Καμπανάκι! Αν δεν πέρασες από το showroom των Kalos & Klio για να καταθέσεις εύσημα, σεβασμό και respect στη γραφιστική και οπτική αντίληψη του μεγάλου Θεσσαλονικέα Βίκτορα Κοέν, ο χρόνος σου μετράει αντίστροφα έως τις 8 Ιουνίου.
Βγαίνοντας από την γκαλερί, τράκαρα στο αφισέτο που προπαγανδίζει την έλευση των θεότρελων Ρώσων Messer Chups, 15 Ιουνίου στο Γαία Live. Το «Jason Bond» βαράει αλύπητα στις playlists των ψυλλιασμένων djs της πόλης, το ασύστολο surf και b-movie ροκαμπίλι τους είναι ξεσηκωτικό, κομιξίστικο και αρκούντως βίντατζ για τη ρέτρο φυλή των Θεσσαλονικέων οπαδών.
Εντωμεταξύ στην Αγίας Θεοδώρας, όπως θα έγραφαν και τα καρέ του «Μπλεκ», μια άλλη έκθεση κι ένας άλλος φίλος ντεμπουτάρει κηρύσσοντας την έναρξη της φετινής Photobiennale. Ο Tobias Grewe με το «On The Appearance Of Things», στην Donopoulos Fine Arts, μπορεί και να σε μπερδέψει. Αντί για φωτογράφο μπορεί να τον περάσεις για ζωγράφο ή ακόμα και για αρχιτέκτονα που σχεδιάζει κατόψεις και προσόψεις με ραπιδογράφο και στο χέρι. Όλα όμως είναι φωτογραφίες. Με μια τεχνική κι ένα κάδρο που νετάρει σε λεπτομέρειες κτιρίων, σε γωνίες όπου το μέταλλο και το γυαλί όγκων της Κολονίας ή του Χονγκ Κονγκ φιλούν τον ουρανό, παίζοντας δηλαδή με το φυσικό κάλλος και την κατασκευαστική ομορφιά συνθέτει τις εικόνες ενός περίεργου κόσμου φτιαγμένου από μπετόν και πλάση.
Κάποιες άλλες φωτογραφίες του μοιάζουν με ζωγραφική, σαν άσκηση ύφους στον Καντίνσκι και τον Ρόθκο. Μέχρι που, έκπληκτος, να μάθεις πως δεν είναι παρά λεπτομέρειες από τη χρωματική παλέτα ενός υπόγειου γκαράζ. Βίδες, μπουλόνια, δοκάρια, υλικά που μέχρι τώρα τα θαυμάζαμε, γιατί συναρμολογούν το σύμπαν των κτιρίων της μοντέρνας ζωής, εδώ αποκτούν μια άλλη υπόσταση, ντεμπουτάροντας σαν καλλιτέχνες. «Προσεγγίζοντας αναλυτικά το έργο του, βλέπουμε πως, αν και φαινομενικά ακολουθεί την αποδομητική σκέψη διαλύοντας το αρχιτεκτόνημα σε επιμέρους λεπτομέρειες, στη συνέχεια καταλήγει σε μια διατύπωση που απομακρύνεται από το αρχικό αντικείμενο. Μας προτείνει μια εικόνα που αποσυνδέεται τις περισσότερες φορές από την αρχιτεκτονική αναζητώντας καινούργιες αναφορές στο πεδίο των εικαστικών τεχνών». Λόγια του curator Απόστολου Παλαβράκη ήταν αυτά, μπας και σας ψήσω να τιμήσετε το φίλο Tobias, άιντε πια με την κλάψα, τους καφέδες και τα ικετευτικά βλέμματα στον ουρανό να πάψει να βρέχει και να το κάνει καλοκαίρι.
Παρ’ όλο το δυσοίωνο κλίμα, η Θεσσαλονίκη παραμένει ιδανικό πεδίο για να εξερευνήσεις το άγνωστο, να κάνεις χρήση των υποδομών που σου παρέχει, να βρεις άπειρα παράθυρα με θέα πέραν αυτών των windows. Και να κάνεις καινούργιους φίλους, να γνωρίσεις ανθρώπους πέραν των επιδέξιων μπάρμαν, των χαρούμενων εθελοντών, των ανέμελων που τρέχουν τζόκινγκ επί του παραλιακού μετώπου, των χαλαρών τσιπουρολατρών της Κρήνης και των επί της Τσιμισκή ρεμβαζόντων με τη θέα του ειδώλου τους στις βιτρίνες.
Όπως ο Γιάννης Γρηγοράκης, που το βιβλίο του «Η καταιγίδα έρχεται, συνέχισε να τρέχεις» (Κέδρος) γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στις πολυκατοικίες της Μελενίκου, από όπου εκπέμπει τα σήματά του ο μυθιστορηματικός blogger Κοπρίτης Κέιν και την παριζιάνα γειτονιά όπου κατοικεί ο επιθεωρητής Λεσπές, επιφορτισμένος με τη διαλεύκανση της δολοφονίας του Αλμπέρ Βιντάλ. Ένα νουάρ με πολυεθνικές που εμπορεύονται υδροφόρο ορίζοντα, σέξι χήρες, δοσίλογους της κυβέρνησης του Βισί αλλά και της ελληνικής κατοχικής του Τσολάκογλου, που σου κόβει την ανάσα. «Έτσι είναι, πράγματι. Οι πιο ενδιαφέρουσες ιδέες γεννήθηκαν από τη σπουδή της αβεβαιότητας».
Και τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία, τολμώ να πω, μιας και, όπως ξανάγραψα σε προηγούμενο φύλλο, είναι παρηγορητικό το πόσο καλά βιβλία γράφονται από συγγραφείς της Θεσσαλονίκης. Κι έτσι σκάει ο Ιούνιος, θερμοφόρος, και ως αλανιάρα τσιπούρα σε προσκαλεί να τον γευτείς εντός και εκτός πόλης. By the way, και τελευταία ατάκα: αυτή την Κυριακή το περιοδικό SOUL κηρύσσει την επίσημη έναρξη του καλοκαιριού 2012 με ένα πάρτι στο beach bar «Chelona» με καλεσμένο τον Cayetano στα decks και την ομάδα των kite surfers Passboard να συντροφεύουν τους λουόμενους, την άμμο, τα κοκτέιλ και τα κύματα. Οργανωθείτε!
«Ξυπνάτε από τα μνήματα αδικοσκοτωμένοι / Να δήτε την πατρίδαν σας απελευθερωμένη. / Ξυπνάτε από τα μνήματα, δεν είσθε πια ραγιάδες / Ξυπνάτε κι ήρθ’ η λευθεριά, έφυγαν οι αγάδες»
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου είναι σαν χρονοκαψούλα, μέσα του συνυπάρχουν, αλληλεπιδρούν και νοηματοδοτούν η μια την άλλη οι μεγάλες ιστορικές στιγμές που σημάδεψαν τη Θεσσαλονίκη
13°
