Η Κατερίνα Γιαννακοπούλου, ειδική παιδαγωγός και πρόεδρος του συλλόγου «ΑΛΜΑ», εξηγεί γιατί η ζωή δεν σταματάει στη διάγνωση ενός παιδιού με αυτισμό ή νοητική υστέρηση
Στο μυαλό αρκετών τα παιδιά με αναπηρία ή αυτισμό είναι άνθρωποι με περιορισμένες δυνατότητες ή πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Υπάρχουν, μάλιστα, ακόμη και ορισμένοι γονείς που δυσκολεύονται να αποδεχτούν ότι τα παιδιά τους είναι λίγο διαφορετικά από τα άλλα. Χρειάζεται πολλή δύναμη για να πας κόντρα στο ρεύμα μιας κοινωνίας που μας θέλει ίσους και να πεις «δέχομαι ότι το παιδί μου είναι διαφορετικό».
Η κ. Γιαννακοπούλου, ειδική παιδαγωγός και πρόεδρος του συλλόγου «ΑΛΜΑ» δουλεύει εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες με παιδιά με αναπηρία ή αυτισμό. Και ξέρει καλά τι είδους συμβουλή πρέπει να δώσει στους γονείς αυτών των παιδιών. «Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να τραβήξουν μία γραμμή εκεί που είναι η διάγνωση και να πούνε: «ωραία, συμβαίνει. Τώρα τι κάνω;», και στο «τώρα τι κάνω», μπορούν να κάνουν πάρα πολλά πράγματα… να πιστεύουν στο παιδί τους… και να μην πιστεύουν ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Μπορεί να κάνει τα πάντα!».
Ίσως η πίστη της σε αυτά τα παιδιά να πηγάζει από την εντύπωση που έχει η ίδια για τον εαυτό της. Γιατί και η κ. Γιαννακοπούλου είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να κάνει τα πάντα. Το έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια βάζοντας τις προτεραιότητες των άλλων πάνω από τις δικές της. Έχει μάθει να προσφέρει ξεπερνώντας τον πόνο.
Φυσικά, υπάρχουν και μέρες που δυσκολεύεται, που δεν τα καταφέρνει το ίδιο καλά. Το άγχος και οι σωματικοί πόνοι την καταβάλουν. Τότε αναζητά απλώς μία δυνατή λύση.
15°
