Dos Margaritas: Για πίτσα γκουρμέ και κοκτέιλ, σε κάζουαλ ατμόσφαιρα, στην Αιμιλίου Ριάδη
Ντιρέκτ, γενική παραδοχή, τεσταρισμένο απόλυτα: αυτό που γίνεται το φετινό καλοκαίρι στo Dos Margaritas της Αιμιλίου Ριάδη, απέναντι από το Μακεδονία Παλλάς, σποτ σφήνα μεταξύ του θερινού σινέ Ναταλί και της Βασιλίσσης Όλγας, δεν έχει προηγούμενο. Τίγκα τα τραπέζια από την ενάτη βραδυνή ως τη 1 μετά τα μεσάνυχτα, όταν οι πιτσαγιόλοι σταματούν να ψήνουν ζυμάρια που κοιμούνται 72 ώρες πριν μπουν στον φούρνο και οι μπαρίστας στέλνουν τα παγάκια για ύπνο παύοντας να τα αναμειγνύουν με τα καλά «πνεύματα». Είναι case study το πώς ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες οινοποιούς, ο θρύλος του Ναουσαίικου αμπελώνα Απόστολος Θυμιόπουλος, κατάφερε να στήσει όχι μόνο το απόλυτο Gen Z σποτ, έξω από τις πιάτσες που συχνάζει η Gen Z Θεσσαλονίκης (Βαλαωρίτου, 12 Απόστολοι, στέκια πάνω από την Εγνατία και την Αχεροποίητο), αλλά και να φτιάξει μια street γκουρμέ κατάσταση.
Παρά τον συνωστισμό και το μέγα πλήθος που πλημμυρίζει την Αιμιλίου Ριάδη κάθε νύχτα, στο Dos εξακολουθεί να σερβίρεται η καλύτερη, καλυτερότερη πιο σωστά, ξυλοφουρνική πίτσα της πόλης. Όταν λέω «καλυτερότερη» το εννοώ, η Mortadella είναι ένα όνειρο (κρέμα φιστικιού, μοτσαρέλα, κεφαλοτύρι, βασιλικός, μορταδέλα, ελαιόλαδο και φρέσκο πιπέρι) και η Nduja honey (σάλτσα San Marzano, nduja, spicey honey, τσαλαφούτι, φρέσκια ρίγανη και μοτσαρέλα), ένα ποίημα επίσης. Ατακαριστές με κοκτέιλ σε πλαστικό ποτήρι, πίτσες και παλόμες, συναρμολογούν το κόνσεπτ του Dos Margaritas που δείχνει ότι διάβασε άριστα τον κώδικα αυτής της Γενιάς. Οι Ζ που συχνάζουν εδώ δεν νοιάζονται για το τι μάρκα είναι το κρύσταλλο ή τι φίρμα είναι το πιατοκουταλοπήρουνο. Επίσης, δεν κάνουν κράτηση, αυτά τα «έχετε κάνει;» είναι γεροντοχούγια του παλιού κόσμου, επομένως: come as you are, βερμούδα, σαγιονάρα, χαβανέζικο πουκάμισο και να δεις που κάτι θα γίνει.
Νετάροντας σε νεγκρόνια, άπερολ καϊπιρίνιες και μαργαρίτες σε πλαστικό ποτήρι όπως είπα (μεν), αλλά με παρασκευές φίνας κοκτεϊλικής (δε), συν τις πίτσες που καταναλώνονται κατευθείαν από το κουτί, χεράτα και χωρίς κανένα ηχείο κουλού ντιτζέι ή ψαγμένης πλέιλιστ να ζαλίζει, η γραμμή έπεσε: Στο Dos τα παιδιά αράζουν για χαλαρή κουβέντα, τσιμπολόγημα και, ορίστε η πιστοποίηση του πώς ο μάγος του ξινόμαυρου, Θυμιόπουλος, έστησε το σημείο των σημείων για το φετινό μακρύ, καυτό, αστικό καλοκαίρι όσων ξέμειναν στην πόλη. Δεν πέφτει καρφίτσα κάθε νύχτα στη νέα πιάτσα της Αιμιλίου Ριάδη. Για την ιστορία, ο Ριάδης, που το αληθινό του όνομα ήταν Κούης, γεννήθηκε το 1880 στην ομώνυμη οδό. Τα τραγούδια του κατά γενική ομολογία θεωρούνται συμπυκνωμένα αριστουργήματα της Ελληνικής Εθνικής Σχολής, αλλά αν είσαι οπαδός της ομάδας του Άρη, τον σέβεσαι δυο (dos!) φορές, εφόσον είναι αυτός που ενορχήστρωσε τον ύμνο της ομάδας («Άρης νικητής»).
13°
