Κάτι έχουν τα σούπερ μάρκετ που μ’ αρέσει. Μικρή με έπαιρνε πάντα μαζί της η μαμά μου. Με έβαζε στη θέση για τα μωρά στο καρότσι κι εγώ κοίταγα σαν υπνωτισμένη τα άπειρα χρώματα που περνούσαν από μπροστά μου. Ωραίο πράγμα να ’σαι μωρό.
Μερικά χρόνια αργότερα, σέρνω μόνη μου το πανάλαφρο φοιτητικό μου καρότσι και κοιτάζω νοσταλγικά τη θέση που καθόμουν παλιά (στην οποία τώρα χωράει ίσα ίσα η παλάμη μου). Στο μεταξύ πλησιάζουν και τα Χριστούγεννα και με έχει πιάσει αυτή η γλυκιά μελαγχολία του «θέλω να κάτσω σπίτι μου να φτιάξω μια κούπα κακάο και να βλέπω «Το Φάντασμα των Χριστουγέννων» μέχρι να το σιχαθώ». Όταν με πιάνουν τέτοιες χριστουγεννιάτικες κρίσεις πάω στα Lidl και παίρνω γεμιστό ρολό γαλοπούλας. Ο νοστιμότερος τρόπος να φας γαλοπούλα κι ας μη χιονίζει. Και σαν γνήσιος λάτρης του λευκού κρέατος, να σας πω ότι εκεί έχει και τέλειες καταψυγμένες κοτομπουκιές με σουσάμι. Στο κουτί τους υπάρχει και ντιπ από τσίλι για να τις βουτάς. Δεν έχω καλύτερο.
Μια και είμαστε στα Lidl, μπίρες πήρατε; Γιατί άμα πας στα Lidl και δεν πάρεις μπίρες είναι σα να πήγες στην Αίγινα και να μην έφαγες φιστίκια. Όχι επειδή είμαι απ’ την Αίγινα, αλλά άμα δοκιμάσεις θα καταλάβεις. Δεν υπάρχει τέτοιο φιστίκι, αλλά μια καλή προσπάθεια κάνουν τα δημητριακά master crumble με σοκολάτα και ξηρούς καρπούς. Έχει και μούσλι που είναι, λέει, το υγιεινότερο πρωινό.
Αφού σας έδειξα το καλό παράδειγμα για υγεία και μακροζωία, να μου επιτρέψετε να καταβροχθίσω την πίτσα μου με προσούτο και παρμεζάνα, άρτι αφιχθείσα εξ Ιταλίας, παρέα με ιταλικό τιραμισού για επιδόρπιο. Όχι δεν πάω Ρώμη, τα Lidl όμως έχουν τέτοια μεγάλη γκάμα σε λιχουδιές Ιταλίας που μας επιτρέπουν να κλείσουμε τα μάτια και να ονειρευτούμε ότι τρώμε σε ιταλικό εστιατόριο μπροστά απ’ τη Φοντάνα ντι Τρέβι. Μη ρίξετε κέρμα, κρατήστε το, γιατί η σειρά έχει ακόμα πολλά είδη ζυμαρικών, τυριά, σάλτσες και κρασιά σε τιμές 1-3 ευρώ. Το αφεντικό τρελάθηκε, τρέξτε όσο προλαβαίνετε.
Ωραίες πίτσες, όμως, έχει και στο Carrefour από 3,50 έως 10 ευρώ. Ειδική μνεία στις Pillsbury και στη σπέσιαλ του Presto. Εκτός αν θέλετε να φτιάξετε τη δική σας (χωρίς όμως να ανοίξετε φύλλο), οπότε υπάρχει βάση πίτσας από μαλακή, αφράτη, ελληνική ζύμη και όλα αυτά τα ωραία, λαχταριστά επίθετα που βάζουν οι πεπειραμένοι διαφημιστές στις συσκευασίες τροφίμων για να λιγουρευτείς και να τα αγοράσεις.
Επειδή μετά την πίτσα θες κάτι γλυκό, πριν φύγεις ρίξε μια ματιά στις σοκολάτες. Εστίασε σ’ αυτές με τους ξηρούς καρπούς. Εγώ παίρνω με αμύγδαλα, που είναι και αντιοξειδωτικά. Και τσάι. Πολύ τσάι. Για ένα μάγουλο φράπα ζούμε.
Συνεχίζω να σέρνω το καρότσι μου, είμαι στον Βασιλόπουλο, πεινάω και βλέπω μόνο ωμές μπριζόλες. Δεν τις παίρνω, είναι παγίδα, θέλουν καμιά ώρα ψήσιμο και πρέπει να ’σαι από πάνω μην σου καούν. Ακολουθώ πιστά την αλάνθαστη μύτη μου γιατί εδώ πιο κάτω όλος ο διάδρομος μυρίζει ψητό κοτόπουλο. Ή πεινάω πολύ ή αυτό που βλέπω μπροστά μου είναι αληθινό. Είναι ψημένο και ζεστό έτοιμο για το πιάτο μου. Και έχει και πατατούλες στο κάτω ράφι για συνοδευτικό.
Για μεσημεριανό πάντως από τα έτοιμα φαγητά του Α.Β. μ’ αρέσουν επίσης το φιλέτο πέρκας με πατάτες φούρνου και ο αρακάς (και τα δύο κοστίζουν περίπου 5 ευρώ). Οι σαλάτες είναι λίγο στεγνές οπότε βάζω στη χαρτοσακούλα μου ντοματάκια, σγουρό μαρούλι, αγγούρια, καλαμπόκι, κρουτόν και φέτα συσκευασμένη Α.Β. και τις φτιάχνω μόνη μου.
Α, και για να μην το ξεχάσω, εκεί που έχει τα έτοιμα φαγητά για το σπίτι έχει και έτοιμα μακρόστενα σάντουιτς με ζαμπόν και τυρί με 1 ευρώ. Όταν βιάζομαι τα τιμάω δεόντως μαζί με μια σακούλα πατατάκια και ένα milko.
Και μια που αναλύουμε τα του Βασιλόπουλου, να πω επίσης ότι έχει πολύ ωραίο γάλα Βασιλόπουλος και σας το λέω εγώ που είμαι περίεργη στο γάλα. Είναι μακράς διάρκειας βέβαια (πολύ μακράς, έχει ωραία γεύση μέχρι και 2 εβδομάδες περίπου ανοιγμένο), οπότε δεν ξέρω αν είναι και το πιο θρεπτικό γάλα για να δίνετε στα παιδιά σας. Για μένα πάντως που δεν είμαι στην ανάπτυξη πια, δυστυχώς με άφησε ο Θεός στο 1.65 –αλλιώς είχα φανταστεί τον εαυτό μου κλαψ–, είναι μια χαρά.
Τώρα που άρχισα διατροφή πάντως, τις πίτσες και τις σοκολάτες τις έχω κόψει. Τρώω απ’ τον Σκλαβενίτη μαυρομάτικα φασόλια με λαδάκι –φημίζεται για τα όσπριά του–, και ρύζι μπασμάτι με λαχανικά. Το βράδυ, κανένα γιαούρτι 10% «Μαράτα» (υπέροχα, μόνο εδώ τα βρίσκω), με φρούτα και μέλι. Όχι ότι δεν μου λείπει η γωνιά με τα μαγειρεμένα φαγητά, τα γεμιστά του καλύτερα κι απ’ της γιαγιάς, τα μπουρεκάκια με ζαμπόν και τυρί και τα χωριάτικα λουκάνικα παραγωγής Σκλαβενίτη. Αλλά κρατιέμαι. Εντάξει, κοιτάω απ’ την άλλη και περνάω γρήγορα. Στην καλύτερη φεύγω με ένα σακουλάκι λουκανικοπιτάκια και το παίζω και αυτοπειθαρχημένη.
Η σχέση μου με τα σούπερ μάρκετ είναι σχέση πάθους, δεν λέω, αλλά και με τα ντελικατέσεν επίσης. Στις γκουρμέ μαγειρικές μου στιγμές πηγαίνω στον Βικέν και στο «Not just greek salad» του στο Κολωνάκι. Έχει γνήσια ελληνικά προϊόντα, που δεν τα βρίσκεις αλλού, όλα ιδιαίτερα και προσεκτικά διαλεγμένα. Γράψτε SOS σε ζυμαρικά, όσπρια και κρασιά. Αν δεν με πιστεύετε διοργανώνουν και εκδηλώσεις γευσιγνωσίας, όπου μπορείτε να πάτε εκεί και να δοκιμάσετε. Στις 16 του μήνα συγκεκριμένα, έρχεται στο «Not just greek salad» η Santo Wines Σαντορίνης, ενώ στις 22 θα γίνει εκδήλωση οινογνωσίας από το κτήμα Γκιούλη. Είναι δωρεάν και είστε όλοι καλεσμένοι. Περισσότερα στο www.notjustgreeksalad.com/el/. Να μπείτε οπωσδήποτε, εκτός από online αγορά προϊόντων, έχει τέλειες- τέλειες-τέλειες συνταγές. Και πανεύκολες. Αλήθεια. Σας το λέει μια φοιτήτρια. Που δεν ξέρει να μαγειρεύει.
Θα μάθω, όμως. Έρχεται η μέρα που θα παίζω τα χοιρινά με τα δαμάσκηνα στα δάχτυλα. Τρέμε Jamie Oliver. Εγώ θα το κάνω σε 10 λεπτά. Αλλά τώρα που είπα δαμάσκηνα, κάτι άκουσα για κάτι καταπληκτικά βιολογικά σε ένα μαγαζί στο κέντρο. Πάω να δω αν λένε αλήθεια. Θα επανέλθω.
