Στο μέσο της διαδρομής Πολιχνίτος-Μυτιλήνη στο ύψος της διασταύρωσης προς Αγιάσο, βρίσκεται το καφενεδάκι της κυρά Ρήνης στη Λέσβο, ίσως το πιο όμορφο καφενεδάκι του Αιγαίου Αρχιπέλαγους.
Εδώ, τα παλιά χρόνια, οι ταξιδιώτες θα μπορούσαν να ξεζέψουν τα ζώα τους, να ξαποστάσουν, να φάνε, να ξεδιψάσουν, αλλά και να διανυκτερεύσουν στα ντιβάνια του καφενείου ή στο παρακείμενο πανδοχείο.
Η κυρά Ρήνη, η πρώην «χρυσοχέρα» του καφενείου, έχει περάσει τα 95 χρόνια ζωής. Την τέχνη της στα γλυκά του κουταλιού και στον καφέ, συνεχίζει πλέον η κόρη της, η κ. Αφροδίτη Ακαμάτου και ο εγγονός της.
«Μέχρι και ο Θεόφιλος, ο ζωγράφος, ερχόταν εδώ. Ο παππούς μου τον τάιζε και αυτός ζωγράφιζε…», λέει η κ. Αφροδίτη, μιλώντας για την ιστορικότητα του μαγαζιού. Μπορεί τα έργα του Θεόφιλου, να χάθηκαν από την πολυκαιρία και την υγρασία, η ατμόσφαιρα ωστόσο του καφενείου παραμένει «θεοφιλική». Ξύλινα ξεχαρβαλωμένα πατώματα, όμορφο γαλάζιο ξύλινο ταβάνι, πολλά χρώματα, φωτεινές τζαμαρίες, η μυρωδιά του πεύκου και του ρετσινιού που καίγεται στη σόμπα.
Η κ. Αφροδίτη και η κόρη της, Χρυσούλα, η οποία τη βοηθάει όταν έρχεται πολύς κόσμος, προσφέρουν καφέ και αναψυκτικά στους επισκέπτες. Η σπεσιαλιτέ τους όμως, είναι τα γλυκά του κουταλιού, φτιαγμένα πάντα από φρούτα και λαχανικά εποχής, χωρίς συντηρητικά. Αλλά και το λικέρ τσέρι, που φτιάχνουν από φρέσκα βύσσινα τον Ιούλιο. Τότε, το μαγαζί «κοκκινίζει» από τα βύσσινα που αφήνονται στον ήλιο. «Τα γλυκά μας δεν έχουν συντηρητικά και έτσι ανάλογα την εποχή προσφέρουμε διαφορετικά». Είχα την τύχη να δοκιμάσω μανταρινάκι, πορτοκάλι, φράπα, μηλαράκι, κυδώνι και κολοκύθα! Ήταν εκτός εποχής το ντοματάκι, το σύκο, το μελιτζανάκι, το κεράσι, το σταφύλι, το καρύδι!
Έφυγα καταγοητευμένος από το περιβάλλον και τη φιλοξενία. Η οικογένεια όλη μαζεμένη γύρω από το τζάκι και οι νέες γενιές έτοιμες να παραλάβουν τη σκυτάλη.
Ξαναπέρασα το 2016, η γιαγιά Ρήνη πλησιάζει τα 100. Μια μικρή ανακαίνιση που έκανε ο εγγονός, αφαίρεσε το γαλάζιο χρώμα στην οροφή και τα παράθυρα, βάφοντάς τα μ’ ένα άτονο πράσινο χρώμα και το μαγαζί έχασε λίγο από τη λάμψη του. Αλλά είναι από τα πιο εύκολα να αποκατασταθεί -πέντε έξι μεροκάματα δουλειάς- και πιστεύω ότι θα εισακουσθώ.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
11°
