η documenta έχει μάλιστα ιστορικό παρελθόν, με ρίζες στην μεταπολεμική Γερμανία Ήταν η απόλυτη πρωτοπορία για την εποχή, όταν η ελευθερία έκφρασης δεν ήταν καθόλου δεδομένη και οι εκθέσεις μοντέρνας τέχνης ήταν σπανιότατες. Από το 1955, όταν πραγματοποιήθηκε ή πρώτη documenta με στόχο να παρουσιάσει την -μέχρι τότε άγνωστη στο κοινό- τέχνη, σημείωσε τεράστια επιτυχία, με αποτέλεσμα να γίνει ο θεσμός, που διοργανώνεται ανά 5 χρόνια στο Κάσσελ της Γερμανίας.
Φέτος μεγάλο τμήμα της έκθεσης λαμβάνει χώρα στην Αθήνα, με τον ιδιαίτερα τιμητικό τίτλο «Μαθαίνοντας από την Αθήνα» και είναι μεγάλη ευκαιρία για την πόλη και όλους εμάς να ζήσουμε τη διεθνούς φήμης εμπειρία που προσφέρει. Στα καλλιτεχνικά βερνισάζ θα πει κάτι σαν λαμπερά εγκαίνια και ενώ τα preview για δημοσιογράφους και λοιπούς προ-ενδιαφερόμενους έχουν αρχίσει, η πρώτη επίσημη έναρξη της documenta 14 είναι το Σάββατο του Λαζάρου, 8 Απριλίου. Εμείς κυκλώσαμε στο πρόγραμμα της πρώτης μέρας αυτά που δεν θα χάσουμε και δεν έχουμε αντίρρηση να τα μοιραστούμε για να πάρουμε όλοι μία καλή γεύση όσων θα συμβούν στην πόλη τους επόμενους μήνες.
Art of the Possible: Towards an International Antifascist Feminist Front (Τέχνη του Eφικτού: Προς ένα Διεθνές Αντιφασιστικό Φεμινιστικό Μέτωπο): Ως απόκριση στο έργο δημόσιου χώρου Μνημείο για την Επανάσταση της Sanja Iveković, αυτό το πολυγλωσσικό προφορικό «έγγραφο» συγκεντρώνει τις φωνές περίπου τριάντα καλλιτεχνών, θεωρητικών και ακτιβιστών, οι οποίο στοχάζονται, μέσα από δηλώσεις, ποίηση, τραγούδια, πάνω στο φεμινισμό ως μια κριτική του σύγχρονου φασισμού.
Original Composition from the Series Exit/έξοδος, Μουσική περφόρμανς, Ωδείο Αθηνών (ΩA.4), 12 μ.μ.
Χρησιμοποιώντας τα «κυβερνοτοτεμικά» όργανά του, ο πειραματικός συνθέτης, ηχητικός αρχιτέκτονας και περφόρμερ Guillermo Galindo συνδέει τον ήχο ενός αντικειμένου με την υλική ιστορία του.
Narimane Mari
Le Fort des Fous, προεπισκόπηση, ΕΜΣΤ–Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (αμφιθέατρο), 3 μ.μ.
Ένα ποιητικό ταξίδι σε τρεις πράξεις, που κινείται ανάμεσα σε παρελθόν, παρόν και φαντασία, θέτοντας στο επίκεντρο τη γαλλική αποικιοκρατία και τις σοβαρές συνέπειες της συλλογικής ύβρης. Στα αλγερινά, γαλλικά, ελληνικά, αγγλικά με αγγλικούς υπότιτλους.
Marta Minujín
Payment of Greek Debt to Germany with Olives and Art, περφόρμανς, ΕΜΣΤ–Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (είσοδος), 4 μ.μ.
Ακολουθώντας την ίδια αρχή όπως στην περφόρμανς El Pago de la Deuda Externa con Choclos (1985), η Minujín αποπληρώνει το χρέος της Ελλάδας καταβάλλοντας ελιές στην Angela Merkel.
Με την ευκαιρία των εγκαινίων της documenta 14 στην Αθήνα, η καλλιτέχνιδα Γεωργία Σαγρή που συμμετέχει στην έκθεση καλεί το κοινό να παραστεί στο προκαταρκτικό εργαστήρι για την επικείμενη περφόρμανς της με τίτλο Δύναμις.
Alvin Lucier
I Am Sitting in a Room, μουσική περφόρμανς, Ωδείο Αθηνών (ΩA.4), 6 μ.μ.
Ο Alvin Lucier εκτελεί τη σύνθεσή του I am Sitting in a Room, όπου περιγράφει τις συντονισμένες συχνότητες στο υπόγειο του Ωδείου Αθηνών σε σχέση με τη φωνή του καθώς μιλά.
Μια έμπρακτη απάντηση στα ολοένα πιο βίαια πολιτικά μέτρα που λαμβάνονται σε όλο τον κόσμο ενάντια στην επιβίωση των αδυνάτων, η δράση Cuddling Athens αμφισβητεί τη σχέση μεταξύ εργασίας και σεξ, θέτοντας ερωτήματα για τον αποκλεισμό ορισμένων χειρονομιών και πράξεων στο πλαίσιο του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος.
Kettly Noël
Zombification, περφόρμανς και σκηνογραφική εγκατάσταση, Ωδείο Αθηνών (ΩA.1), 8 μ.μ.
Σε ένα ατέρμονο και παράλογο μπαλέτο σωμάτων που έχουν χάσει την ανθρώπινη υπόστασή τους πλαισιωμένο από αινιγματικούς νεκροθάφτες, το Zombification επιχειρεί ένα δύσκολο έργο, να συμβιβάσει τον αϊτινό σουρεαλισμό με τη σύγχρονη τέχνη.
Henryk Górecki, Symphony No. 3, Op. 36, Symphony of Sorrowful Song, μουσική περφόρμανς, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 8:30 μ.μ.
Η Συμφωνία των Θρήνων, όπως είναι ευρύτερα γνωστό το έργο του πολωνού συνθέτη, είναι ένας συγκινητικός θρήνος για ορχήστρα και σοπράνο, σε τρεις πράξεις, η καθεμιά από τις οποίες επικεντρώνει στο αίσθημα της απελπισίας, του χωρισμού και της απώλειας που βιώνει γονιός και παιδί ως αποτέλεσμα του πολέμου. Tη συναυλία ανοίγει το έργο Fugue των Birrell και Μoraly, ένα «τετράστιχο» για σόλο βιολί, βασισμένο στο ποίημα Φούγκα του Θανάτου του Paul Celan.
H μουσική εκδήλωση είναι συμπαραγωγή της documenta 14, της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Μέρος των εσόδων θα διατεθεί στην πρωτοβουλία «Ροζ Κουτί» της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών για παιδιά προσφύγων καθώς και στα προγράμματα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για πρόσφυγες εντός και εκτός Ελλάδας.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
17°
