Κυανή Ακτή:Από τη Μεντόν στο Σεν Τροπέ με ένα αμάξι και δυο μαγιό

Tέτοια εποχή πριν ένα χρόνο μιλούσα στο τηλέφωνο με την καλύτερή μου φίλη που ζει πλέον στο Μονακό: «Κάτσε να ηρεμήσουν τα πράγματα και θα έρθω να σας δω. Τώρα είναι δύσκολο, αν γίνει lockdown; Αν αποκλειστώ; Αν βρεθεί κρούσμα στο αεροπλάνο και πρέπει να μπω καραντίνα; Αν…» και τα αν που φοβόμασταν ήρθαν και έφυγαν μαζί με άλλα που δεν είχαμε φανταστεί και ούτε ξέρω πώς έφτασε εκείνο το βράδυ του Απριλίου που δεν έβρισκα τίποτα να δω στο Netflix και σκέφτηκα «ή τώρα ή ποτέ». 

Ένα μήνα μετά βγήκα από το αεροδρόμιο της Νίκαιας με μια μικρή τσάντα στο χέρι και μεγάλη χαρά που ταξίδευα ξανά μετά από τόσους μήνες και έβλεπα επιτέλους τη φίλη μου. Μάσκα στο πρόσωπο, χαρτιά στο χέρι για τους ελέγχους και ομπρέλα για τη βροχερή υποδοχή.

Στην Ελλάδα τα μέτρα χαλάρωναν αλλά στη Γαλλία υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 21.00 και στο Μονακό από τις 22.00. Η χρήση μάσκας υποχρεωτική σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. Στα εστιατόρια και καφέ του πριγκιπάτου μπορούσαν να κάτσουν μόνο Μονεγάσκοι. Κανείς δεν είπε ότι θα ήταν εύκολο να ταξιδέψεις εν μέσω πανδημίας, αλλά δεν είναι και αδύνατο. Η Κυανή Ακτή φημίζεται για την ομορφιά της και, αν έχεις αυτοκίνητο, έχεις επιλογές. Τόσους μήνες εκεί και η Ε. δεν είχε καταφέρει να δει πολλά, «λόγω της κατάστασης» όπως μου είπε το πρώτο βράδυ που καθίσαμε στο μπαλκόνι παρέα με μια εξαιρετική πίτσα από το Saint Roman. Αποφασίσαμε ότι αυτό έπρεπε να αλλάξει και την επόμενη ημέρα φορτώσαμε δυο μαγιό και μια αλλαξιά και ξεκινήσαμε για ένα μίνι roadtrip αλά Cote d’Azur, με το κινητό να αλλάζει δίκτυα σαν τρελό –Μονακό, Γαλλία, Ιταλία– κι εμένα να συλλέγω εισιτήρια parking. Στις άχρηστες (ή και όχι) ταξιδιωτικές πληροφορίες θα αναφέρω ότι πουθενά δεν παρκάρεις όπου βρεις. Υπάρχουν αμέτρητα δημόσια και ιδιωτικά parking που είναι πολύ οικονομικά –περίπου €6 για 3-4 ώρες σε κεντρικό σημείο–, οπότε η πόλη αυτομάτως δείχνει πιο προσεγμένη και εσύ δεν χρειάζεται να κάνεις παρκούρ για να περπατήσεις στο πεζοδρόμιο. Προχωράμε.

Στο Μονακό απόλαυσα την ξενάγηση με το αυτοκίνητο λίγο περισσότερο γιατί την προηγούμενη μέρα είχε ολοκληρωθεί το Gran Prix του Μόντε Κάρλο και η πόλη είχε ακόμα το στήσιμο της πίστας. Σε αυτό τον δρόμο έγραφε κάποτε ιστορία ο Senna και τερμάτιζε πριν λίγες ώρες πρώτος ο Verstappen! Γενικά το πριγκιπάτο είναι μικρό και περπατιέται εύκολα, αλλά όταν η παρέα σου είναι 5 μηνών έγκυος κάνεις και δυο βόλτες παραπάνω οδηγώντας. Οι κήποι της Γκρέις Κέλι είναι πραγματική απόλαυση, ειδικά τις πρωινές ώρες, και το Ωκεανογραφικό Μουσείο εκτός από μεγάλο ενδιαφέρον έχει και καταπληκτική θέα. Στο Jardain Japonaise μπορείς να χαζεύεις τα ψάρια Koi για ώρες και στο Καζίνο θα συναντήσεις τα πιο ακριβά αυτοκίνητα της ηπείρου. 

Η εκδρομή ξεκινάει από την πολύχρωμη και γραφική Menton. Παραλιακά βρίσκεις πολλά καφέ και εστιατόρια, ενώ στα μέσα στενά υπάρχουν δεκάδες μαγαζάκια που πουλάνε από τουριστικά είδη μέχρι streetfood λιχουδιές. Τον Φεβρουάριο που πραγματοποιείται το «Fête du Citron» (Γιορτή του Λεμονιού) συναντάς πραγματικά εντυπωσιακές δημιουργίες από λεμόνια! Σημειώθηκε για την επόμενη φορά. Με τις πρώτες ζέστες άρχισε να κάθεται κόσμος στην παραλία απολαμβάνοντας τον ήλιο, ακόμα και με τα ρούχα. 

Λίγο πιο πέρα, στο Roquebrune-Cap-Martin, ανεβήκαμε στο μεσαιωνικό κάστρο για πανοραμική θέα από τη Ventimiglia (Ιταλία) μέχρι το Monte Carlo. Από την κορυφή του βουνού πετούν όσοι κάνουν Paragliding και περνούν ακριβώς πάνω από το κάστρο, πριν κάνουν μερικούς κύκλους ακόμη και προσγειωθούν στην παραλία πιο κάτω. Στη βάση του κάστρου, ανάμεσα σε γραφικά σπίτια και σοκάκια υπάρχουν εστιατόρια με υπέροχη θέα και (αναμενόμενο) αρκετά τσουχτερές τιμές. Ένας μεγάλος σε ηλικία κύριος μας έδωσε οδηγίες για να βρούμε την αιωνόβια ελιά που κατά τα λεγόμενά του είναι «το πιο εντυπωσιακό στολίδι της περιοχής». Διαφώνησα χαμογελώντας αφού όλο το μέρος ήταν υπέροχο αλλά ακολουθήσαμε τη συμβουλή του και περιπλανηθήκαμε λίγο ακόμα στα στενά για να δούμε το δέντρο που στέκει εκεί εκατοντάδες χρόνια. Άξιζε.

Ήπιαμε ένα καφέ και συνεχίσαμε για Eze επιλέγοντας τη διαδρομή κοντά στο βουνό, η οποία για μένα είναι και η πιο όμορφη, αφού έχεις από τη μία την κατάφυτη πλαγιά και από την άλλη την απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα. Εδώ αξίζει μια επίσκεψη στο Jardin Exotique με τα δεκάδες είδη εξωτικών φυτών και λουλουδιών αλλά και στο εργαστήριο αρωματοποιίας Fragonard.

Περπατήσαμε παραλιακά στην εξίσου πολύχρωμη Villefrance με το λιμανάκι, την παραλία και τα δεκάδες μαγαζιά που βγάζουν τραπεζάκια ακριβώς δίπλα στο κύμα – ακόμα θυμάμαι την τρομερή μακαρονάδα με λαχανικά στο Les Palmiers. Εκείνη την εποχή ήταν ακόμα αρκετά ήσυχα, αφού όπως μας είπε ο ιδιοκτήτης η σεζόν αρχίζει τέλος Ιουνίου, ενώ ίσως καθυστερήσει κι άλλο λόγω covid. Ακόμα κι έτσι όμως ήταν μαγευτικά. Η θάλασσα δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα οπότε προτίμησα να κρατήσω τις βουτιές μου για αργότερα. 

Στη Nice θα μπορούσα να ζήσω. Η παραθαλάσσια περατζάδα χιλιομέτρων που καταλήγει στο αεροδρόμιο έχει τόσο μεγάλο πλάτος που το social distancing είναι εξασφαλισμένο. Οι πανύψηλοι φοίνικες και τα μεγάλα γραφικά ξενοδοχεία δίνουν εξωτικό στιλ στο μέρος, κάθε τετράγωνο είναι και ένα ινσταγκραμικό καρέ. Η παραλία έχει πάντα κόσμο, σε κάποια σημεία οργανωμένη, σε κάποια ελεύθερη και το μπάνιο εκεί είναι πολύ ευχάριστο. Στην παλιά πόλη θα βρεις ένα σύμπλεγμα πεζόδρομων και μικρών στενών με καφετέριες, μπαράκια και εστιατόρια που είναι γεμάτα κάθε ώρα της ημέρας –και της νύχτας όταν δεν υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας, βεβαίως βεβαίως.

Όλη η πόλη είναι γεμάτη έργα τέχνης και απίστευτα καθαρή. Από τα πιο δημοφιλή ιταλικά εστιατόρια στην πόλη, το La Pizza, δικαιολογημένα θα πω. Στη Νίκαια βρήκαμε και τη χαρά του shopping στην Avenue Jean Medecin, ένα πεζόδρομο με γραμμές τραμ και δεκάδες μαγαζιά δεξιά και αριστερά και στο Polygone Riviera που δεν είναι απλά ένα ανοιχτό εμπορικό κέντρο, αλλά μια μικρή πόλη με δέντρα, ρυάκια, γέφυρες και φυσικά ό,τι θέλεις να ψωνίσεις και να φας. 

Η καινούργια μέρα μάς βρίσκει στις Cannes, το μέρος που φιλοξενεί το διασημότερο φεστιβάλ κινηματογράφου. Εκτός από το μέγαρο, με τα μεταλλικά αποτυπώματα χεριών διάσημων ηθοποιών και σκηνοθετών, που περιμένεις καρτερικά τη σειρά σου να φωτογραφηθείς στο περίφημο κόκκινο χαλί, η περιοχή είναι γεμάτη όμορφα σημεία.

Υπαίθριες αγορές με vintage αντικείμενα, πεζόδρομοι με εστιατόρια και μπαρ, τεράστια γκράφιτι με θέμα το σινεμά, κάστρο με πανοραμική θέα της πόλης και φυσικά μια μεγάλη παραλιακή διαδρομή για να περπατήσεις. Λίγες ημέρες μετά θα γνώριζα τυχαία στην Ελλάδα την Melanie, που έχει μεγαλώσει στις Κάννες κι όμως ποτέ πριν δεν είχε προσέξει το graffiti που της έδειξα σε φωτογραφία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι κανείς δεν εκτιμάει την πόλη του όπως οι τουρίστες!

Τελευταία στάση το Saint Tropez με τις αμμώδεις παραλίες του και το διεθνές τζετ σετ που το επισκέπτεται. Πράγματι, το κοσμοπολιτικό στιλ είναι εμφανές σε κάθε σημείο του, από τα τεράστια γιοτ και τις εξωφρενικά υψηλές τιμές παντού, μέχρι τον πεζόδρομο με τα καταστήματα όλων των μεγάλων οίκων μόδας. Εδώ βρίσκεται και το κτίριο από τη γνωστή κωμωδία του Louis De Funes «Ο χωροφύλακας του Σεν Τροπέ», ενώ γενικά περισσότερες από 100 ταινίες έχουν πραγματοποιήσει γυρίσματα σε αυτό το μέρος της Κυανής Ακτής. Σήμα κατατεθέν η αφράτη «Tarte Tropezienne» που αξίζει μια δαγκωνιά!

Γεμίσαμε ήλιο, γεύσεις και εικόνες και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στο Montecarlo, κάνοντας μια μικρή στάση στο Golfe Juan για να φάμε στο ελληνικό εστιατόριο Grec Olive που τόσοι μας σύστησαν! Απολάμβανα το τοπίο από τη θέση του συνοδηγού, συνειδητοποιώντας ότι αν περιμένει κανείς τις ιδανικές συνθήκες για να κάνει κάτι, χάνει πολλά. Η στιγμή για να «ξεκολλήσεις» από την καρέκλα σου, για να ταξιδέψεις, για να αποκτήσεις νέες εμπειρίες είναι τώρα. Είτε πρόκειται για μια εκδρομή με το αυτοκίνητο λίγο πιο έξω από την Αθήνα είτε για ένα roadtrip στην Ευρώπη είτε για ένα ταξίδι στην άλλη άκρη της γης. Μην περιμένεις άλλο, το ιδανικό μπορεί να μην έρθει ποτέ.