Το καινούργιο εστιατόριο Καπάνι στο Μεταξουργείο σερβίρει κουζίνα της βόρειας Ελλάδας και φυσικά κρασιά, βάζει και ωραίες μουσικές
Αυτή η πλευρά του Μεταξουργείου, τριγύρω από την πλατεία Αγίου Παύλου, ένα βήμα από τα παλιά γραφεία της Φίνος Φιλμ είναι η επόμενη καυτή πιάτσα της Αθήνας. Η γειτονιά που γέννησε και μεγάλωσε την Αλίκη Βουγιουκλάκη, εντελώς ξεκομμένη από τις πιάτσες του κλασικού Μεταξουργείου, κρατά ακόμη τον παλιό, γειτονίστικο χαρακτήρα της, με τους παππουδίστικους καφενέδες στους οποίους είσαι ευπρόσδεκτος για ένα τσιπουράκι με μεζέδες, τα μαγαζιά, τις Έβγες, τα ψιλικατζίδικα, τα ταβερνάκια και τις παλιές πολυκατοικίες της. Υπόγεια, πίσω από τη νέα ανθρωπογεωγραφία, νοιώθεις όλη την παλιά αύρα μιας τέως αστικής, «καλής» γειτονιάς, που φιλοξένησε στους δρόμους και τα στέκια της όλους τους σταρ του ελληνικού σινεμά.
Καπάνι: το επόμενο στέκι σου στο Μεταξουργείο
Πλήθος οι ιστορίες και τα ανέκδοτα που έχουν οι παλιοί της συνοικίας να σου διηγηθούν. Σε λίγο, θα τη γνωρίσεις και συ. Νέα ανοίγματα και μαγαζιά που ανακαινίζονται, φέρνουν ως εδώ ένα σοφιστικέ, ελιτίστικο κοινό, το οποίο δεν θα συναντήσεις στα στέκια του κλασικού Μεταξουργείου, με το πιο νεανικό, εναλλακτικό προφίλ. Το Καπάνι, είναι η τελευταία, η πιο πρόσφατη και συνάμα πιο καυτή, άφιξη. Ένας γωνιακός παλιός καφενές μεταμορφώνεται με αβρότητα και χωρίς βίαιες παρεμβάσεις σε ένα μικρό στέκι πολλών χρήσεων και άλλων τόσων απολαύσεων. Εμφανή μπετά στο ταβάνι, κουρτινάκια στις τζαμαρίες, η ανοιχτή κουζίνα με τις φωτιές της, ένα μεγάλο ψυγείο για τα κρασιά, άλλο ένα στην υποδοχή, γεμάτο τυριά και αλλαντικά από όλη την επικράτεια, μια παλιά σερβάντα και δυό μνημειώδη vintage ηχεία για τον dj, λευκά κολλαριστά τραπεζομάντιλα, λιγοστά τραπέζια, αυτό είναι όλο κι όλο το Καπάνι, σαν μια αγκαλιά που ενώνει ζεστά όλους μαζί τους πελάτες σε μια παρέα, θαρρείς.
Πρίγκιπας των Εξαρχείων -της γνωστής οικογενείας υπέροχων σουβλακίων- ο Κωστής Χρηστάκης σ’ αυτό το δεύτερο βασίλειο αποδεικνύεται και πρίγκιπας της Πρέσπας, της ιδιαίτερης πατρίδας του.Το Καπάνι, είναι μια κουζίνα εξαιρετικά αφιερωμένη στην τοπική γαστρονομία της Φλώρινας και της γύρω περιοχής. Όμως, τα εξαιρετικά σπάνια τυριά και αλλαντικά που θα σε ταξιδέψουν στη μικρή ελληνική τυροκομία, σε υποδέχονται γενικώς ελληνικά, να τα δοκιμάσεις σε συνδυασμό με τα φυσικά κρασιά, πολλά από αυτά παραγωγής του Κωστή. Πρόβειο ζαμπόν με μυρωδικά, πατητή μορταδέλα, σαλάμι κόκκινη καραμέλα, ζεϊμπέκ σαλάμ, για να σου συστήσω μερικές λιχουδιές που είμαι βέβαιη πως θα θελήσεις να δοκιμάσεις τί γεύση έχουν. Όσο για τα τυριά, θα σου ομολογήσω πως ποτέ μου δεν είχα ακούσει το σκαρικό, το μαγγανάρι, τη φλαμπυρίτσα Κορίνθου, το 18μηνης ωρίμανσης κεφαλοτύρι Τρύπα βοσκού. 30 τυριά και άλλα τόσα αλλαντικά, όποιο σε ενθουσιάσει το ψωνίζεις και για το σπίτι, αλλά σου εφιστώ την προσοχή, μην το παρακάνεις, γιατί το μενού εδώ αξίζει πολλά (μπράβο και συγχαρητήρια).
Η πρώτη γουλιά στο ποτήρι, σε κάνει να παρατηρήσεις το εγχάρακτο, πανέμορφο λογότυπο, το ίδιο που είναι τυπωμένο και στην πορσελάνη των λευκών πιάτων, μια μικρή λεπτομέρεια που σημαίνει μεράκι. Και μεράκι διαθέτει μπόλικο αυτή η παρέα. Ο 29χρονος Δημήτρης Μπαλάκας, Φλωρινιώτης στην καταγωγή και αυτός, μεγάλωσε δουλεύοντας στον φούρνο των παππούδων του, προς μεγάλη απογοήτευση της καθηγήτριας μαμάς του, που θα ήθελε να τον καμαρώσει επιστήμονα. Σπούδασε φούρναρης αλλά στο στρατό, η ζωή τον έφερε στις κουζίνες. Στη Θεσσαλονίκη δούλεψε σε διάφορα μαγαζιά, ανάμεσά τους, στο γαστριμαργικό μπαρ Ντάγκαρα, από τα αγαπημένα στέκια της λογικής και της τάσης Λουκάκης, Μούργα και Σία. Σε μια ευτυχή συγκυρία, οι δυό Φλωρινιώτες φίλοι συναντήθηκαν στην Αθήνα για να μας μεταφέρουν αυτή την τόσο νόστιμη γαστρονομία που ελάχιστα γνωρίζουμε, αυτό το βόρειο μείγμα Ελλάδας, Σερβίας και Βαλκανίων γενικότερα.
Εδώ, τίποτα δεν μαγειρεύεται με ηλεκτρικό. Όλα γίνονται στη φωτιά των ξύλων του Josper φούρνου και αυτό εξηγεί -μαζί με την άφταστη γεύση των φασολιών της Πρέσπας- την ανείπωτη νοστιμιά, της χυλωμένης φασολάδας με την μπόλικη πάπρικα και τις τζουμπερίνγκες, ξεροψημένα κομματάκια χοιρινού με λίπος -αυτό που λένε στην Κρήτη τσιγαρίδες. Το μενού παίζει με τα πιάτα της τοπικής κουζίνας, με τις δημιουργικές ιδέες του Δημήτρη αλλά και με τα πιάτα ημέρας. Στα κλασικά, η πολίτικη σαλάτα, είναι η νοστιμότερη που έχεις δοκιμάσει ποτέ σου: έχει μήλο, σταφίδες αλλά έχει και ανεξιχνίαστα μπαχαρικά που την απογειώνουν. Τα παντζάρια, έρχονται καυτά με το πράσινο μέρος τους, κρέμα από γιδοτύρι και καβουρντισμένα φουντούκια. Η σαλάτα με βραστά λαχανικά, που περιλαμβάνει και ωραιότατη αλ ντέντε ρέβα, παίρνει άλλη γεύση από το σουμάκ, το κρεμώδες κρητικό γαλένι και την ελάχιστη τρούφα.
Στα ορεκτικά, αξίζει και ο πουρές μπιζελοφάβας με καρεδάκια πιπεριάς σε μούστο και σοταρισμένα μανιτάρια. Από τα πιάτα που ξεχωρίζουν, το χειροποίητο λουκάνικο από μοσχάρι και φλωρινιώτικο μαύρο χοίρο, σερβίρεται με λάχανο που σοτάρεται με μούστο και έρχεται με μια σπιτική, κόκκινη μουστάρδα μπουκιά και συχώριο, μαγικής νοστιμιάς. Τα κεμπαμπάκια, άλλο πιάτο της περιοχής, σκέτος αφρός, σερβίρονται με χειροποίητες πιτούλες και άιβαρ, αυτό το σέρβικο αριστούργημα που σημαίνει «χαβιάρι», μια σάλτσα από ψητές πιπεριές στα κάρβουνα που χρειάζονται χιλιάδες εργατοώρες για να καθαριστούν αλλά ο κόπος αξίζει την κάθε -πολύτιμη- μπουκιά.
Το μοσχαράκι σιγομαγειρεύεται κοκκινιστό στον ξυλόφουρνο, λιώνει κυριολεκτικά πάνω στα χειροποίητα χυλοπιτάκια και σερβίρεται με κατσικίσιο γιαούρτι-έπος! Ένα πιάτο που θα σου στοιχειώσει τον ουρανίσκο, είναι η πανσέτα από μαύρο χοίρο που σιγομαγειρεύεται στον ξυλόφουρνο με εσπεριδοειδή και βότανα και σερβίρεται πάνω σε μαγικές, ολοτράγανες πατάτες με καπνιστή πάπρικα της Αριδαίας και ένα υπέροχο τσάτνεϊ από πιπεριά Φλωρίνης. Από τα πιάτα ημέρας, ξεχώρισα το ιδιαίτερο σεβίτσε σφυρίδας με χειροποίητο ταραμά που ανορθόδοξα συνδυάζεται με σιγομαγειρεμένο αγριογούρουνο από την Καβάλα. Κλείσαμε με μαγική σοκολατόπιτα που σερβίρεται με το εξαίσιο παγωτό φυστίκι Αιγίνης από τον Άραξο των Εξαρχείων και καρυδόπιτα με παγωτό ντοντουρμά, επίσης του Άραξου.
Το φαγητό στο Καπάνι, είναι συγκινητικό, με τη βαθύτερη έννοια του όρου. Και μια τέτοια συγκινητική γεύση δεν βγαίνει αν δεν καθρεφτίζει τις ψυχές των ανθρώπων, πίσω από τα τηγάνια. Αυτό που κυρίως, γεύεσαι εδώ, είναι το βόρειο ταμπεραμέντο, ανθρώπων ανοιχτών, φιλόξενων και καλοσυνάτων αλλά και τη σύμπνοια μιας παρέας που αγαπά τον τόπο της και έχει κάνει το παν για να μας τον μεταφέρει αυτούσιο, με τις συνταγές και την πρώτη του ύλη. Αλλά θα ήταν αδικία να περιορίσεις το Καπάνι στο φαγητό του. Το οποίο απογειώνεται τις Τετάρτες, τότε που έχει λαϊκή μπροστά στο μαγαζί. Εδώ ψωνίζουν τα παιδιά τα λαχανικά τους και στη συνέχεια όλο το μαγαζί το γλεντά από το μεσημέρι. Είναι η μουσική, κάθε μέρα και άλλος dj, μπορεί να τύχεις σε τζαζ, σε κλαρίνα ή σε Doors που γυρίζουν σε Πρωτοψάλτη, όπως πετύχαμε εμείς τη νύχτα που έπαιζε ο εξαιρετικός Νέστορας Μπάνος, μουσική μόνο από βινύλιο, που την απολαμβάνεις ενώ ταυτόχρονα μιλάς άνετα με τους τριγύρω χωρίς να ξελαρυγγίζεσαι. Είναι το πρωτότυπο σέρβις, είναι μια ιστορία που γράφουν οι παρέες, μια συνολική εμπειρία που σε ξεσηκώνει να ξαναπάς πριν ακόμη πεις την πρώτη καληνύχτα.
Ένα εστιατόριο με κουζίνα εξαιρετικά αφιερωμένη στην τοπική γαστρονομία της Φλώρινας και της γύρω περιοχής. Μαγειρεύει στον ξυλόφουρνο, στα κάρβουνα και στη σούβλα, έχει και προϊόντα (αλλαντικά, τυριά και φυσικά κρασιά) που μπορείς να αγοράσεις και για το σπίτι.
13°
