Focus στη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων, απροσδιοριστία φύλου, ατμοσφαιρικές εικόνες. Η Βαλέρια Χοροζίδη κάνει κλικ στον εαυτό της και παρουσιάζει μοντέρνα παραμύθια για μεγάλα παιδιά. Ζει στην Κοζάνη αλλά μας μεταφέρει σε τόπους γεμάτους φαντασία και ποιητικότητα. Μπορείτε να το επιβεβαιώσετε ακουλουθώντας το λογαριασμό της στο Instagram. Εκμεταλλευόμενη τις δυνατότητες του photoshop προσθέτει στοιχεία, αφαιρεί ό,τι βρίσκει περιττό, πολλαπλασιάζει τις σκέψεις και διαιρεί τον κόσμο της πραγματικότητας από εκείνον της ονειροπόλησης. Εκτιθέμενη στο φακό της επιλέγει να πρωταγωνιστεί η ίδια στις στοιχειωμένες ιστορίες της. Αυτή είναι μια περιπλάνηση στα καρέ και τον τρόπο αντίληψής της.
Orkus
Πόσο καιρό κρατά η σχέση σου με τη φωτογραφία και πώς ξεκίνησε;
Πάντα μου άρεσαν οι εικόνες, είναι σταματημένα καρέ της ζωής μας, στιγμές που κοιτάζοντάς τες μόνο μπορείς να τις ανακαλέσεις. Αυτό με τράβηξε αρχικά στη φωτογραφία. Ωστόσο η φωτογραφία που ακολουθώ σήμερα μπήκε στη ζωή 6-7 χρόνια πριν, σε ηλικία 21 ετών. Ξεκίνησε ως μια ανάγκη μου να δημιουργήσω εικόνες συγκεκριμένου κόνσεπτ. Να φτιάξω ένα δικό μου «παραμύθι» με δικούς μου ήρωες, ένα παραμύθι που ίσως δεν έχει εκδοθεί ακόμη.
H γυναίκα κατέχει κεντρικό ρόλο στις εικόνες σου. Τι είναι αυτό που σε οδηγεί εκεί;
Πολύ σωστή παρατήρηση, η γυναίκα όντως κατέχει κεντρικό ρόλο στις εικόνες μου καθώς σπάνια έχω φωτογραφίσει άτομα του αντίθετου φύλου. Αυτό κατά κύριο λόγο συμβαίνει επειδή όλες μου σχεδόν οι φωτογραφίες είναι αυτοπορτρέτα. Προσπαθώ μέσα από τις εικόνες μου να παρουσιάσω τη γυναίκα ευαίσθητη και δυναμική ταυτόχρονα, μια γυναίκα ονειρική αλλά και «σκοτεινή» που πολεμάει τους δικούς της δαίμονες, και με μεγάλη εσωτερική δύναμη. Μια δική μου παρατήρηση ωστόσο είναι πως πολλές φορές στις εικόνες μου είναι δύσκολο να προσδιορίσεις το φύλο, και αυτό είναι κάτι που κατά κάποιον τρόπο επιδιώκω.
Γιατί επιλέγεις να πρωταγωνιστείς εσύ στις φωτογραφικές σου ιστορίες και πόσο σε έχει αλλάξει αυτό;
Αυτό έγινε τυχαία, κάπου ήταν και μια αναγκαία επιλογή. Ξεκίνησα μόνη μου για πειραματισμό κάτι περίεργα βράδια, δεν έβρισκα εύκολα άτομα να ακολουθήσουν τις ιδέες μου (λόγω και της μικρής πόλης όπου κατοικώ) αργότερα όμως αποφάσισα ότι αυτόν τον δρόμο ήθελα να ακολουθήσω. Μου αρέσει να δουλεύω μόνη μου, το όλο πρότζεκτ της φωτογραφίας είναι πολύ προσωπικό για μένα. Με έχει αλλάξει αρκετά ως άνθρωπο, μου έχει απελευθερώσει το μυαλό και συναισθήματα που δεν πίστευα πως υπήρχαν και με έχει βάλει να σκέφτομαι φωτογραφικά. Ως εκ τούτου βλέπω τον κόσμο πολύ πιο «ελκυστικό» και αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Lydia
Ποιοι δημιουργοί αισθάνεσαι πως σε έχουν επηρεάσει ως εικονοποιό;
Υπάρχουν αρκετοί που με έχουν επηρεάσει ως δημιουργό, είναι φωτογράφοι, σκηνοθέτες, συγγραφείς. Ο Tim Walker, ένας εξαιρετικός φωτογράφος μόδας, κυρίως, ο οποίος καταφέρνει μέσα από τις εικόνες του να ζωντανέψει κυριολεκτικά στα μάτια μου τους ήρωες του μέσα από έντονα χρώματα και μια εξαιρετική αισθητική, και ιστορία. Σίγουρα ο Τim Burton , όπως και διάφοροι συγγραφείς της λογοτεχνίας τρόμου.
Οι εικόνες μου αποτελούν έργα τα οποία για να αποδοθούν όπως τις φαντάζομαι η χρήση του photoshop είναι αναγκαία. Γενικά είμαι υπέρ αυτού του εργαλείου.
Μυστήριο, γοτθική εσάνς και εκκεντρικότητα. Τι είναι αυτό που σε ελκύει στη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων;
Οι φωτογραφίες μου είναι ανθρωποκεντρικές και η σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων είναι πάντα πιο ενδιαφέρουσα, πιο ωμή, πιο αυθεντική και κατ' επέκταση πιο «όμορφη». Όλοι έχουμε την σκοτεινή μας πλευρά που πολλές φορές κρύβουμε επιμελώς και άλλες μας τρομάζει, και είναι λογικό. Προσωπικά προωθώ μια πιο σκοτεινή αισθητική και είναι ένα είδος κάθαρσης μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία, από τη λήψη της ιδέας , την υλοποίηση της και φυσικά το αποτέλεσμα.
The Fall
Ποιο πιστεύεις πως είναι το μεγαλύτερο στοίχημα για ένα φωτογράφο;
Το μεγαλύτερο στοίχημα για έναν φωτογράφο είναι να μη χάσει την ταυτότητα του.
Η Γη καταστρέφεται και πρέπει να διασώσουμε ένα βιβλίο, μια ταινία και ένα άλμπουμ. Ποια θα διάλεγες;
Το βιβλίο που θα διάλεγα να διασώσω θα ήταν το «Burial Rites» της Hannah Kent, η ταινία θα ήταν το «Interstellar» του Christopher Nolan και το άλμπουμ σίγουρα το «Vespertine» της Bjork.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
10°
