Καμπίσιες πέρδικες στην Τούμπα, σταχτάρες στην Καλλάρη και πράσινοι παπαγάλοι στην Καλαμαριά

Ένα ντουέτο πράσινων παπαγάλων με κόκκινο ράμφος και μαύρο περιλαίμιο ρεμβάζει και απολαμβάνει τη Θεσσαλονίκη από ψηλά, αραχτό στα κλαδιά της συκιάς. Είναι κοινωνικότατοι, θορυβώδεις, με μακριά ουρά και θα ξεσπάσει πόλεμος αν τους αντιληφθούν τα παραδιπλανά εξίσου μακρύουρα και ζηλόφθονα παγώνια της Μονής Βλατάδων. Υποψιάζομαι πως μας ήρθαν μουσαφίρηδες από την Ευαγγελίστρια, αλλά δεν παίρνω και όρκο. Μπορεί να φτερούγισαν στην Άνω Πόλη ερχόμενοι από άλλες πράσινες αποικίες.

Στο γήπεδο της Τούμπας, στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά, στην Καλαμαριά, στο ρέμα της Πυλαίας, σε Σέιχ Σου, Ποσειδώνιο και Πανεπιστημιούπολη, οι πράσινοι παπαγάλοι - δαχτυλιδολαίμηδες είναι παντού, 25 χρόνια τώρα. Στην Άνω Πόλη πάμπολλες φορές επίσης, πέτυχα στις πολεμίστρες των Κάστρων και στα τόξα της Πορτάρας να χαλαρώνουν πελαργοί, τσαλαπετεινοί, ξεφτέρια και ψαρόνια, σε αντίθεση με την Καμάρα που περιστεροκρατείται, ή τον θόλο της Ροτόντας που τον προτιμούν για τσιλ άουτ κοκκινολαίμηδες, σταχτοσουσουράδες και σταχτοκουρούνες.

Η Θεσσαλονίκη, απλωμένη στον μυχό του Θερμαϊκού, σε κοντινή γειτνίαση με το τετραπλό Δέλτα Αξιού - Λουδία - Γαλλικού και Αλιάκμονα, όπως και με τις κοντινές λίμνες Κορώνειας και Βόλβης (μέρη που παρέχουν άμεσο καταφύγιο τροφοληψίας και ανάπαυσης για τα αποδημητικά), προφανώς και αποτελεί έναν κοντινό προορισμό για αναψυχή (κάνω τη σκέψη), σε περίπτωση που κάποια πουλιά βαρέθηκαν τα πράσινα λιβάδια, τα νερά και τον εξωτισμό και πεταρίζουν για να θαυμάσουν τα μπετά και την έλλειψη πρασίνου μας που χτυπά ρεκόρ.

140 από τα 300 είδη πουλιών που έχουν καταγραφεί στα πέριξ του Θερμαϊκού κόλπου έχουν δηλωθεί μόνιμοι πλέον κάτοικοι Λευκού Πύργου. Περισσότερα από 60 αυτής της λίστας με τα 140, φτεροκοπούν καθημερινά: Στην παραλία τα σκουφοβουτηχτάρια και μαυροβουτηχτάρια, που σε λίγο θα την κοπανήσουν για αναπαραγωγή στα γλυκά νερά της Κεντρικής Ευρώπης, στους κυματοθραύστες του λιμανιού συχνάζουν αργυροπελεκάνοι, στην πλατεία Αριστοτέλους βραχοκιρκινέζια, στο στρατόπεδο Κόδρα αράζουν χαλκοκουρούνες.

Προχθές που ο δρόμος με έβγαλε στην Καλλάρη, παρατήρησα στην πρόσοψη του κτιρίου της ΕΣΗΕΜ-Θ μια πινακίδα που προάγει μιαν ακόμα από τις αρετές του κτηρίου: Εντάχτηκε στο Δίκτυο Κτηρίων Φιλικών στις Σταχτάρες καθώς φιλοξενεί 20 φωλιές μαυροσταχταρών και ωχροσταχταρών. Οι φωλιές βρίσκονται στα κουφώματα των παραθύρων και τις χαραμάδες που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ του κτηρίου και των γειτονικών του.

Σε περίπτωση που όλα τα παραπάνω σας ανέβασαν την περιέργεια για να εντρυφήσετε περισσότερο με τα κοπάδια, τα σμάρια ή τις μονήρεις περιπτώσεις των πουλιών που κατοικούν στο άστυ μας, σας παραθέτω τον σύνδεσμο για να διαβάσετε την έκδοση «Τα Πουλιά της Θεσσαλονίκης». Είναι ένας δωρεάν οδηγός αναγνώρισης, χρήσιμο εργαλείο για τους birdwatchers, που εξέδωσε η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία το 2014. Δεν σας κρύβω πως τον ξεφυλλίζω με την ίδια αδημονία που ξεφύλλιζαν το περιοδικό Close Up οι κοσμικές περσόνες της εποχής εκείνης. Ένα ιλουστρασιόν γκαλά με λογοτεχνίες τύπου «Οι λαμπερές και αποστράπτουσες Τίμη Μπακατσέλου, Δέσποινα Πορτοκάλη και Ηρώ Τζελέπογλου στην επίδειξη μόδας του Θεσσαλονικιού σχεδιαστή Νικόλα». Έτσι κάνω κι εγώ με τα «Πουλιά της Θεσσαλονίκης», ρουφώντας άπληστα νέα και πόζες με γιδοβύζια, γερακίνες, κατσουλέρηδες, τρυποφράχτες, μαυροτσιροβάκους, δενδροφυλλοσκόπους και κοπάδια με νανόχηνες που, πετώντας πάνω από τον ουρανό μας, ψάχνουν το άεριο μονοπάτι που οδηγεί στην ήρεμη Κερκίνη.