Ο εκπαιδευτής surf, Βασίλης Μίσσα, γράφει για τη δική του Ικαρία.
Η πρώτη φορά που ταξίδεψα στην Ικαρία ήμουνα 15 χρονών. Με κάλεσε ο τότε συμμαθητής από το σχολείο και καλός φίλος, αλλά και τώρα συνεργάτης στο Ikaria Surf School, Ισίδωρος, για διακοπές. Τότε ήμασταν παιδιά, δεν οδηγούσαμε, οπότε πηγαινοερχόμασταν στο νησί με τα πόδια και με ωτοστόπ. Ξεκινούσαμε το περπάτημα και πολλές φορές κάναμε στάσεις όταν συναντούσαμε γνωστούς με αποτέλεσμα να φτάνουμε στην παραλία το απόγευμα. Εκεί κατάλαβα τι σημαίνει ικαριώτικος τρόπος ζωής. Ποιος θα μου το ’λεγε τότε, ότι μετά από αρκετά χρόνια θα είμαστε ακόμα μαζί, συνοδοιπόροι, συνεργάτες και θα έχουμε τη σχολή και την ευκαιρία να κάνουμε το σερφ μας.
Η Ικαρία για μένα, χρόνο με τον χρόνο είναι σπίτι, είναι πηγή έμπνευσης και επιστροφή στη φύση και στην ηρεμία. Εκεί με περιμένουν φίλοι που έχουν πλέον γίνει οικογένεια, η δουλειά μου, τα κύματα και οι ομορφιές του νησιού. Από το φράγμα και τα θερμά, έως τους καταρράκτες και τα ηλιοβασιλέματα. Φυσικά η τοπική κουζίνα και οι νοστιμιές των ντόπιων με κάνουν να περιμένω πώς και πώς να πάω.
