Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy, Heaven's Vault, The Stillness of the Wind: Η κριτική του Αλέξανδρου Χατζηιωάννου για τα νέα video games.
Δεν ξέρω τι φοριέται περισσότερο αυτές τις μέρες στον επαγγελματικό προσανατολισμό, αλλά, τότε παλιά, όταν γονείς και λοιποί καλοθελητές αποφάσιζαν να μας συμβουλέψουν για την μελλοντική μας σταδιοδρομία, δύο ήταν οι στάνταρ επιλογές: γιατρός και δικηγόρος. Για την πρώτη περίπτωση δε θα εξυπηρετήσει το παρόν άρθρο, πέρα απ'το να παραπέμψει τους ενδιαφερόμενους με ανοχή στο σπλάτερ και σταθερό χέρι στο εξαιρετικό (και, παραδόξως, ξεκαρδιστικό) Surgeon Simulator της Bossa Studios. Για τους υπόλοιπους όμως, το Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy είναι ένα παιχνίδι που δίνει μαθήματα ζωής σε όσους οραματίζονται καριέρα στις νομικές επιστήμες. Ε, στο περίπου.
Η Capcom συγκεντρώνει, για πρώτη φορά, στις σύγχρονες κονσόλες την κλασική τριλογία του Shu Takumi που έκανε το ντεμπούτο της 18 χρόνια πριν στο Gameboy Advance, προκάλόντας τόσο ντόρο ώστε να μεταφερθεί όχι μόνο στις αναμενόμενες anime και manga εκδοχές αλλά και κινηματογραφικά, από τον cult Ιάπωνα σκηνοθέτη Takashi Miike. Ο Phoenix Wright είναι ο νεοπροσληφθείς, φιλόδοξος δικηγόρος που, απ'την πρώτη του μέρα στο γραφείο της ικανότατης Mia Fey, θα μπλέξει τα επαγγελματικά με τα προσωπικά, καλούμενος να υπερασπιστεί τον παιδικό του φίλο Larry Butz. Σ'αυτό το κράμα Matlock και Τόλμης και Γοητείας σύντομα έρχονται να προστεθούν και τα X-Files, καθώς μελλοντικές υποθέσεις του Phoenix πρόκειται να καθοδηγηθούν από ανήσυχα πνεύματα νεκρών συναδέλφων και τις προφητικές ικανότητες της νεαρής αδερφής της Mia (και τζαζεμένης βοηθού μας), Maya.
Αυτό που διαφοροποιεί το Phoenix Wright από τα υπόλοιπα visual novels της εποχής του είναι ο τρόπος με τον οποίο διανθίζει την περιορισμένη διαδραστικότητα ενός είδους που στηρίζεται κυρίως στον διάλογο, δανειζόμενο μηχανισμούς από παραδοσιακά adventures. Έτσι, εκτός απ'τις συνομιλίες μας με μάρτυρες, θα ερευνήσουμε και χώρους που συνδέονται με την κάθε υπόθεση, δωμάτια ξενοδοχείων και υπόγεια κελάρια, για να εντοπίσουμε στοιχεία που ξέφυγαν απ'τον εξαιρετικά ανίκανο και σταθερά ενοχλητικό ντετέκτιβ Gumshoe. Ακόμα κι αν αυτό το στοιχείο βοήθησε το Phoenix Wright να γίνει δημοφιλές στο δυτικό κοινό που, πριν την κυκλοφορία του, έτεινε να σνομπάρει τα visual novels, είναι τελικά η ποιότητα των διαλόγων, οι αξέχαστοι χαρακτήρες και τα ευφάνταστα εγκλήματά που το κάνουν να ξεχωρίζει.
Οι εξετάσεις κατ'αντιπαράσταση στην κορύφωση κάθε επεισοδίου, όπου ψάχνεις να βρεις αντιφάσεις στις καταθέσεις μαρτύρων, είναι δομημένες συναρπαστικά σαν αγώνες μαχητικού σπορ, με βαθμιαία κλιμάκωση και ξαφνικές ανατροπές. Όσο για τη χρησιμότητα που μπορεί να έχει, πέρα απ'τις δεκάδες ώρες διασκέδασης, η τριλογία για μελλοντικούς δικηγόρους: τόσο απίθανο είναι να κληθείς να υπερασπιστείς, με τη βοήθεια φαντάσματος, έναν τηλεοπτικό σαμουράι που κατηγορείται για τη δολοφονία του συμπρωταγωνιστή του;
Η Aliya Elasra προσεδαφίζεται στον Iox, τον πλανήτη όπου εδρεύει το μεγαλύτερο ακαδημαικό κέντρο της Αυτοκρατορίας, ανταποκρινόμενη σε επείγουσα κλήση απ΄την καθηγήτρια Myari, περιστασιακή εργοδότρια και θετή της μητέρα. Στην είσοδο του πανεπιστημίου την υποδέχεται ένα ρομπότ, που σύντομα θα τ'ονομάσει Six και (χωρίς να το συνειδητοποιεί ακόμα) πρόκειται να την συνοδεύσει σε μελλοντικές εξερευνήσεις. Η ανεξαρτησία και η υπερπροστατευτικότητα δεν κάνουνε χωριό και η αντιπάθεια της νεαρής πρωταγωνίστριας για τον ανεπιθύμητο σωματοφύλακά της είναι άμεσα έκδηλη. Όχι ότι με την ψυχρή, ανταγωνιστική κηδεμόνα της τα πάνε καλύτερα αλλά οι ξαφνικές συμφορές φέρνουν προσωρινές ανακωχές. Ο Janniqi Renba, μαθαίνουμε μετά από σύντομες αβρότητες, ερευνητής και στενός φίλος της Myari, έχει εξαφανιστεί σε κάποιον αχαρτογράφητο δορυφόρο και πέφτει στους ώμους της νεαρής πρωταγωνίστριας να τον εντοπίσει.
Τα καθήκοντά της ικανής αρχαιολόγου που θα ελέγχουμε για το επόμενο εικοσάωρο θυμίζουν περισσότερο Ερρίκο Σλήμαν παρά Ιντιάνα Τζόουνς. Σε αντίθεση με τη “συνάδελφο” Lara Croft που σε κάθε εξόρμηση ξεκληρίζει και 2-3 χωριά, η Aliya κατά τη διάρκεια της αναζήτησής της θα σκαλίσει μισοθαμμένα ερείπια ενός πολιτισμού μεσοποταμιακών αποχρώσεων, θα εκμαιεύσει πληροφορίες από τοπικούς πληθυσμούς και θ'αποκρυπτογραφήσει μηνύματα χαραγμένα σε ξεχασμένες γλώσσες. Ο άφαντος Janniqi, φυσικά, δεν έχει ξεχαστεί να πίνει τσίπουρα σε κάποιο απόμακρο αστεροειδή, αλλά εμπλέκεται σ'ένα βαθύτερο μυστήριο που, όπως σταδιακά αποκαλύπτουμε, φαίνεται να απειλεί την ίδια την ύπαρξη της Αυτοκρατορίας και επαφίεται στην Aliya να ξεσκεπάσει τα ιστορικά μυστικά που θα επιτρέψουν να αποτρέψουμε την καταστροφή.
Η inkle, εταιρεία που με τίτλους όπως το Sorcery! και το πολυβραβευμένο 80 Days μας έχει χαρίσει ορισμένους απ'τους πιο ενδιαφέροντες πειραματισμούς στον τομέα της διαδραστικής αφήγησης, δημιουργεί με το Heaven's Vault το πιο φιλόδοξο έργο της. Μπορείς να προσεγγίσεις την αποστολή της Aliya όπως εσύ επιλέξεις και οι σχέσεις με το cast χαρακτήρων που την περιβάλλει διαμορφώνεται ανάλογα με τη συμπεριφορά σου – ουσιαστικά, όσο ανακαλύπτεις την ιστορία του κόσμου της, άλλο τόσο την πλάθεις. Η ελευθερία και η συγκεκριμένη σεναριακή κατεύθυνση, βέβαια, είναι δύσκολος συνδυασμός και οι τριβές μεταξύ των δύο αντιδιαμετρικών φιλοσοφιών σχεδιασμού γίνονται, ενίοτε, αισθητές, κυρίως σε ορισμένους διαλόγους που μοιάζουν λιγάκι ασυνάρτητοι. Ακόμα κι έτσι, ο κόσμος του παραμένει εξαιρετικά πειστικός, βοηθούμενος απ'την επιμελέστατη προσπάθεια ν'αναπαραχθεί η παραδοσιακή μεσοποταμιακή αρχιτεκτονική και πολεοδομία, με πλίνθινα σπίτια κι εντυπωσιακούς ανεμοσυλλέκτες, δαιδαλώδη στενάκια και δροσερές ανοιχτωσιές και, φυσικά τα παραδοσιακά, πολύβουα παζάρια. Σαν παλιό περσικό χαλί, το Heaven's Vault πνίγεται στο χρώμα και το μεράκι, τόσο που σε κάνει να ξεχνάς τα περιστασιακά μπαλώματά του.
Τίτλος: Heaven's Vault
Εταιρεία Ανάπτυξης: Inkle
Πλατφόρμα: PS4, Windows
The Stillness of the Wind
Μιλώντας για μπαλώματα, η εικόνα που μου έμεινε περισσότερο από το υπέροχα τιτλοφορημένο The Stillness of the Wind είναι από το αγροτόσπιτο της κυρά-Τάλμας, συγκεκριμένα της οροφής που, σαν κουβέρτα σκαρωμένη πρόχειρα από πολύχρωμα κουρέλια, σπάει τη μουντή κιτρινίλα της ανεμοδαρμένης, ερημικής της φάρμας. Η γερόντισσα έχει παραμείνει στον τόπο που μεγάλωσε, σε πείσμα φίλων και συγγενών που έχουν αποχωρήσει για την πόλη και την προτρέπουν να τους ακολουθήσει. Για να την βοηθήσουμε στην μοναχική της επιβίωση, θα την οδηγήσουμε με αργά βήματα στο κοτέτσι να μαζέψει τ'αυγά της ημέρας, θα ταίσουμε τις κατσίκες για να εξασφαλίσουμε το αυριανό γάλα και θα κουβαλήσουμε νερό απ'το δημόσιο πηγάδι για να ποτίσουμε τον μικρό της κήπο.
Επιφανειακά, η ιδέα παραπέμπει στους γνωστούς εξομοιωτές Animal Crossing και Stardew Valley, αλλά το The Stillness of the Wind δε σε μπλέκει σε σπαζοκεφαλιές οικονομικής ανάπτυξης και διαχείρισης πόρων. Αντιθέτως, κάθε στοιχείο του, απ'το ατμοσφαιρικό, σχεδόν post-rock soundtrack που συνεχώς προειδοποιεί για μια κλιμάκωση που ποτέ δεν έρχεται, μέχρι την βραδύτητα με την οποία η Talma, αναγκαστικά, διεκπεραιώνει τις καθημερινές της εργασίες, στοχεύει σε κάτι διαφορετικό, ίσως και μοναδικό, για τον χώρο των videogames. Όχι απλά να σου μεταδώσει την εμπειρία της απομόνωσης και της ρουτίνας που επέλεξε συνειδητά ένας άνθρωπος που, στωικά, βλέπει το τέλος να έρχεται αλλά και να σε κάνει να καταλάβεις αυτή του την επιλογή.
Το αγρόκτημα της Talma αποκαλύπτεται σταδιακά ως μουσείο. Γενιές μεγάλωσαν εδω προτού τα εγγόνια της απορροφηθούν από έναν αλλαγμένο, υπερκινητικό κόσμο. Ένας κομμένος κορμός με χαραγμένο μήνυμα απ'το τελευταίο βράδυ που πέρασε μαζί ολόκληρο το σόι. Ο ανεμόμυλος που σκαρφάλωνε η ίδια όταν ήταν πιτσιρίκα. Ο στύλος πάνω στον οποίο προσπάθησε να στηριχτεί ο πατέρας της τη μέρα που τον πρόδωσε η καρδιά του. Απέναντι σ'αυτό το ασήκωτο βάρος ιστορίας, η ζωή στην πόλη μοιάζει δισδιάστατη, κενή. Το The Stillness of the Wind είναι από τα καλύτερα παιχνίδια του 2019 επειδή καταφέρνει κάτι που μόνο η υψηλότερη τέχνη, οποιασδήποτε μορφής, μπορεί: σε βάζει να κατανοήσεις μια κατάσταση τελείως διαφορετική απ'τη δική σου, μετατρέποντας τον αρχικό, υπεροπτικό σου οίκτο για τη μοναχική γριούλα σε θαυμασμό, ίσως και ζήλεια για μια ζωή γεμάτη. Κάθε βράδυ, πριν πλαγιάσει, η Talma διαβάζει γράμματα απ'τους διασκορπισμένους συγγενείς της. Ένας ξάδερφος έγινε δήμαρχος. Μια εγγονή περιγράφει ενθουσιωδώς τις εξωτικές μαρμελάδες που ανακάλυψε σε κάποια ψαγμένη λαική. Τι να ζηλέψει απ'όλ'αυτά όταν η ίδια είναι βασίλισσα στη φάρμα της και το τυρί της το νοστιμότερο στον κόσμο;
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
12°
