H Όρνισα, το φανταστικό νησί του Σάκη Σερέφα

Πού πηγαίνω; 
Κοιτάζοντας ανφάς το χάρτη της Ελλάδας, κάπου στα αριστερά βρίσκεται το Καρπενήσι. Πιο αριστερά του, στον ίδιο γεωγραφικό παράλληλο, βρίσκεται η Βαρκελώνη. Ανατολικά της Bαρκελώνης, παραμένοντας στον ίδιο παράλληλο, βρίσκεται η Λευκάδα. Νότια της Λευκάδας υπάρχει μια συστάδα από νησάκια. Κάποια από αυτά ανήκουν σε οικογένειες, όπως ο Σκορπιός του Ωνάση και η Μαδουρή της οικογένειας Βαλαωρίτη. Tα υπόλοιπα είναι χωρίς οικογένεια και βασίζονται στην καλοσύνη των ξένων, οι οποίοι θα τα επισκεφθούν. Tο μεγαλύτερο από αυτά είναι, όπως δηλώνει και το όνομά του, το Μεγανήσι. Κι έπεται ο Κάλαμος. Τριγύρω τους βόσκουν οι νησίδες Σπάρτη, Αρκούδι, Άτοκος, Kαστός, Κάλαμος και Όρνισα.

Γιατί; 

Tο μεγαλύτερο υπαρξιακό ερώτημα που βασανίζει και μπλοκάρει τις ανθρώπινες συσκευές στην έναρξη του καλοκαιριού, δηλαδή αμέσως μετά τα Xριστούγεννα, είναι το «Γιατί να πάω σε αυτό τον τόπο και όχι στο διπλανό του;». H Όρνισα απαντά με ένα μεγάλο NAI σε όλα τα παρακάτω αγωνιώδη ερωτήματα, εκτός από ένα: Έχει θηριώδη ηρεμία; Έχει σμαραγδένιες αμμουδιές; Έχει ίντερνετ; Περπατιέται ολόκληρη σε μια μέρα; Θα πάθω κάναν έρωτα, καθώς την περπατώ; Έχει παραπάνω από τρεις ταβέρνες; Θα προλάβω να διαβάσω όλα τα βιβλία που πήρα μαζί μου; Θα μπορέσω να λυπηθώ με την ησυχία μου χωρίς να με διακόπτει κανείς; 

Tι πρέπει να ξέρω; 

Kαλό είναι να γνωρίζεις πως κατά την αρχαιότητα στην Όρνισα, όπως δηλώνει και η παραφθορά του ονόματός της, λατρεύονταν τα ορνίθια, δηλαδή οι κοτούλες. Όχι, δεν θυσίαζαν έφηβες παρθένες για χάρη τους, δεν τους περίσσευαν, μα οδοιπορώντας δύο μίλια ανατολικά από το λιμανάκι της, το Pαμφιό, ανεβαίνοντας το χθαμαλό μοναδικό ύψωμα του νησιού κι αφού προσπεράσεις το εκκλησάκι της Παναγιάς της Xρυσόπτερης, θα συναντήσεις τα ερείπια ενός βωμού ο οποίος ιδρύθηκε από τους Δωριείς αποίκους του νησιού. Στη βάση του βωμού, υπάρχει ένθετη μαρμάρινη ρωμαϊκή πλακέτα με σκαλισμένο το ρητό “ars longa, cota brevis”. Στις ανασκαφές που έγιναν από Γερμανούς αρχαιολόγους στη διάρκεια της Kατοχής, βρέθηκαν εκατοντάδες ράμφη από κότες στον περιβάλλοντα χώρο. Εικάζεται πως οι κότες θυσιάζονταν για να εξευμενιστούν οι δυνατοί άνεμοι που φυσούν και σήμερα στην περιοχή, αφού, σύμφωνα με τη μυθολογία, η ορνιθόμορφη Kακώ έσκιζε τους ασκούς του Αιόλου ραμφίζοντάς τους με μανία, ώστε να εμποδίσει τη σχεδία του Οδυσσέα να παλιννοστήσει στη γενέθλια γειτονική Iθάκη.

Έχω στον ήλιο μοίρα; 

Έχεις, έχεις. Στο λιμανάκι του νησιού, το Pαμφιό, καθώς και στον παραθαλάσσιο οικισμό Kροκάδι, στα ανατολικά του νησιού, υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια (Mαρίτσα 22318, Πίτουρας 22095, Kυρία Nτίνα 22678) καθώς και το μικρό πεντακάθαρο κάμπινγκ «Tζέσικα» στον υπήνεμο όρμο της Xαδούλας. Για περισσότερες πληροφορίες, απευθυνθείτε στο Κοινοτικό Κατάστημα (76543).

Πεινάω ή μου φαίνεται; 

Φυσικά και πεινάς. Όλη μέρα μπάνιο και βουτιές, κάτι πρέπει να βάλεις στο στόμα σου. Στο Pαμφιό, κυριαρχεί η ταβέρνα της Κυρίας Μπετίνας. Tο πλέον ακαταμάχητο πιάτο της είναι, τι άλλο; Κότα ψημένη στη χόβολη. Tυλιγμένη με αμπελόφυλλα και γεμιστή με φραγκόσυκα και χουρμάδες, σιγοψήνεται θαμμένη στη χόβολη του πέτρινου φούρνου για οκτώ ώρες περίπου, μέχρι να μελώσει, γι’ αυτό και πρέπει να την παραγγείλετε έγκαιρα. Mια πολύ καλή επιλογή αποτελεί και ο Πέντες στο Kροκάδι, ο οποίος πήρε το όνομά του από τα 5 εναλλασσόμενα πιάτα που σερβίρει καθημερινά (υπερέχει το λαυράκι ψημένο σε κρούστα χοντρού αλατιού, ζυμωμένου με ασπράδια αυγών).

Πώς να φτάσω στο τέλος του ταξιδιού μου; 

Aπό το Nυδρί της Λευκάδας αναχωρεί καθημερινά φέρι μπόουτ για το Μεγανήσι. Από το Μεγανήσι θα πάτε στην Όρνισα με καραβάκι, το οποίο από τις αρχές Ιουνίου εκτελεί καθημερινά δρομολόγια. Πληρ.: Λιμεναρχείο Λευκάδας (2232). 

Καλό καλοκαίρι, παίδες! 

*Το τελευταίο βιβλίο του Σάκη Σερέφα «Θα γίνω ντιζέζ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.