Στον τέταρτο χρόνο λειτουργίας της, η Aleria είναι hot destination της Αθήνας. Το νεοκλασικό σπίτι με το ενδιαφέρον ντεκόρ, κλασικό με τόνους μοντέρνου και υπαινικτικές πινελιές τέχνης, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα υψηλού γούστου και η τέχνη στο πιάτο, με υπογραφή Λεωνίδα Κουτσόπουλου, αποτελούν σημεία αναφοράς για το ξεχωριστό εστιατόριο της πόλης. Παρόλο που το είχα επισκεφτεί καλοκαίρι κι είχα απολαύσει το μοναδικό κήπο, δεν ήξερα πόσο όμορφο είναι το εσωτερικό του. Διαλέξαμε τη μεγάλη σάλα του πάνω ορόφου (απέναντι από την ανάλαφρη σέρα), απολαμβάνοντας διάχυτη αριστοκρατικότητα, ωραία μουσική και χαμηλόφωνες συζητήσεις.Στο θέμα μας τώρα, με διαδρομές-ιστορίες ζωής από το Maze του Λονδίνου, το Μούγκαριτς στη Γαλλικία και συνεργασίες σαν κι αυτή με το Ζαν Λουί Αντουρίθ, καταλαβαίνετε τι φάγαμε εκείνο το βράδυ από τα χεράκια του Λεωνίδα.
Ξεκινήσαμε με φάβα αρωματισμένη με φρέσκο θυμάρι και φρεσκοψημένα ψωμάκια, entrée πολύ ικανοποιητικό. «Παίξαμε» με τα πρώτα πολύ, γιατί μας γοήτευσαν με… την ανάγνωση και μόνο και δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε. Ας πούμε, τα κεφτεδάκια με τζίντζερ, πουρέ σελινόριζας, bob-bon ούζου και limoncelo πώς να τα περιγράψω; Υπέροχος πουρές σελινόριζας, ακολουθεί η μεταξένια γεύση του κεφτεδακίου που απογειώνεται με το καραμελάκι (bon-bon) στην κορυφή και αγκαλιάζει όλες τις γεύσεις στοργικά στέλνοντάς σε στα θεία όταν ακουμπήσεις τη μαγεία του limoncelo με το ουζάκι.
Ακολούθησαν γαριδοκεφτέδες με κολοκύθι σέλερι, φινόκιο τσίπουρο και μια ιδέα μαγιoνέζα lime, που μας «ευδαιμόνισαν». Για να μη σας πω για κείνη τη σαλάτα με τα φίνα λαχανικά, τους λιόσπορους, το εξαιρετικό μανούρι, τα κρουτόν και τη βινεγκρέτ ρόδι, πώς ήρθε κι έδεσε μετά τα amuse bush. Συνέχεια με λαυράκι συνοδευόμενο με κινόα (είδος δημητριακού), σπαράγγια, φινόκιο, τοματίνια και ραπανάκι τουρσί, τέλεια ψημένο. Ταλιατέλες με λάδι τρούφας, εστραγκόν και θυμάρι –τέλειες– και τα ραβιόλια με κουνέλι μπρεζέ με σάλτσα αρωματισμένη με εστραγκόν σούπερ ουάου! Το κόκκινο «Θέμα» του Παυλίδη ταίριαζε θαυμάσια.
Τα γλυκά ήταν μια παρτιτούρα το καθένα. Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς, σκεπασμένος από καβουρδισμένο αμύγδαλο, ακουμπούσε σε μους πράσινου μήλου και συντροφευόταν από μαρέγγες κανέλας με παγωτό μελιού και ένα μικρό bar ζελέ από κίτρο. Οι λουκουμάδες ήταν γεμιστοί με σοκολάτα γάλακτος, σάλτσα pina colada και μαγικές λευκές μπουκίτσες, που ήταν ποπ κορν εμβαπτισμένα σε λευκή σοκολάτα! Σε φλιτζανάκι του εσπρέσο ήταν σερβιρισμένη η θαυμάσια μους σοκολάτας, με αφρό από kahlua και εσπρέσο.
Στην Aleria σπάνε τις φόρμες της ελληνικής και της μεσογειακής κουζίνας, κάνοντας μια δημιουργική σύνθεση βασισμένη στη φαντασία των γεύσεων και των αισθήσεων, με επιρροές global. Πολύ καλή κουζίνα, καλό σέρβις και άξιο λόγου value for money.
Aleria bar-restaurant, Μεγ. Αλεξάνδρου 57, Μεταξουργείο, 210 5222.633. Ανοιχτά κάθε μέρα εκτός Κυριακής, 9 μ.μ.-1 π.μ. Κατανάλωση/άτομο € 30-40.
22°
