Η σύγχρονη μανία των οχημάτων ελεύθερου χρόνου

Δεν υπάρχει κατασκευαστής που να μην έχει ήδη μερικά SUV’s στην γκάμα του. Ακόμα και η εμβληματική Ferrari έχει ήδη στα σκαριά κάτι παρόμοιο. «Στο τέλος της ημέρας είναι μια συναισθηματική απόφαση, όπως με οτιδήποτε αγοράζεις. Το στομάχι σου αποφασίζει». Τα λόγια αυτά ενός σύγχρονου, μίνιμαλ γερμανού αρχιτέκτονα, του κυρίου Ματτίας Χόφεντ, αποδίδουν με εξαιρετική ακρίβεια τη φαινομενική οφθαλμαπάτη που βιώνουμε καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας και των περισσοτέρων ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Ένας τεράστιος «στόλος» SUV αυτοκινήτων, των οποίων ο όγκος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το γεγονός ότι σε μια πόλη ο χώρος είναι πολυτέλεια και οι θέσεις στάθμευσης κρυμμένοι θυσαυροί, δεν κυκλοφορούν απλά, αλλά υπερτερούν.

«Το επέλεξα γιατί μου άρεσε, ξεκάθαρα» λέει για το δικό του SUV. «Είναι πολλοί οι μηχανισμοί, όμως, που οδηγούν κάποιον να αγοράσει ένα SUV. Η δύναμη, η αίσθηση της ελευθερίας, η ερμηνεία του σε status symbol, η ψευδαίσθηση της αυξημένης ασφάλειας, η πεποίθηση ότι χαράζεις τη δική σου πορεία και ότι είσαι ανεξάρτητος, όπως επίσης και η ευκαιρία ανά πάσα στιγμή να ζήσεις μια περιπέτεια. Οι αμερικανικές εταιρείες, κατά το δόγμα “big is beautiful”, ήταν αυτές που γέννησαν το κόνσεπτ του “μεγάλου” αυτοκινήτου, με τα γνωστά pick-up φορτηγάκια. Αλλά μπορούμε, εάν θέλουμε, να πάμε ακόμα πιο πίσω. Στα τζιπάκια που χρησιμοποιούσε ο στρατός κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα σύμβολο δύναμης και εξουσίας. Αρχές δεκαετίας ’80, όταν μεγάλωνα, η αμερικανική σειρά “The Fall Guy” με τον Lee Majors εκθείαζε την ιδέα bigger is better… and stronger.

»Ας είμαστε ειλικρινείς, το SUV δεν ταιριάζει στο μελλοντικό κόσνεπτ των αστικών μεταφορικών συστημάτων. Το Βερολίνο, για παράδειγμα, θέλει να απαγορεύσει την παρουσία των αυτοκινήτων στον πυρήνα του. Οι νέες γενιές βλέπουμε ότι δεν έχουν υιοθετήσει την αγάπη για το αυτοκίνητο και όχι μόνο δεν το βλέπουν σαν σύμβολο όλων αυτών που προανέφερα, αλλά αντιθέτως το αντιμετωπίζουν ως ένα ακόμα “αναγκαίο κακό”.
»Στη Γερμανία, η ιδέα του car-pooling σε συνδυασμό με την οικολογική και περιβαντολλογική ευαισθησία οδηγούν τους νέους μακριά από το τιμόνι. Εδώ όμως ερχόμαστε στην καίρια ερώτηση: ποιος αγοράζει SUV; Η απάντηση είναι άνθρωποι άνω των 30-35, και σε μεγάλο βαθμό γυναίκες, καθότι η αίσθηση περισσότερου χώρου και ασφάλειας είναι για εκείνες προτεραιότητα. Που “υποκρύπτει” και την κληρονομική προσέγγιση του “δείτε με”. Στην οποία εδώ και χρόνια έχει εισχωρήσει και η αντρική κοινότητα.

»Η ξαφνική αλλά και ραγδαία ενσωμάτωση των SUV στη ζωή μας ήρθε γιατί εξελίχθηκαν σχεδιαστικά και τεχνολογικά όπως ποτέ πριν. Εάν κοιτάξουμε στο παρελθόν των τελευταίων δεκαετιών ξεπροβάλλουν το Jeep Cherokee, που κυκλοφόρησε το 1984, και έπειτα το (κυρίαρχο στις ΗΠΑ) Ford Explorer το 1990. Εάν όμως ψάξουμε την πηγή της τάσης για το εκσυγχρονισμένο, πολυτελές και σχεδιαστικά ελκυστικό Sports Utility Vehicle, βλέπουμε μπροστά μας το Porsche Cayenne που έκανε το ντεμπούτο του το 2002. 

»Έκτοτε, και μέχρι τώρα, βιώνουμε την ολοένα αυξανόμενη επένδυση εταιρειών σε αυτά, ακόμα και σε μικρές κατηγορίες, όπως αυτή των supermini, που διεκδικεί ήδη σημαντικό μερίδιο της αγοράς, και την αντίστοιχη αγοραστική μας “απληστία” για το διαφορετικό, το νέας τάσης όχημα. Όπως και να έχει, τα SUV’s ήρθαν για να μείνουν, δημιούργησαν ήδη τάση. Το σχεδιαστικό τους μέλλον για εμένα τείνει να φλερτάρει με τις γραμμές της λιμουζίνας, μια περαιτέρω ενσωμάτωση στον αστικό κλοιό».