Μπήκαμε στο κτίριο της Β' ΦΕΠΑ λίγες μέρες πριν το σφράγισμά της και την έναρξη της πολυπόθητης ανακαίνισής της.
Σιωπή. Στους μισοφωτισμένους πράσινους διαδρόμους δεν ακούγεται τίποτα. Οι μπαλκονόπορτες είναι ανοιχτές και το καλοκαιρινό αεράκι τινάζει τις κουρτίνες. Ζέστη, πολλή ζέστη. Ο αθηναϊκός καύσωνας δεν αστειεύεται φέτος. Οι πόρτες των δωματίων είναι ερμητικά κλειστές. Μόνο ο ήχος από τη τηλεόραση του φύλακα στην είσοδο που παίζει το κανάλι της Βουλής ακούγεται μέχρι τον δεύτερο όροφο. Βρισκόμαστε στη Β’ ΦΕΠΑ του Πανεπιστημίου Αθηνών, λίγες μέρες πριν από το τελικό σφράγισμα.
Εν μεσώ καραντίνας, πάρθηκε τελικά η απόφαση, το Β’ κτίριο των φοιτητικών εστιών του ΕΚΠΑ, ένα από τα παλαιότερα αυτή τη στιγμή στη χώρα, να εκκενωθεί πλήρως και να ανακαινιστεί για πρώτη φορά από την δεκαετία του 1970 όταν και χτίστηκε.
Αν περάσει κανείς έξω από τα κτιριακά συγκροτήματα, θα καταλάβει με μιας πόσο διαφέρει από τα άλλα δύο κτίρια που στέκουν δίπλα της. Μικρότερα μπαλκόνια και τοίχοι οι οποίοι φανερώνουν τη φθορά στο πέρασμα του χρόνου. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, τα κτήρια Α, Γ και Δ ανακαινίστηκαν πλήρως για να φιλοξενήσουν τις δημοσιογραφικές αποστολές που είχαν φτάσει στη χώρα μας για να καλύψουν το αθλητικό γεγονός, ωστόσο, το Β κτίριο έμεινε ως είχε.
Μετά την ανακοίνωση της απόφασης για την ανακαίνιση - η οποία φημολογούνταν πως θα συμβεί εδώ και πολλά χρόνια - όλοι οι φοιτητές που διέμεναν σ’ αυτή, μετεγκαταστάθηκαν σε κενά δωμάτια των υπόλοιπων 3 κτιρίων και θα μείνουν εκεί μέχρι την ολοκλήρωση του έργου.
Αυτή τη στιγμή, το κτίριο έχει αρχίσει να αδειάζει, κάτι το οποίο φαίνεται ήδη από το κοινόχρηστο σαλόνι του, από το οποίο έχουν απομακρυνθεί πολλοί πάγκοι και έπιπλα που υπήρχαν για χρόνια εκεί.
Η Β’ ΦΕΠΑ διαθέτει τρεις ορόφους, οι οποίοι συνδέονται με σκάλες και με ασανσέρ, το οποίο, ωστόσο, είναι ιδιαίτερα στενό και σκοτεινό. Οι συνθήκες που καλούνταν να αντιμετωπίσουν όλο αυτό το διάστημα, οι φοιτητές της κάθε άλλο παρά σύγχρονες ήταν. Μικροσκοπικά δωμάτια, κοινόχρηστες τουαλέτες και το κυριότερο, έλλειψη κεντρικής θέρμανσης, κάτι που ανάγκαζε τους σπουδαστές να βάζουν από την τσέπη τους χρήματα για να αγοράσουν σόμπες και καλοριφέρ για τους κρύους χειμώνες και ανεμιστήρες για τα ζεστά καλοκαίρια σε μια δομή που δεν διέθετε aircondition.
Οι ελλείψεις αυτές, ωστόσο, λειτούργησαν όλα αυτά τα χρόνια, παραδόξως, ευεργετικά όσον αφορά τις ανθρωπινές σχέσεις και την κοινωνικότητα μεταξύ των φοιτητών της. Ενώ, σ’ όλα τα υπόλοιπα κτίρια τα βράδια δεν ακουγόταν τίποτα απολύτως, στους ορόφους της Β’ ΦΕΠΑ πάντοτε θα άκουγες φωνές από τα αυτοσχέδια σαλόνια που είχαν φτιάξει μόνα τους τα παιδιά που ζούσαν σ’ αυτό ή τραγούδια από τις ανοιχτές τους πόρτες και τις συνομιλίες έξω από αυτές.
Πρέπει να είναι μία από τις μοναδικές εστίες που λάμβαναν χώρα πάρτι σχεδόν κάθε βδομάδα, ενώ τα καλύτερα συνέβαιναν στην ταράτσα της, από την οποία μπορούσες να δεις, ελέω του ύψους της, από τον Πύργο Αθηνών και τους Αμπελόκηπους ως τον Πύργο του Πειραιά και τη θάλασσα.
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, μάλιστα, σ’ αντίθεση μ’ όλα τα υπόλοιπα κτίρια, πρόσβαση στο ίντερνετ μπορούσε να έχει κανείς μόνο στους κοινόχρηστους χώρους, γι’ αυτό και πολλοί από τους φοιτητές της πείραζαν όλους τους άλλους για το γεγονός πως κλείνονται στα σπίτια τους και δεν περνούν χρόνο όλοι μαζί όπως στη Β.
Η συγκεκριμένη εστία διαθέτει 150 δωμάτια, τα οποία έχει διασφαλιστεί πως θα παραμείνουν τουλάχιστον τόσα και μετά την ανακαίνιση. Για όλα αυτά τα παιδιά και τα χιλιάδες ακόμα που έμεναν σ’ αυτή, ένας μεγάλος κύκλος κλείνει για πάντα. Είναι σίγουροι πως η νέα εστία θα είναι σαφώς πιο εύχρηστη και βολική για τους φοιτητές της. Πόσο εύκολο είναι, όμως, να ξέρεις πως το σπίτι που έζησες τόσα πολλά δεν υπάρχει πια;
Δεν χάνουμε το πιο χαρούμενο, πολύχρωμο, πολυφυλετικό χριστουγεννιάτικο μπαζάρ της πόλης, που διοργανώνουν «Οι φίλοι του Παιδιού» με τη συμμετοχή 35 και πλέον Πρεσβειών
14°
