Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τις αντιδράσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στις αποκαλύψεις για την υπόθεση της Folli Follie.
Οι καμπάνες που σήμαναν για τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ, οι αποκαλύψεις δηλαδή που αφήνουν κάποια μικρά, τόσα δα, ερωτηματικά για την κυβέρνηση του Αλέκση, φέρνουν (ξανά) σε δύσκολη θέση τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής της αντιπολίτευσης. Οι ίδιοι προφανώς δεν έχουν να φοβούνται τίποτα καθώς η υπόθεση είναι τόσο καθαρή όσο η ενοικίαση της εξοχικής κατοικίας του αρχηγού τους, αλλά υπάρχει πάντα η πιθανότητα κάποιοι από αυτούς να οδηγηθούν σε κάποιο δικαστήριο όπως συμβαίνει συχνά τα τελευταία 30 χρόνια με τους ανθρώπους που αγωνίζονται για τον σοσιαλισμό.
Προφανώς θεωρώ την αθωότητα τους δεδομένη αλλά επειδή μπορεί να χρειαστούν μια κάποια υπεράσπιση προτείνω να μη διστάσουν και να δείξουν τον πραγματικό ένοχο, όχι μόνο της δικής τους αλλά και όλων των δικαστικών περιπετειών που έχουν χιλιάδες συμπολίτες. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Καπιταλισμό.
Ο Καπιταλισμός που, όπως θα διαβεβαιώσουν όλοι οι αρθρογράφοι της Αυγής και του Ριζοσπάστη, φταίει για κάθε δεινό όχι μόνο της ανθρωπότητας ως σύνολο, αλλά και κάθε ανθρώπου ή ζώου ή πράγματος ξεχωριστά.
Σε πιάνει ο/η/το σύζυγος σε μια εξωσυζυγική σχέση; Προφανώς φταίει ο Καπιταλισμός που δημιουργεί τα πρότυπα μιας αλλοτριωμένης* σεξουαλικότητας η οποία δηλητηριάζει τις οικογενειακές και άρα και τις συζυγικές σχέσεις.
Είσαι κακός στη δουλειά σου; Φταίει ο Καπιταλισμός ο οποίος με τις συνθήκες αλλά και τις σχέσεις εργασίας που δημιουργεί, με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δηλαδή, αλλοτριώνει τον εργαζόμενο και τον αναγκάζει να χάνει οποιοδήποτε ενδιαφέρον για τη δουλειά του.
Είσαι αφηρημένος; Μα πώς να συγκεντρωθείς όταν σε βασανίζει η δυστυχία που σκορπά ο Καπιταλισμός στον κόσμο;
Δεν έχεις γκομενο/α/ο; Δεν χρειάζεται νομίζω να τα ξαναπούμε για την καπιταλιστική αλλοτρίωση των σχέσεων και τους ψεύτικους παραδείσους που αυτή η αλλοτρίωση σε κάνει να φαντασιώνεσαι.
Βρίσκεται το όνομά σου σε εταιρικό μέιλ σύμφωνα με το οποίο κάνεις ό,τι μπορείς να βοηθήσεις μια ελεγχόμενη για σκάνδαλα εταιρεία και μάλλον με το αζημίωτο; Εδω κι αν φταίει ο Καπιταλισμός.
Αφού διευκρινίσω ότι είμαι βέβαιος για την αθωότητα των συντρόφων κι αφού επαναλάβω τα λόγια του συντρόφου Τσοχατζόπουλου ο οποίος με θάρρος είχε αποκρούσει τις σε βάρος του κατηγορίες με το περίφημο «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται», θα υποθέσω, για χάρη της κουβέντας, ότι όντως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν κάτι που κάτω από ένα συγκεκριμένο πρίσμα μπορεί να θεωρηθεί κάπως επιλήψιμο. Ακόμα και σ’ αυτή την (επαναλαμβάνω απίθανη) περίπτωση κανείς δεν μπορεί να τους καταδικάσει. Ακόμα και σ’ αυτή την (πέρα από κάθε πιθανότητα) περίπτωση, ένοχο είναι το σύστημα στου οποίου την κατάρρευση έχουν αφιερώσει τη ζωή και τους αγώνες τους.
Για αρχή, χωρίς τον Καπιταλισμό δεν θα υπήρχαν χρηματιστήρια και εταιρείες. Συνεπώς δεν θα υπήρχε καμία Folli Follie και κανείς Κοτσολιούτσος και καθόλου μέτοχοι και γενικά τίποτα από όλα αυτά που δημιούργησαν την υπόθεση ιν δε φερστ πλέις.
Χωρίς τον Καπιταλισμό κανείς δεν θα είχε οποιαδήποτε επιθυμία να δωροδοκηθεί καθώς όλοι οι άνθρωποι θα είχαν τα απαραίτητα για να ζήσουν και τίποτα περισσότερο. Όλοι οι άνθρωποι θα απολάμβαναν τα ίδια ακριβώς αγαθά (10 πατάτες, ένα είδος ένδυσης, μια πλάκα σαπούνι και δύο κιλά χαρουπάλευρο τον μήνα) κι έτσι κανείς δεν θα ήξερε τι να κάνει τα επιπλέον χρήματα.
Ακόμα κι αν κανείς ήθελε να φυλάξει τα χρήματα του δεν θα μπορούσε καθώς, χωρίς Καπιταλισμό, δεν θα υπήρχαν τράπεζες κι αν ήθελε να τα φυλάξει κάπου στο σπίτι του θα ήταν πραγματικά κακή ιδέα αν σκεφτούμε το πόσα τετραγωνικά θα αντιστοιχούσαν σε κάθε πολίτη ή το πόσο συχνά τα διαμερίσματα θα ελέγχονταν από τις κρατικές αρχές.
Χωρίς Καπιταλισμό δεν θα υπήρχε κατανάλωση και χωρίς κατανάλωση δεν θα υπήρχε ανάγκη πλουτισμού. Οι άνθρωποι αδελφωμένοι θα έτρεχαν ανέμελοι στα λειβάδια, στη φιλόξενη αγκαλιά της μητέρας φύσης και το μόνο τους μέλημα θα ήταν ο χoρός και το τραγούδι. Μετά, το διάλειμμα θα τελείωνε και θα έπρεπε να επιστρέψουν στο εργοστάσιο όπου όσες ώρες και να δούλευαν την ημέρα θα τις δούλευαν για τον εαυτό τους και την ανθρωπότητα καθώς κανένα αφεντικό δεν θα έκλεβε την υπεραξία της εργασίας τους.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, συντρόφισσες και σύντροφοι, θα μπορούσα να συνεχίσω για ώρες να αποδεικνύω την αθωότητα των συντρόφων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και να δείχνω τον πραγματικό ένοχο, αλλά φαντάζομαι πως έχω ήδη πει αρκετά ώστε κανείς να μην έχει αμφιβολία. Αν παρ’ ελπίδα, τα επιχειρήματά μου δεν επαρκούν, να θυμάστε πως καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται. Και μπράβο του.
* η ιδέα της «αλλοτρίωσης» είναι απολύτως κομβική και στον αντικαπιταλισμό και στην ορθοδοξία και σε κάθε σύστημα σκέψης που βασίζεται στην ιδέα του αγνού και αμόλυντου ανθρώπου που έχασε τον παράδεισο και πρέπει να αγωνιστεί για να τον ξαναποκτήσει.
