Μεταμοντέρνες αναπλάσεις Θεσσαλονίκης - Πλ. Χρηματιστηρίου

Ένας δρόμος κάθε φορά σαν μικρή ιστορία, αλλά και σαν μικρό εικαστικό. Ο συγκοινωνιολόγος Σταύρος Κωνσταντινίδης, με κείμενα που ανατέμνουν το πολεοδομικό και ψυχαναλυτικό αποτύπωμα αγαπημένων διαδρομών σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, και η εικαστικός Εμιλία Ξανθοπούλου, με χρώματα, σχήματα και σκιές που αναστοχάζονται τη φαντασιακή συνομιλία με τους δρόμους της ζωής.

Ό,τι προσφέρουν τα μεγάλα έργα υποδομής σε μία πόλη, άλλο τόσο συνεισφέρει το άθροισμα των μικρών αλλά «χειρουργικών» αστικών παρεμβάσεων. Ειδικά των στοχευμένων, αυτών που προσγειώνονται εμπνευσμένα, εκεί ακριβώς που υπάρχει μία πιεστική ανάγκη. Οι αναπλάσεις μικρής κλίμακας έχουν πολλές φορές μεγαλύτερη πολλαπλασιαστική αξία απο τα μεγάλα έργα, όπως εδώ η ιστορική πλατεία Χρηματιστηρίου στη Θεσσαλονίκη. Διεισδύοντας στα νευραλγικά σημεία του αστικού ιστού, συνεισφέρουν αναζωογονητικά σε αυτό που λέμε μικρό πολιτισμό της καθημερινότητας.

Η πλατεία Χρηματιστηρίου στη Θεσσαλονίκη, ανασχεδιάστηκε βιοκλιματικά, με νερό και υπαίθριο κλιματισμό, σε μία πυκνοδομημένη περιοχή του κέντρου με εμπορική κυρίως χρήση. Όσο και αν η μικρή διαθέσιμη έκταση δεν προμήνυε ριζική ανατροπή της εικόνας, τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Και αυτό γιατί η ανάπλαση λειτούργησε διπλά ευεργετικά, από τη μία εξαφάνισε το μικρό αυθόρμητο πάρκινγκ που υποβάθμιζε αισθητικά την περιοχή και από την άλλη ανέδειξε μια νέα πλατειούλα κέντρου, που σε συνδυασμό με τις οδικές αναπλάσεις των γειτονικών δρόμων και την αναβάθμιση της πλατείας Εμπορίου συνέβαλαν στη δημιουργία μίας νέας αστικής νησίδας υψηλών προδιαγραφών στη Θεσσαλονίκη.

Τα μικρά αυτά έργα σε εμβληματικά σημεία των κέντρων των πόλεων μετατρέπουν συνήθως υποβαθμισμένα σημεία σε τοπόσημα, αμήχανα ρετάλια του δημόσιου χώρου σε αστικές σταγόνες χαράς και ανθρώπινης κινητικότητας. Η μεγαλύτερη πληγή της αστικής σκηνογραφίας είναι οι ασυνέχειες, και εδώ αυτές οι μικρές αισθητικές παρεμβάσεις δρουν θεραπευτικά στο σώμα της πόλης. Η πόλη λειτουργεί σαν πλεκτός γεωμετρικός τόπος, και οι θηλιές που «ξηλώνουν» πρέπει να αναπλάθονται. Η πόλη βιώνεται και συνδιαλέγεται στην κλίμακα του ανθρώπου-πεζού, συνειδητά και υποσυνείδητα, στις πιο ανύποπτες στιγμές της καθημερινής ζωής.  

Η Εμιλία Ξανθοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε ζωγραφική στο Τμήμα Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ (2003-2008) όπου αποφοίτησε με άριστα. Το 2006 και για ένα χρόνο φοιτά με πρόγραμμα ανταλλαγών στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μαδρίτης. Το 2009-2010 συμπληρώνει την εικαστική της παιδεία με μεταπτυχιακές σπουδές στο Central Saint Martins College του Λονδίνου, όπου και βραβεύτηκε με το βραβείο Mishcon De Reya Art Prize. Στη μέχρι τώρα πορεία της έχει πραγματοποιήσει πέντε ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές.