Όταν πηγαίνεις με τον άνθρωπό σου να ψωνίσετε παρέα έπιπλα, συνήθως έχετε ξεφύγει από τη φάση «κάνουμε σεξ σαν τρελοί πρωί-βράδυ» και είστε στη φάση «το σεξ δεν μετράει και τόσο πια στη σχέση». Είναι λίγο λυπηρό αυτό. Για σας, που έχετε τη σχέση – γι’ αυτούς που πουλάνε τα έπιπλα, μία η άλλη…
Όσο είστε στη φάση «σαν τρελοί σεξ» είναι πολύ πιθανόν να χρειαστείτε καινούργιο κρεβάτι – κάνετε πονηρά σχόλια ο ένας στον άλλον (μέσα στο μαγαζί, μιλάμε!) για το πώς θα θέλατε να δοκιμάσετε το κάθε στρώμα. Ξαπλώνετε σαγηνευτικά πάνω στα κρεβάτια. Προσποιείστε ότι τάχαμου δένεστε αυτόνομα στις σιδεριές. Λέτε «πώς σου φαίνεται αυτό μωρούλι μου, μμμμ;» και το μωρούλι κοκκινίζει μαζί με τον υπάλληλο. Πέφτετε αντάμα (όχι ο υπάλληλος) πάνω σε κάθε στρώμα, πετάτε πονηρά σχόλια, πιάνεστε από το χεράκι, κάποια στιγμή δεν αντέχετε μάλιστα και φεύγετε για να κάνετε σεξ. Οι υπάλληλοι σηκώνουν τους ώμους, μουρμουρίζουν μες απ’ τα δόντια τους, τους έχουνε φάει στη μάπα κάτι τέτοιους πελάτες. Κι αν έχουνε δει τα μάτια τους. Ξέρουν από ζευγάρια στη φάση «τρελοί-σεξ». Και ποιος δεν ξέρει, δηλαδή…
Η πλάκα είναι ότι σ’ αυτή τη φάση, στη φάση της σχέσης που μόνο το κρεβάτωμα σ’ ενδιαφέρει, αδιαφορείς πλήρως για το καλό κρεβάτι: κάνεις καλό κρεβάτι με το μωρούλι όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, έχετε ξετινάξει παρέα σωμιέδες και καναπέδες, επειδή όμως κοιμάστε στο πάτωμα τελευταία (κρεβάτι, καπούτ) τραβηχτήκατε να αγοράσετε ένα κρεβάτι. Ένα, οποιοδήποτε – τετράγωνο μάλλον, με χώρο για τα πόδια, με στρώμα, με κομοδίνα, επειδή τα παλιά διαλύθηκαν προχτές που κάνατε σεξ απάνω τους. Συμφωνείτε μεταξύ σας απόλυτα – «ό,τι θες εσύ, μωρό μου», «εσύ ξέρεις καλύτερα, μωρό μου» και πάει λέγοντας. Θέλετε βασικά να ξεμπερδεύετε με τα ψώνια και να πάτε σε σκοτεινή γωνία να βγάλετε τα μάτια σας.
Μετά βέβαια… ένα ή δύο χρόνια μετά… το πού και πώς βγάζατε τα μάτια σας είναι μια θολή ανάμνηση, είστε μαζί, αγαπημένοι, συντροφικά, επικοινωνιακά (μα θα ξεράσω πια!) και έρχεται η στιγμή να αγοράσετε έπιπλα. Το σπίτι είναι χάλια. Τα έπιπλα που υπάρχουν αφήνουν ανικανοποίητο τον έναν από τους δύο, μερικές φορές και τους δύο. Ο ένας από τους δύο επιμένει, «να πάμε να πάρουμε κάνα έπιπλο, ρε μωρό».
Ο άλλος από τους δύο συχνά βαριέται, έχει δουλειές – και ο ένας έχει δουλειές, μάλιστα είναι μεγάλη θυσία που θα τραβηχτεί στο επιπλάδικο να κοιτάει σιφονιέρες ενώ τρέχουνε πέντε deals κι άλλα τόσα deadlines. Και οι δύο αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει ανάγκη για καινούργια έπιπλα, αλλά θέλουν να φταίει ο άλλος που βρίσκονται σ’ ένα μαγαζί με κρεβάτια και καναπέδες τοίχο-τοίχο. «Εσύ φταις, που δεν προσέχεις και χοροπηδάς στον καναπέ/στο κρεβάτι/στη βιβλιοθήκη όποτε κερδίζει η ομάδα σου!» «Όοοχι, εσύ φταις, που ο καναπές είχε κάλυμμα, αλλά το έχασες μέσα στο πλυντήριο πριν τόσα χρόνια λες κι ήτανε σοσόνι!».
Ένιγουεϊ. Φταίτε κι οι δύο. Με την υποσημείωση ότι αν κάνατε σαν τρελοί σεξ καθόλου δεν θα σας ένοιαζαν τα έπιπλα, ακόμα κι αν κάνατε σεξ με άλλο κόσμο, αλλά επειδή είστε σπιτόγατοι και μονογαμικοί, φάτε τα τώρα. Ούτε σεξ, ούτε έπιπλα. Κοιτάζετε τα έπιπλα με μάτι θολό, απαντώντας κάθε τρεις και δύο στο κινητό με σμιχτά φρύδια και ύφος serial killer. Ο ένας από τους δύο λέει: «Καλό δεν είναι αυτό, ρε μωρό; Δεν το παίρνουμε να τελειώνουμε;». Ο άλλος λέει: «Έχεις σαλτάρει, που θα δώσουμε 3/5/10.000 ευρώ γι’ αυτή τη μαλακία;».
Ο υπάλληλος κάνει πως δεν ακούει – σαν χτες σας θυμάται να πιάνετε πονηρά τα ψωμάκια σας στις κρεβατοκάμαρες, αλλά προσποιείται ότι είναι Κινέζος. Σας παρασύρει ευγενικά προς άλλους καναπέδες. Με ασορτί σκαμπό, τραπεζάκι του καφέ και σταντ για την τηλεόραση πολλαπλών ραφιών. Ή ο ένας ή ο άλλος είναι θεόξινος. Η τελική επιλογή γίνεται βάσει της θεωρίας του «δε γαμιέται;». Μόλις πήρατε σαλόνι. Ο ένας από τους δύο μπορεί να ρίξει νοσταλγική ματιά στις κρεβατοκάμαρες, βάσει της θεωρίας «θυμάσαι, τότε;». Ο άλλος δεν θέλει να θυμάται. Και οι δύο θέλουν να φύγουν από το μαγαζί και να πρήξουν την υπηρεσία του Δήμου που μαζεύει παλιοκαναπέδες από τα πεζοδρόμια.
Όπως αναφέραμε στην αρχή… είναι λίγο λυπηρό. Υπάρχουν βέβαια λύσεις: (α) Να μην αγοράσετε ποτέ καναπέ, να μείνετε με τη σαβούρα, σάμπως κάνει κανένας σεξ απάνω της για να διαμαρτυρηθεί; (β) Να πάει ο ένας μόνο και να αγοράσει καναπέ ή (γ) Να πάτε κι οι δύο να αγοράσετε κρεβάτι. Ναι, έχετε κρεβάτι – πού κοιμάστε από τότε που κόψατε το σεξ, στο πάτωμα; Αλλά πάρτε ένα ακόμα. Βάλτε το εκεί που είναι κανονικά η θέση του καναπέ.
Μετά, κανείς δεν ξέρει, μπορεί να σας έρθει η διάθεση για τρελό σεξ στον καναπέ-κρεβάτι, στη μέση του σαλονιού, εκεί που κάνατε τέλειο σεξ την εποχή του Μακρυγιάννη χωρίς να σας κόφτει αν είχατε από κάτω σας κρεβάτι, καναπέ ή περίπτερο…[Φωτο: Mario Sorrenti απο τον κατάλογο της Kartell]
«Το σημαντικότερο είναι να παραμένουμε πιστοί σε μια αρχιτεκτονική που βελτιώνει την καθημερινότητα και αφήνει θετικό αποτύπωμα στο περιβάλλον», τονίζει ο Πάνος Ευστρατίου.
Παλιά βιομηχανικά συγκροτήματα στην Αθήνα και τον Πειραιά μεταμορφώνονται σε σύγχρονες κατοικίες, γραφεία και πολιτιστικούς χώρους, συνθέτοντας τη νέα αφήγηση της πόλης
14°
