Δυο νόστιμα «σκονάκια» αν βρεθείς πεινασμένος στην Κεφαλονιά

Η Κεφαλονιά είναι νησί παράξενο και νησί που τα έχει όλα. Τον Μύρτο, τα ψηλά βουνά της, τα πεύκα που φιλούν το κύμα και το βάφουν σμαραγδί εξωτικό, την πολύχρωμη γραφική Άσσο με το κάστρο της, αμπελώνες και βοσκοτόπια, το υπερεκτιμημένο Φισκάρδο, τον μαζικό τουρισμό και τις κρυφές γωνιές για λίγους και εκλεκτούς, έναν Λοχαγό Κορέλι στο βιογραφικό της, την εξωτική γαλάζια λίμνη-σπηλιά της Μελισσάνης και ένα Ληξούρι που τσακώνεται με το Αργοστόλι.

Έχει και ρομπόλες σπουδαίες, έχει και φέτα μαγική, έχει τις πίτες της που δεν μοιάζουν με τις υπόλοιπες της Ελλάδας, έχει και μια σοβαρή ιταλοελληνική κληρονομιά στην κατσαρόλα της. Σε ένα νησί τόσο μεγάλο, που σε χορταίνει χιλιόμετρα για να σου δείξει τις καλλονές του, το καλό φαγητό για να το συναντήσεις, χρειάζεσαι σωστή καθοδήγηση και σωστή πληροφορία. Η Άνθεια Κώτση και ο Γιώργος Αντωνέλλος, που κάθε χρόνο συνδιοργανώνουν με τον Δήμο Aργοστολίου, το Kefalonian Tratarisma, ένα συγκινητικό οδοιπορικό στους παραγωγούς, τα προϊόντα και τη γεύση του νησιού, έγιναν και φέτος η πυξίδα, που μας οδήγησε σε ό,τι πιο ξεχωριστό και αυθεντικό. Γιατί στην Κεφαλονιά, το καλό φαγητό, την ταβέρνα και το εστιατόριο που αξίζει, τα ξετρυπώνεις μόνο με συστάσεις, που θα σου γλιτώσουν βενζίνη αλλά και τουριστικές εμπειρίες που θα σε απογοητεύσουν.

Δύο εστιατόρια στην Κεφαλονιά με αυθεντικό φαγητό

Στου Οδυσσέα στην Αγία Ιερουσαλήμ

Κάποτε, στην Αγία Ιερουσαλήμ, δεν έφτανε τίποτα, όπως θα σου πει ο εκκεντρικός Οδυσσέας, από κείνα τα παιδιά που διαθέτουν το χάρισμα να ξεχωρίζουν χωρίς καν να το προσπαθήσουν. Φεύγοντας, δεν ξέρεις αν θα πάρεις τελικά πίσω μαζί σου τη νοστιμιά των όσων δοκίμασες ή την περσόνα και τον μύθο τούτου του σύγχρονου Οδυσσέα. Σήμερα, στην Αγία Ιερουσαλήμ, η οποία είναι μια πανώρια παραλία, κατεβαίνει το αυτοκίνητο, μαζί και οι λουόμενοι, που μετά τις βουτιές, διασχίζουν το μικρό εκκλησάκι πάνω στην αμμουδιά για να μπουν ορεξάτοι στην αυλή της ταβέρνας και στη σκιά της κληματαριάς με τα φυτεμένα μυρωδικά. Τσιφλίκι της οικογένειας Χαλικιά, αυτό το ταβερνάκι το άνοιξε ο μπαμπάς, φούρναρης εγκαταστημένος στον Πειραιά, για ένα επιπλέον εισόδημα τα καλοκαίρια της επιστροφής στην πατρίδα. Άνοιξε και έκλεισε πολλές φορές, καταστράφηκε από τις πλημμύρες και πλέον, ολόφρεσκο και γαλάζιο, περνά τη στιγμή της αίγλης που του αξίζει.

Ο Οδυσσέας, αφού αμφιταλαντεύτηκε ανάμεσα στην Αγγλία και την Κεφαλονιά, τελικά επέλεξε την Αγία Ιερουσαλήμ, για να στεγάσει το πάθος και τη μοναδική του συλλογή από 130 διαφορετικά τζιν όλου του πλανήτη, αυτά που θα σου φτιάξουν ένα ξεχωριστό τζιν-τόνικ, όπως ταιριάζει στο ηλιοβασίλεμα της παραλίας. Έχει όμως σπουδάσει και σομελιέ οπότε εμφιαλώνει και το δικό του κρασί και φιλοξενεί και κοντά 40 ετικέτες του κεφαλονίτικου και ελληνικού αμπελώνα.

Βασίλισσα της κουζίνας η μαμά Διονυσία, με συνεπίκουρο την κόρη της Μέμα και τον εγγονό της, η οποία βάζει στο μενού τις ξεχασμένες κεφαλονίτικες νοστιμιές της παράδοσης, όπως η άπαιχτη γεμιστή αγκινάρα, που γεμίζει με φρέσκα μυρωδικά, μπόλικο κρεμμυδάκι και μαγειρεύεται με φρέσκα, ξεσπυρισμένα κουκιά ή το ρύζι με καυκαλήθρες αλλά και τον βακαλάο στον φούρνο, που ψήνεται με ροδέλες από πατάτα-λουκούμι και ολόγλυκια ντομάτα, συνταγές που δεν θα βρεις αλλού και που θα σε επιστρέψουν στην ψυχή της παράδοσης, όπως την μαγείρευαν στα σπίτια τους οι παλιές νοικοκυρές.

Στο χέρι ζυμωμένο και το εξαίρετο, τραγανό μακρόστενο, σουσαμάτο φρατζολάκι, γεμιστό με ντομάτες, ελιές και φέτα, τα ντολμαδάκια ιδανικά και μυρωδάτα όπως τα περιμένεις από μαστόρισσα παλιά μαγείρισσα. Τοπική συνταγή και το κοτόπουλο με μελωμένες πατατούλες και αυτή τη διαφορετική, καλοκαιρίσια νοστιμιά που δίνει η λίγη ντομάτα όταν σιγοψήνεται στον φούρνο. Εδώ θα βρεις και φρέσκο ψαράκι και κρεατικά στη σχάρα, όμως, όλο το νόημα κρύβεται στη σωστή ερώτηση. «Τί μαγείρεψες σήμερα κυρία Διονυσία;». Στο τέλος, με τα χεράκια της θα σου σερβίρει το παλαιού τύπου ρυζόγαλο που μόλις κατέβηκε ζεστό από τη φωτιά και δικά της γλυκά του κουταλιού. Odysseas, Αγία Ιερουσαλήμ, 2674041133

Η Παλιά Πλάκα στο Αργοστόλι

Το Αργοστόλι, δεν φημίζεται για τα εστιατόριά του. Αν βρεθείς, ωστόσο, εκεί πεινασμένος και είσαι άνθρωπος που θέλει να ανακαλύψει τα αληθινά, τα κρυφά και απόρρητα πιάτα του νησιού, την έχεις κάνει λαχείο. Η Παλιά Πλάκα, δεν είναι φαγάδικο που με ελαφριά καρδιά το κατατάσσεις σε μια κατηγορία, για την ακρίβεια είναι από μόνο του μια δική του πατέντα. Μια τεράστια, δροσερή και σκιερή εξέδρα πάνω στο νερό, με απέραντη, γοητευτική θέα στη θαλασσινή στενωπό του λιμανιού, αισθητική λευκή μιας νεοταβέρνας με ξύλινο ντεκ, καρό σουπλά και εσωτερικό που αποκλείεται να εστιάσεις στο ντεκόρ του αφού εδώ, έχεις άλλα, λαχταριστά και νόστιμα να σε απασχολήσουν.

Μια τεράστια προθήκη και μπροστά της κόσμος και ντουνιάς. Ντόπιοι που περιμένουν το πακετάκι τους για το σπίτι, αλλοφερμένοι, τουρίστες και ό,τι φανταστείς, στην κουζίνα επικρατεί ανελέητο πάρτι, τα ταψιά αδειάζουν πριν ακόμη μπουν στη θέση τους, όμως, όλο και κάτι άλλο, ολόφρεσκο και λιμπιστικό καταφθάνει, οι σπεσιαλιτέ αμέτρητες. Ο Διονύσης Γαλιατσάτος κατάφερε να γίνει το απόλυτο σουξέ, οι ντόπιοι ορκίζονται στο όνομα της Παλιάς Πλάκας, αυτή είναι το καθημερινό τους «πακέτο», αυτή και το εστιατόριο της εξόδου. Με αρχηγό της κουζίνας την Άννα Παπαδάτου και την φοβερή Ιουλία στις επάλξεις, η κουζίνα εδώ γυναικοκρατείται και ξέρει καλά και πεντανόστιμα να μαγειρεύει. Το παλιό, καλό φαγάκι, το σπιτικό, το οποίο, όμως, θα σου το παρουσιάσει και κομψά, σε νέας κοπής αρ ντε λα ταμπλ και σερβίτσια, αν θέλεις να ξεφύγεις από την παλιά, κλασική ταβέρνα.

Αν θέλεις να γνωριστείς με την έννοια της κεφαλονίτικης πίτας, βρίσκεσαι στο σωστό σημείο: βακαλαόπιτα, κρεατόπιτα, χταποδόπιτα, όλες με το σπιτικό, χοντρό, τραγανό φύλλο και την πλούσια γέμιση, με τα άφθονα μπαχαρικά, τα μυρωδικά, τα μυριάδες υλικά και το απαραίτητο ρυζάκι. Να μην παραλείψεις τα κοκκινιστά τσιγαρίδια, άγρια χόρτα με μυρωδικά και λίγο ρύζι, σε ένα πιάτο που θα το έλεγες κεφαλλονίτικο σπανακόρυζο, τον κοκκινιστό πατσά, ένα πιάτο που το βρίσκεις και στην Κρήτη, με κοιλίτσες που διόλου δεν μυρίζουν, μαγειρεμένες πιρουνάτες σε κόκκινη σάλτσα αλλά και το λαγωτό κουνέλι, με τη σκορδάτη σάλτσα.

Ξεχωριστό το προκάδο, ένα κοκκινιστό μοσχαράκι που λιώνει στο στόμα αλλά με άλλη γεύση από αυτή που ξέρεις: έντονα γαριφαλάτο, από τα οποία γαρίφαλα παίρνει και το όνομά του, επειδή τα καρφώνεις σαν πρόκες στο κρέας. Θεός και ο τράγος με τις πατάτες, να αλλαξοπιστήσει όλους όσους φαντάζονται πως το μεγάλο ζώο μυρίζει. Μια νοστιμιά-λουκούμι και ένα κρέας που εύκολα το περνάς για μοσχαρίσιο φιλέτο και μια ονειρεμένη, μελωμένη πατάτα, που για χάρη της ανταλλάσσεις το κρεατάκι.

Το μπαμπάτσικο, ονομαστό γαλακτομπούρεκο βγαίνει στο τέλος ζεστό, όμως εγώ θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις τη φρυγανιά, ένα παλιό, νοσταλγικό γλυκό που το συνήθιζαν παλιότερα οι μαμάδες. Στην ουσία, είναι ένα είδος εκμέκ, με σιροπιαστή φρυγανιά στη βάση, κρέμα ζαχαροπλαστικής, σαντιγί και αμυγδαλάκι, γλυκό άξιο μιας απόλυτα επιτυχημένης διαδρομής στα παλιά πιάτα του νησιού. Αγνής Μεταξά 2, Αργοστόλι, 2671024849