Προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο της Hanga Roa, στο Νησί του Πάσχα

Από το Σαντιάγκο της Χιλής πετάμε για πεντέμισι ώρες πάνω από τον Νότιο Ειρηνικό. Προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο της Hanga Roa, στο Νησί του Πάσχα. Στο τέλος του κόσμου. Η Χιλή βρίσκεται πια κάπου 3.600 χιλιόμετρα μακριά. Και ο πιο κοντινός γείτονας κατοικεί στα 2.100 χιλιόμετρα, στα νησιά Pitcairn με τους 50 κατοίκους τους, που σώθηκαν από την ανωνυμία χάρη στην ανταρσία του Bounty.

Ο αεροδιάδρομος είναι ένας από τους μεγαλύτερους στον κόσμο και κατασκευάστηκε από τη NASA, για την προσγείωση του διαστημικού λεωφορείου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αντίθετα με τον αεροδιάδρομο, το νησί έχει έκταση λίγο μικρότερη από ό,τι η Τζια. Η πρωτεύουσά του, η Hanga Roa, είναι το μοναδικό χωριό, και οι κάτοικοί της δεν ξεπερνούν τις 5.000. Κατάγονται από την Πολυνησία και μιλάνε τη δική τους γλώσσα, τη Rapa Nui. Rapa Nui, είναι και το όνομα του νησιού. Νησί του Πάσχα το ονόμασε ο Ολλανδός θαλασσοπόρος Jacob Roggeveen, καθώς το ανακάλυψε, τυχαία, ανήμερα του Πάσχα του 1722. Εδώ ζουν και αρκετοί Χιλιανοί, καθώς κι ελάχιστοι Ευρωπαίοι που φαίνεται πως κάποτε ήρθαν για διακοπές και μετά βαρέθηκαν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.

Βρισκόμαστε τώρα στην πιο απομονωμένη στεριά του πλανήτη. Μια φορά το μήνα έρχεται το πλοίο για τον ανεφοδιασμό του νησιού. Τα τρόφιμα και τα εμπορεύματα βγαίνουν με τη λάντζα. Στον τόπο αυτό οι θάλασσες είναι άγριες, τεράστια κύματα που σκάνε στα μαύρα βράχια της ηφαιστειακής λάβας. Αν περίμενες να δεις κοκοφοίνικες, λευκές αμμουδιές και πολυνησιακό φολκλόρ, πάρε το επόμενο αεροπλάνο και σε 5 ώρες θα βρίσκεσαι στην κοσμοπολίτικη, εξωτική Ταϊτή, που –εκτός από το Σαντιάγκο– είναι η μοναδική αεροπορική σύνδεση με τον έξω κόσμο. Το Νησί του Πάσχα ίσως δεν σε κερδίσει με την πρώτη ματιά. Όμως αν ξεχαστείς για λίγο, σου κάνει μάγια και το ερωτεύεσαι. Είναι άγριο και απρόβλεπτο. Αινιγματικό και παράδοξο. Καλυμμένο με ένα πέπλο μυστηρίου. Ασημένια σύννεφα στεφανώνουν το μικρό αυτό τρίγωνο γης, που στην κάθε του άκρη ορθώνεται σαν πύργος ένα ηφαίστειο. Οι ξυρισμένες από το δυνατό άνεμο του Ειρηνικού πλαγιές, σκεπασμένες από στεπώδη βλάστηση. Τα άγρια άλογα που περιφέρονται στα έρημα τοπία. Οι χωματόδρομοι. Οι ουρανοί που μέσα σε λίγα λεπτά αλλάζουν διάθεση. Ο κρατήρας του Ranο Kau, όταν διαλύεται η ομίχλη, αποκαλύπτει ένα πάτσγουορκ από σκοτεινά μπλε νερά και καταπράσινα νησάκια. Οι σπηλιές της ηφαιστειακής λάβας –υπόγειες κατακόμβες– σε οδηγούν στην κόψη κάποιου απόκρημνου βράχου, ένα παράθυρο στο χάος πάνω από τα αφρισμένα κύματα του ωκεανού, η αποθέωση του vertigo. Η παραλία της Anakena με τη λευκή αμμουδιά και τους κοκοφοίνικες που φέρανε από την Ταϊτή, και η Ovahe που σου κόβει την ανάσα με την άγρια ομορφιά της, είναι οι μοναδικές παραλίες που προσφέρονται για μπάνιο. Και τα Moai, οι πέτρινοι γίγαντες, σπαρμένοι σε όλο το νησί, στέκουν σαν απόκοσμοι φρουροί, ατενίζοντας χωριά που εξαφανίστηκαν πριν από εκατοντάδες χρόνια. Πότε και για ποιο σκοπό έγιναν; Πώς μεταφέρονταν σε αποστάσεις χιλιομέτρων οι 20 τόνοι τους, από το ηφαίστειο Rano Raraku όπου κατασκευάζονταν; Οι απαντήσεις είχαν για πολλά χρόνια χαθεί, καθώς το νησί έχασε με τραγικό τρόπο έναν κρίκο από την ιστορία του. Όταν έφτασαν εδώ οι Ευρωπαίοι, στις αρχές του 18ου αιώνα, βρήκαν 3.000 Πολυνήσιους να ζουν σε εξαιρετικά πρωτόγονες συνθήκες, ανάμεσα στα απομεινάρια ενός πολιτισμού που έδειχνε να διακόπηκε βίαια. Τι είχε συμβεί; Γύρω στο 1600, το μικροσκοπικό αυτό νησί, έχοντας αυξήσει υπερβολικά τον πληθυσμό του, άρχισε να εξαντλεί τους φυσικούς του πόρους. Τα δάση του αποψιλώθηκαν, και τα αποθέματα ξυλείας περιορίστηκαν δραματικά. Το ψάρεμα δεν μπορούσε πια να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες του νησιού, καθώς απαιτούσε βάρκες, δηλαδή ξυλεία. Χωρίς σπίτια, τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα αναγκάστηκαν να αποσυρθούν στις σπηλιές. Άρχισαν τότε να ξεσπούν πόλεμοι ανάμεσα στις φυλές, για τη διεκδίκηση των τελευταίων αποθεμάτων. Και όσοι επέζησαν, επιδόθηκαν στον κανιβαλισμό που παραλίγο να οδηγήσει στην ολοκληρωτική εξαφάνιση του πληθυσμού.

Η ιστορία του Νησιού του Πάσχα έρχεται ξανά στην επικαιρότητα σαν μια ανατριχιαστική προφητεία. Ο όρος “Eastern Island Effect” χρησιμοποιείται σήμερα για να συνοψίσει την απειλή από την αλόγιστη κατασπατάληση των φυσικών πόρων του πλανήτη. Το Νησί του Πάσχα είχε την ατυχία να βρίσκεται απομονωμένο στην απεραντοσύνη ενός ωκεανού. Ο πλανήτης Γη, στην απεραντοσύνη ενός γαλαξία.

INFO

Τι να κάνετε

●Την πρώτη η μέρα ακολουθήστε ένα οργανωμένο tour, για να σας κατατοπίσει πάνω στους αρχαιολογικούς χώρους

●Γυρίστε το νησί με 4Χ4, ποδήλατο ή άλογο

● Κατεβείτε στον κρατήρα του ηφαίστειου Rano Kau

● Δείτε τον ήλιο να δύει πίσω από τους πέτρινους γίγαντες στο Ta Hai

●Κάντε trekking στο ηφαίστειο Terevaka

●Κολυμπήστε στην παραλία της Anakena

● Καταδυθείτε στα lava tubes, που θα σας βγάλουν στα «μπαλκόνια του ωκεανού»

● Απολαύστε το show cari-cari (φολκλόρ αλλά αξίζει!)

Πού να μείνετε

Μην περιμένετε μεγάλα ξενοδοχεία και ιδιαίτερες πολυτέλειες. Γενικώς οι τιμές είναι μάλλον ψηλές για αυτό που προσφέρουν.

Πού να φάτε

Μη φύγετε χωρίς να έχετε επισκεφτεί τα 2 top εστιατόρια:

● La Taverne du Pêcheur, ωραίο locale, εξαίσια θαλασσινά, γαλλο-πολυνησιακό fusion (το εστιατόριο το έχει Γάλλος) και ο καλύτερος κατάλογος κρασιών

● Te Moana, όμορφος χώρος για φαγητό ή ποτό, εξαιρετικά πιάτα με θαλασσινά, αλλά μας τα χάλασε στα γλυκά