Σε κάθε σεμινάριο η συνεδρία ρωτάω τον κόσμο τι φοβάται. Οι απαντήσεις είναι πάντα οι ίδιες: τη μοναξιά, το θάνατο, τα γειρατειά, την αβεβαιότητα, τη φτώχια, την απώλεια κάποιου προσώπου, την αρρώστια, την απόρριψη, την αποτυχία, το άγνωστο και πάλι τη μοναξιά...
Υπάρχουν και οι λιγοστοί που απαντούν πως δεν φοβούνται τίποτε. Κυρίως σε εταιρείες (και κυρίως από άντρες!) ακούω πολύ συχνά την απάντηση «δεν φοβάμαι, απλώς έχω πολύ άγχος...» . Μην αγχώνεστε.... απλά φοβάστε.
Όλοι φοβόμαστε. Δεν είναι κακό. Αντίθετα είναι καλό. Είναι χρήσιμο. Όπως ο πόνος που είναι μια προειδοποίηση του οργανισμού μας ότι κάτι δεν πάει καλά, έτσι και ο φόβος είναι μια νευρική ενεργοποίηση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης, της επιβίωσης. Ο φόβος μπορεί να καταστρέψει την ψυχολογία μας, να ακινητοποιήσει το νευρικό μας σύστημα και να μας εμποδίσει να δράσουμε. Συχνά εκφράζεται σαν πεσιμισμός, σκεπτικισμός, στρες.
Όπως και όλη μας η ζωή έτσι και οι φόβοι μας έχουν επίκεντρο εμάς τους ίδιους. Αν τους αναλύσουμε έναν έναν ξεχωριστά καταλήγουμε πάντα στην πίστη που έχουμε (η δεν έχουμε) στον εαυτό μας. Ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου είναι ότι δεν είναι αρκετά καλός, ότι δεν αξίζει. Δεν είναι αρκετά καλός για να είναι αγαπητός, ασφαλής, υγειής, συντροφευμένος, πλούσιος...
Ο κάθε φόβος είναι τόσο σημαντικός και βαρύς όσο εσύ τον νιώθεις. Δεν υπάρχει συγκριτικά μεγαλύτερος η μικρότερος. Εσύ αποφασίζεις. Φυσικά, όταν ακούσεις το φόβο του άλλου, μερικές φορές αναθεωρείς τον δικό σου.
Στο τελευταίο σεμινάριο «ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ» μια κυρία είχε το θάρρος να μοιραστεί μαζί μου –και με τους 400 συμμετέχοντες- το φόβο της για το αύριο, για το πως θα ζήσει αν επιδεινωθεί η κρίση και χάσει τη ζωή της όπως την ήξερε. Το έβλεπες στις συσπάσεις του προσώπου της, το άκουγες στη χροιά της φωνή της, το διάβαζες στο σώμα της ότι η ιδέα και μόνο την τρομοκρατούσε. Ήταν αληθινός φόβος!
Αμέσως μετά από εκείνη πήρε το μικρόφωνο μια άλλη κυρία και μίλησε –με το ίδιο θάρρος- για το δικό της φόβο. Το φόβο με τον οποίο ζούσε καθημερινά όταν την κακοποιούσε ο σύντροφός της. Το φόβο για τη σωματική της ακεραιότητα, για την ασφάλειά της. Το φόβο που την έκανε να αλλάξει πόλη, φίλους, δουλειά, στέκια. Όσο μιλούσε κοιτούσα την πρώτη κυρία και την είδα να αλλάζει, να χαλαρώνει, να συμπονάει. Έτσι είναι αυτά. Μόνο όταν δούμε τι συμβαίνει γύρω μας μπορούμε να καταλάβουμε πόσο ευλογημένοι είμαστε. Κι εμείς, και οι φόβοι μας.
Πριν συζητήσουμε το πως μπορούμε να απαλλαγούμε από τους φόβους μας καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε σε τι μας έχουν χρησιμεύσει. Ακούγεται περίεργο αλλά είναι μια πολύ καλή άσκηση. Όσο κι αν πιστεύετε –και είναι αλήθεια- ότι οι φόβοι σας σας σταματάνε από το να πετύχετε, να απολαύσετε, να ευτυχύσετε, σας διαβεβαιώνω, ότι αυτά που σας προσφέρουν είναι περισσότερα από αυτά που σας στερούν. Γι αυτό και τους διατηρείτε στη ζωή σας χωρίς καν να το συνειδητοποιείτε.
Πάρτε χαρτί και μολύβι και κάντε 2 στήλες. Στην πρώτη γράψτε όλους σας τους φόβους. Στη δεύτερη καταγράψτε ό,τι καλό σας έχουν προσφέρει αυτοί οι φόβοι. Από τι σας έχουν προφυλάξει; Πως έχουν βελτιώσει τη ζωή σας; Αφήστε το μυαλό σας ελεύθερο. Μην κρίνετε τον εαυτό σας. Κανείς δεν θα σας κρίνει. Κάντε αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό σας και απαντήστε με απόλυτη ειλικρίνεια. Θα δείτε πως η λίστα θα βγει μεγαλύτερη από ότι πιστεύατε.
Ενάντια στο φόβο δεν μπορείς να παλέψεις. Δεν μπορείς να κρυφτείς από αυτόν. Μπορείς όμως να τον αγκαλιάσεις, να χορέψεις μαζί του και να τον χρησιμοποιήσεις σαν καύσιμο για τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τα όνειρά σου.
13°
