Το βιετναμέζικο εστιατόριο Thang Long αλλάζει το πρόσωπο της πλατείας Καραϊσκάκη
Αν μετρήσεις τα ξενοδοχεία της γειτονιάς, θα τα βγάλεις πάνω από εβδομήντα. Ανακαινίσεις που συντελέστηκαν μέσα στα δέκα τελευταία χρόνια, μέσα στα χρόνια της παρακμής, στη συνοικία όπου τα ναρκωτικά δεν κρύβουν καν από τον περαστικό το πιο απάνθρωπο προφίλ τους. Μια Αθήνα διχασμένη ανάμεσα στις χιλιάδες των τουριστών που μένουν εδώ, το Εθνικό Θέατρο και τα πολλά ακόμη θέατρα τριγύρω, δυο δρασκελιές κάτω από την Ομόνοια. Όμως, τελευταία κάτι φαίνεται να αλλάζει. Η πλατεία, που άλλοτε αν ήσουν γυναίκα μόνη, δεν σου ήταν διόλου ευχάριστο να την περπατήσεις νύχτα, τώρα φώτισε, καθάρισε, μη σου πω ότι απέκτησε και έναν κοσμοπολίτικο αέρα με τις φωταγωγήσεις ολόγυρα των μεγάλων ξενοδοχείων.
Thang Long, το καινούργιο βιετναμέζικο εστιατόριο της πόλης
Το Thang Long, είναι η τελευταία άφιξη. Στα σύνορα της δικής μας China Town, αυτό εδώ το μαγαζί δεν μοιάζει με τα κινέζικα της Μυλλέρου και των γύρω δρόμων, τα οποία λειτουργούν σαν κλειστά κλαμπ της κινέζικης κοινότητας, με πιάτα, όπως ακροπόδαρα πουλερικών, και διόλου δεν νοιάζονται να προσελκύσουν μια πελατεία σαν εσένα και μένα. Εξάλλου, το Thang Long δεν είναι κινέζικο αλλά βιετναμέζικο εστιατόριο. Για να ξεχωρίσεις τις διαφορές ανάμεσα σε αυτές τις δυο κουλτούρες και κουζίνες, θα δυσκολευτείς πολύ. Άσε που και το ίδιο το Βιετνάμ, διχάζεται ανάμεσα στην κουζίνα του Νότου και του Βορρά του. Ο Βορράς χονδρικά προτιμά τα αλμυρά, ο Νότος τα γλυκά και τα γλυκόξινα.
Η βιετναμέζικη -όπως και η σταρ της Ασίας η κινέζικη- γεύση, ισορροπεί ανάμεσα στο γιν και το γιανγκ, μέσα από μια πανάρχαια φιλοσοφία, που μοιάζει πολύ με τη δική μας Ιπποκράτεια, κουζίνες και οι δυο, που μαζί με τη γεύση φροντίζουν για την υγεία μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο του «είσαι ό,τι τρως». Γιν είναι τα πιο θηλυκά υλικά, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, γιανγκ τα πιο αρσενικά, όπως τα τηγανητά, το κρέας και τα μπαχαρικά. Στις διαφορές μεταξύ τους, η κινέζικη κουζίνα προτιμά τα μαγειρεμένα πιάτα, ενώ το Βιετνάμ λατρεύει τη φρεσκάδα των λαχανικών, τον δυόσμο που τον διαθέτει σε τρεις ποικιλίες, την πολύ ελαφριά εκδοχή της σος ψαριού (nuoc mam). Για να καταλάβεις, χαρακτηριστικό της πιάτο είναι τα ωμά ρολά με γαρίδες και λαχανικά (nem). Και λογικό, αφού το Βιετνάμ είναι μια χώρα τροπική που δεν έχει σχέση με τη βουνίσια μορφολογία της Κίνας. Επίσης, μετά το πέρασμα των Γάλλων, έχει υιοθετήσει στη γεύση του πολλές γαλλικές συνήθειες, τη μπαγκέτα, το κρουασάν και το σάντουιτς με πιο διάσημο το banh mi.
Το Thang Long είναι το βιετναμέζικο εστιατόριο που έλειπε από την πόλη. Η αισθητική του, με τις φούξια περικοκλάδες που υπαινίσσονται ανθισμένες κερασιές, αυτές που βλέπουμε πλέον σε πολλά καφέ και στις οποίες δεν έχω ιδιαίτερη αδυναμία, αποκτούν άλλη χαρά και ομορφιά όταν μπλέκονται με μια θάλασσα από πολύχρωμα φαναράκια που κρέμονται από το ταβάνι. Επίσης, στο εσωτερικό του, το Thang Long, μια σχετικά μικρή αίθουσα μπροστά στην ανοιχτή κουζίνα, δεν αναπαράγει κανένα φολκλόρ. Ούτε γατιά που κουνούν το χέρι τους, ούτε χρυσοκόκκινα ιερογλυφικά. Πορτοκαλί μπανκέτες μπροστά από ριγέ, ασπρόμαυρη ταπετσαρία, με τα φαναράκια κι εδώ να δίνουν μονάχα τους, ένα διακριτικό στίγμα Ασίας.
Το μενού του Thang στην πρώτη επαφή μπορεί να σε τρομάξει, αν το καλοκοιτάξεις, θα δεις πόσο απλά και σωστά δομημένο είναι. Όλα κινούνται γύρω από κάποιες βασικές κατηγορίες, οπότε πολύ εύκολα τσεκάρεις ανάμεσα σε ρολά, bao buns, σούπες, σαλάτες, τηγανητό ρύζι, τηγανητά noodles, udon και κυρίως πιάτα. Στο γλυκό δεν χολοσκάς, έχει μόνο ένα, τηγανητό παγωτό, ήτοι μια μεγάλη μπάλα βανίλια μέσα σε μια χορταστική, τραγανή κρούστα.
Ξεκινώντας, δεν θα παραλείψεις να εστιάσεις στη real βιετναμέζικη νοστιμιά των ρολών που τυλίγονται σε φύλλο ρυζιού, αυτά που τα βουτάς στη λεπτεπίλεπτη nuok mam πριν τα πασπαλίσεις με τραγανό panko για την αντίθεση στην υφή. Υπάρχουν και με χοιρινό ή κοτόπουλο αλλά η εκδοχή με τα λαχανικά μεταφράζει απόλυτα την καθαρότητα, τη διαύγεια της νοστιμιάς τους: στρουμπουλά ρολάκια, γεμιστά με noodles ρυζιού, καρότο, αγγούρι, φρέσκο κρεμμυδάκι. Αν είσαι σε δίαιτα, μην το σκέφτεσαι και μιζεριάζεις στον καναπέ σου. Αυτά τα ρολάκια δεν θα σε βαρύνουν, δεν θα σε επιβαρύνουν με θερμίδες. Το ίδιο και η υπέροχη σαλάτα με παπάγια, καρότο, κόλιαντρο, μάνγκο, αγγούρι, τραγανό τριμμένο φιστίκι και λίγο κοτόπουλο. Από τις πιο εξωτικές, φινετσάτες σαν άνθος από λωτό, ή από νούφαρο, σαν κατάδυση στα τροπικά δάση της Άπω Ανατολής και συνάμα, απείρως χορταστική.
Τα dumplings και τα bao buns που προτίμησαν όλα τα γύρω μας τραπέζια δεν τα δοκίμασα, αλλά το ψωμάκι τους μου φάνηκε φουσκωτό και πουπουλένιο σαν αφρός. Εννοείται ότι από το τραπέζι σου δεν πρέπει να λείψει η κλασική σούπα pho, που την κάνουν με κοτόπουλο. Μέσα σε ένα πλούσιο σε γεύση κονσομέ από κοτόπουλο, φύτρες ρυζιού, άφθονος φρέσκος κόλιαντρος και φύτρες από φασόλι, μια σούπα βάλσαμο, που σου ζεσταίνει την ψυχή, μέσα σε ένα τεράστιο μπολ. Από την κατηγορία ρύζια-noodles θα σου πρότεινα με κλειστά μάτια τα udon. Αυτό το μαγικό γυαλιστερό, χοντρό μακαρόνι με την εξαίσια γεύση. Τα πήραμε με λαχανικά, στο πιο καταπληκτικό stir fry που ανάλογο έχω δοκιμάσει σε ασιατικό του Παρισιού. Όση ανάλαφρη σαλτσούλα χρειάζεται για να γλιστρά ωραία το ζυμαρικό, τα λαχανικά να κρατάνε αυτό το ελαχίστως al dente που αναδεικνύει τη νοστιμιά, την υφή και ατόφια τη γεύση τους.
Πήραμε και την κλασική πάπια Πεκίνου, με τις πιτούλες και τη σάλτσα δαμάσκηνο. Στην αυθεντική του εκδοχή αυτό το πιάτο γίνεται με crispy duck. H οποία crispy duck έχει τη δική της, χρονοβόρα εκδοχή, τα εξειδικευμένα μαγαζιά και τους μάστορες που ασχολούνται μαζί της. Στη χώρα μας, ποτέ και πουθενά δεν έχει ανοίξει ένα τέτοιο μαγαζί. Οπότε, όποιος καταπιάνεται μαζί της κάνει ό,τι μπορεί για να τη μιμηθεί, με όποιον τρόπο έχει στη κουζίνα του. Κάτι σαν να λες θα φτιάξω τυλιχτό σουβλάκι στο σπίτι. Ε, δεν θα είναι ποτέ σαν του Κώστα. Στο Thang Long την τηγανίζουν, κάτι το οποίο σφόδρα με απογοήτευσε όταν το αντίκρισα εμπρός μου. Έλα, όμως, που δεν έχω ποτέ δοκιμάσει κάτι πιο κοντινό σε μια βέρα crispy duck. Μια ολοτράγανη κρούστα και μέσα βελούδινη σάρκα που κρατά την υγρασία της.
Το Thang Long είναι ό,τι πιο κοντινό διαθέτουμε στην πόλη σε αληθινή, βιετναμέζα γεύση. Δεν έχει πολύ καιρό που άνοιξε, όμως ήδη μαζεύει όλο το αλλοδαπό κοινό των γύρω ξενοδοχείων, ένα νεανικό στην πλειοψηφία του, ψαγμένο κοινό. Μετά το θέατρο, ωστόσο, η αίθουσα που στο μεταξύ έχει αδειάσει από τους Ευρωπαίους που τρώνε στις 7, γεμίζει με ένα ελληνικό, σοφιστικέ, ιντελεκτουέλ κοινό, στο σχόλασμα του Εθνικού. Όποιος αγαπά τη γεύση της Ασίας θα το προτιμήσει και για τις απίστευτες τιμές του. Εδώ η ποιότητα και η τεχνική δεν έχουν πάρει ψηλά τον αμανέ τους. Και αυτό, είναι κάτι απόλυτα ευρωπαϊκό. Σε όλες τις δυτικές μητροπόλεις, το αληθινό, γνήσιο ασιατικό, κατοικεί στο φτηνότερο εστιατόριο της γειτονιάς σου.
17°
