Δεν το λέμε εμείς –το συναντήσαμε στα κεντρικά θέματα εξαιρετικού σάιτ τέχνης, φωτογραφίας και design. Ασπαζόμαστε όμως ανεπιφύλακτα την ευστάθεια του ισχυρισμού και επιχαίρουμε επιπλέον για τη συμμετοχή του Αλέξανδρου Βασμουλάκη, ενός δημιουργού που αποχρωματίζει τόσο συστηματικά το γκρίζο της Αθήνας, που τείνουμε να λησμονούμε τη σπουδαιότητά του.
Έργα ιλιγγιώδους κλίμακας και διάσπαρτα σε κάθε σημείο του ορίζοντα, τα murals της ανθολογίας διαποτίζουν με ενέργεια, νόημα και σκέψεις το τσιμεντένιο υφάδι της πόλης, καταλαμβάνοντας εξαπίνης τον θεατή σαν ανέλπιστα θεάματα που ξεπροβάλλουν μετά από κλειστή στροφή.
Ο Blu, ο περίφημος ιταλοαργεντινός που φιλοξενήθηκε στην Tate Modern και κόσμησε τη Θεσσαλονίκη στη διάρκεια της τελευταίας Biennale Νέων Καλλιτεχνών, βρέθηκε πρόσφατα στην Ισπανία, την οποία φιλοδώρησε με μια τοιχογραφία που είτε θέλει να αποθεώσει τη χορτοφαγία, είτε του προέκυψε έπειτα από ολονύχτιες επαναλήψεις της «Φρουτοπίας».
Στο Μπρίστολ, ο βαρκελονέζος Aryz σχεδίασε και χρωμάτισε τον ψυχεδελικό λύκο του «See No Evil» στη διάρκεια μιας μόλις ημέρας, όντας προφανώς οπαδός του think big. Το θρησκευτικών αποχρώσεων έργο των El Mac και Retna στο Σολτ Λέικ Σίτι διαδέχεται ο αινιγματικός διοπτροφόρος του Alexandre Farto, γνωστότερου ως Vhils, φιλοτεχνημένος στη Μόσχα, ενώ η σειρά μεταφέρεται στη συνέχεια στο Λοτζ της Πολωνίας, όπου ο Sainer, μέλος του crew Etam, σκόρπισε μια χρωματική έκρηξη στη ροζ πολυκατοικία της οδού Uniwersyteka 12.
Έπεται διπλό αμερικάνικο πέρασμα από τον Nanook στη Βαλτιμόρη και τον βραζιλιάνο Eduardo Kobra στη Νέα Υόρκη, ενώ ο Herakut αφήνει την υπενθύμιση «η τέχνη δεν τρέφει τους ανθρώπους», στο Λούνεμπεργκ της Γερμανίας. O βετεράνος Shepard Fairey ξαναχτύπησε στο δυτικό Χόλιγουντ, οι δίδυμοι Os Gêmeos άφησαν στη Νέα Υόρκη ένα πειστικό δείγμα του τι σημαίνει street art από τη σκηνή του Σάο Πάολο, o Roa επιμένει φιλοζωικά στην Ατλάντα, ενώ ο διακόπτης ρεύματος του βαλενθιανού Escrif στο Κατοβίτσε είναι υποβλητικός και μόνο χάρη στην ιλιγγιώδη κλίμακά του.
Στη συνέχεια ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης, ένας καλλιτέχνης σε διαρκή διαμάχη με την πολεοδομική κακογουστιά της Ελλάδας καταθέτει το «I smell something burning», προτού οι Sepe, Lump and Chazme718 προσδώσουν λίγη από την αίγλη του Moebius στο Sczecin της Πολωνίας – σαν πολλά στολίδια δεν μαζεύτηκαν εκεί;
Υποβλητικό κλείσιμο με τη νεότευκτη κολεκτίβα των A’shop από το Μόντρεαλ. Πιστεύει άραγε κανείς ότι η αισθητική μεθοδολογία των τοιχογραφιών αυτών δε μαρτυρά τέχνη περιωπής; Ακολουθούν όλες οι εικόνες των δημιουργών και τα link.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
11°
