Χρυσό Παγώνι: Το εμβληματικό εστιατόριο της Σβώλου σερβίρει μαγειρευτά και μαμαδίστικα φαγητά από το 1963
Κισσάβου, Πολωνίας, Πρίγκιπος Νικολάου, ώσπου τελικά να κάτσει η μπίλια στο Αλεξάνδρου Σβώλου. Ο δρόμος που ξεκινά από την Αγγελάκη και καταλήγει στην πίσω πλευρά της Αγίας Σοφίας απόκτησε επιτέλους ένα στάνταρ όνομα.
Αράζω στη Σβώλου και το εστιατόριο Χρυσό Παγώνι για μαγειρευτά. Δεν αράζω στο καφέ Ζώγια, την μπιραρία Pulp, το βιβλίοπωλείο–παλαιοπωλείο χωρίς όνομα, τα παγωτά του Franco ή το μπιστρό Hemingway. Μιαν άλλη φορά εκεί. Τώρα, για φαγητό στο πολυαγαπημένο εστιατόριο Χρυσό Παγώνι του κυρίου Αβραάμ Τσαρουσίδη, εδώ όπου έτρωγε τακτικά γαλέο στον φούρνο με λαδολέμονο ο κύριος Ντίνος Χριστιανόπουλος: «Να, εκεί στο τραπέζι στο βάθος έδωσε την τελευταία του συνέντευξη στον Γιώργο Χρονά», υποδεικνύει.
Στο Χρυσό Παγώνι, αν και το παρόν θα μπορούσε να είναι μια ωδή για τη σπριτζερία Giulietta, τα γαλακτομπούρεκα του Γαλιφιανάκη, τα τατουατζίδικα, τα ιατρικά εξεταστικάδικα ή τον διαβητολόγο μου, που επίσης διατηρεί γραφείο επί της Σβώλου. Όμως, για το Χρυσό Παγώνι με το φαγητό το στοργικό και τις γεύσεις τις απαράμιλλες έκανα την περασιά, όχι για το γυάλινο κτήριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
Ούτε γράφω ένα σημείωμα για τη σφαγή των Χριστιανών στο Ιπποδρόμιο επί Θεοδόσιου. Το εμβληματικό εστιατόριο του κυρίου Τσαρουσίδη βρίσκεται γωνία Σβώλου (και) με την ιστορία των ρωμαϊκών χρόνων της Θεσσαλονίκης. «Το 1963 άνοιξε από έναν απότακτο Καλαματιανό αστυνομικό. Φορτούνης λεγόταν, το δούλεψε ως το 1982 μέχρι να το αναλάβουν οι ιδιοκτήτες και το κάνουν γουναράδικο, ώσπου να το ξαναγυρίσουν πάλι στα ταψιά! Εγώ το δουλεύω από το 1992 έως σήμερα».
Τον ξέρω καλά τον κύριο Αβραάμ και φυσικά την κυρία του. Τακτικός θαμώνας, φαν για μοσχαράκι κοκκινιστό ή με μελιτζάνες, για τουρλού και λαχανοντολμάδες με αυγολέμονο, για λαδερούς αρακάδες και φασολάκια,αρνάκια φρικασέ και παστιτσιομουσακάδες. Με προσηλύτισε να τα αποζητώ μανιωδώς η συμβία του Μαρία Τσαρουσίδη. Η σύντροφος του κυρίου Αβραάμ ήταν αυτοδίδακτη μαγείρισσα, αλλά ευτύχησε να έχει δίπλα της στο ξεκίνημα έναν Τσέχο σπουδαγμένο μάγειρα για βοηθό. Μαζί στάνταραν τις γεύσεις. Σήμερα μπορεί να βγήκε στη σύνταξη, αλλά πάντα η κυρία Μαρία εποπτεύει προσωπικά, τα ορφανά τα γεμιστά και τα παπουτσάκια.
Χρυσό Παγώνι θα πει μαγειρευτά να κλαις από συγκίνηση. Χρυσό Παγώνι θα πει τοπόσημο, σημείο αναφοράς για τη Σβώλου και το κέντρο της Θεσσαλονίκης, εστιατόριο θεσμός. Καλοκαίριασε και στα μεσημεριανά και απογευματινά τραπεζάκια με τα δένδρα στο φόντο τρώει όλη η πόλη, μοναχοί άνθρωποι, μπεκιάρηδες, γεροντοπαλίκαρα, όπως τους έλεγαν παλιά, ή τρελοκόριτσα (κάποιας ηλικίας), που πήραν ρεπό από τις κουζίνες και την πέφτουν στα όσπρια, τις σούπες και τις πένες ογκρατέν με τυριά. Κάθομαι εδώ και ανοίγει η καρδιά μου από τη μαεστρία, την καλοσύνη και την ευγένεια αυτών των ανθρώπων.
14°
