Η επιστροφή των αγανακτισμέων της πλατείας και μια ενδεχόμενη πολιτική αυτοχειρία με την επιστροφή των λαϊκιστών στην εξουσία
Τις τελευταίες βδομάδες διαφαίνεται μια προσπάθεια ανασύστασης του κινήματος των αγανακτισμένων της πλατείας, με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών. Εχει πάλι δύο συνιστώσες:
την αριστερή αντιπολίτευση των πολλών κομματιδίων αλλά και τη σοσιαλδημοκρατική αυτή τη φορά, που αδυνατούν να εκφράσουν μια σαφή κυβερνητική πρόταση, δεν πείθουν τους πολίτες και έχουν επιλέξει και πάλι τον διχασμό και τις ακρότητες
την ακροδεξιά αντιπολίτευση των επίσης πολλών κομματιδίων, που έχει αέρα στα πανιά της κυρίως από τον ανερχόμενο τραμπισμό αλλά και τον πουτινισμό και τις αστοχίες της κυβέρνησης πριν τις ευρωεκλογές.
Οι δύο συνιστώσες καβαλούν και πάλι το κύμα της εύλογης οργής της κοινωνίας για τα Τέμπη, με στόχο να ρίξουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ήδη ζητούν ανοιχτά την παραίτησή του και τη διενέργεια εκλογών μέσα στην άκρως επικίνδυνη διεθνή καταιγίδα που βιώνει η υφήλιος. Μηδενίζουν επίσης τις εμφανείς και διεθνώς επισημαινόμενες προόδους που έκανε η χώρα τα τελευταία χρόνια στην οικονομία, στη διεθνή της θέση, στην άμυνα, βγαίνοντας από την υπερδεκαετή χρεοκοπία. Μοναδικός στόχος τους είναι η εξουσία, με όποιο τίμημα, ακόμη και αυτή καθεαυτή τη χώρα. Γιατί στις διεθνείς συνθήκες που ζούμε και με τον αυξανόμενο αναθεωρητισμό συνόρων και διακρατικών συνθηκών από τις μεγάλες δυνάμεις (Ρωσία, Κίνα, πρόσφατα ΗΠΑ), έχει ανοίξει η όρεξη και στις περιφερικές δυνάμεις, όπως οι γείτονές μας. Ήδη μιλούν ανοιχτά για τα Δωδεκάνησα, τη Θράκη, ακόμη και την Κρήτη. Και μιλούν με αναθεωρητισμό σε απόλυτη σύμπνοια οριζόντια σε όλο το πολιτικό τους σύστημα, εφαρμόζοντάς τον ήδη στη Συρία.
Μια ενδεχόμενη πολιτική ευκαιρία
Η αριστερή αντιπολίτευση δοκιμάστηκε πριν λίγα χρόνια, λίγο έλειψε να ρίξει τη χώρα στον γκρεμό και την τελευταία στιγμή έκανε πίσω, υποθηκεύοντάς τη στους δανειστές της για 99 χρόνια, με το σκληρότερο 3ο μνημόνιο. Έχει τους ίδιους μέτριους πολιτικούς στις τάξεις της και έχει εμπλουτισθεί τελευταία με αντίστοιχους καινοφανείς διάτοντες αστέρες. Τι διαφορετικό, τι καλό μπορεί να περιμένει η κοινωνία από αυτούς τους πρόσφατα δοκιμασμένα αποτυχημένους επιγόνους του κ. Τσίπρα;
Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση έκανε την ανεπιτυχή προσπάθεια ανανέωσης της ηγεσίας της, μένοντας τελικά στη συγγνωστή πλέον μετριότητα και στα ίδια, αν όχι μικρότερα, ποσοστά επιρροής της. Η διαδικασία όμως ανέδειξε και την ποιότητα των υποψηφίων αρχηγών της, οι οποίοι εξελίσσονται τάχιστα ως όμοιοι με την παλιά ηγεσία. Είναι δε σε τέτοια σύγχυση για πολιτική επιβίωση και εξουσία, που συζητούν τον πολιτικό αυτοχειριασμό τους με τη συνεργασία τους με τους πολιτικούς τους βιαστές.
Στην άκρα δεξιά συνωστίζονται κομματίδια με γραφικούς πολιτικούς αρχηγούς, με επικίνδυνες πολιτικές φαντασιώσεις και άκρατο λαϊκισμό. Πρόκειται για μια επικίνδυνη αντιπολίτευση, που θα μπορούσε σε αδιέξοδες πολιτικές συνθήκες να ρίξει τη χώρα σε περιπέτειες ακόμη και εθνικές. Με το κατάλληλο πρόσωπο επικεφαλής να αρθρώσει την εναλλακτική κυβερνητική πρόταση σε συνεργασία με τους αμφισβητίες του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η λύση θα βόλευε τα οικονομικά συμφέροντα που τον αντιμάχονται, μια και η αριστερή εκδοχή τους δεν πείθει.
H κυβέρνηση οφείλει να βοηθήσει διοικητικά τη Δικαιοσύνη να ρίξει τάχιστα άπλετο φως στις συνθήκες και στους ενόχους και να προωθήσει τις αναγκαίες αλλαγές ώστε τα Τέμπη να μην ξανασυμβούν
Λόγω αυτής της επικίνδυνης εσωτερικής αλλά και διεθνούς κατάστασης, οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης έχουν πολλαπλασιαστεί. Δεν έχει πλέον άλλη επιλογή από τη φυγή προς τα μπρος, με την πραγμάτωση των μεγάλων τομών και μεταρρυθμίσεων τις οποίες έχει ανάγκη η χώρα και που έχουν καθυστερήσει. Δεν πρέπει να επιτρέψει την απαράδεκτη εργαλειοποίηση από την ανεύθυνη αντιπολίτευση του συγκλονιστικού για όλους μας θέματος των Τεμπών. Οφείλει να βοηθήσει διοικητικά τη Δικαιοσύνη να ρίξει τάχιστα άπλετο φως στις συνθήκες και στους ενόχους, όσο ψηλά κι αν είναι, και βέβαια να προωθήσει τις αναγκαίες αλλαγές ώστε τα Τέμπη να μην ξανασυμβούν. Η κυβέρνηση θα έχει μεγάλη ευθύνη αν η χώρα πάει και πάλι στα χέρια ανεύθυνων λαϊκιστών πολιτικών, που θα αναιρέσουν την προσπάθειά της των τελευταίων χρόνων προς την κανονικότητα. Με τη σύμφωνη βέβαια γνώμη και ψήφο απελπισμένων και σε σύγχυση πολιτών. Η δημοκρατία μας διατηρεί ακέραιο το δικαίωμά μας στην αυτοχειρία και τη χρεοκοπία, αυτή τη φορά σε έναν απείρως πιο επικίνδυνο κόσμο και μια Ευρώπη σε δοκιμασία συνοχής.
13°
