12+1 πράγματα που έμαθα από την υπόθεση Χαϊκάλη

1. Το «Γιούργια» είναι η καλύτερη μέθοδος καταγγελίας στον πλανήτη. Κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής, κάποιος είπε κάτι σε κάποιον, που έδωσε μετά το υλικό σε κάποιον άλλο που εμπιστεύεται, αλλά ένας τρίτος δούλευε πρώτα για τους μεν και μετά για τους δε και δεν τον εμπιστεύονται πια... Ποιος βγαίνει ωφελημένος από αυτό το τουρλουμπούκι; Μα όλοι! Γιατί όταν τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο, ο καθένας έχει ένα τεράστιο μενού επιχειρημάτων για να διαλέξει, ώστε να επιβεβαιώσει την αλήθεια που γουστάρει: Όσοι είναι βέβαιοι για τους χρηματισμούς δικαιώνονται. Όσοι θέλουν να πιστέψουν ότι όλα είναι προβοκάτσια του ΣΥΡΙΖΑ επίσης δικαιώνονται (λόγω εμπλοκής Λαζόπουλου στο μοντάζ). Όσοι πιστεύουν στη γενικευμένη σαπίλα του πολτικού συστήματος έχουν άλλο ένα παράδειγμα να αναφέρουν στα σχόλιά τους στο διαδίκτυο. Μέσα στη γενικευμένη θολούρα, όλοι είναι ευχαριστημένοι και συνεχίζουν να ανταλάσσουν άσφαιρα πυρά και ανακοινώσεις.

2. Ο πρωθυπουργός πρέπει επειγόντως να αλλάξει συβούλους. Γιατί αυτοί που έχει –και που πιθανότατα τον συμβούλεψαν να κάνει μήνυση στον Χαϊκάλη– δεν είχαν τη μίνιμουμ επάρκεια να συνδυάσουν τα γεγονότα. Να προβλέψουν, δηλαδή, ότι με αυτή την κίνηση δικαιώνουν τον Μπαλτάκο (στον οποίο δεν έκανε μήνυση, αν και το όνομά του εμπλέκονταν πολύ πιο άμεσα).

3. Όταν κάποιος έχει δει σε αναρίθμητες ταινίες τον εγκέφαλο μιας συνωμοσίας να λέει στον εντολοδόχο τη φράση «αν το πράγμα στραβώσει θα αρνηθώ ότι είχαμε την παραμικρή σχέση», είναι δύσκολο στη συνέχεια να πάρει σοβαρά την ανακοίνωση ότι «ο κ. Αποστολόπουλος δρούσε από μόνος του».

4. Γύρω από τα κόμματα αναπτύσσεται ένας κανονικός υπόκοσμος. Ημιπαρακρατικοί/ημιεπιχειρηματικοί παράγοντες, κάτω από τον μανδύα του «συμβούλου», προσκολλώνται σαν βδέλλες σε αρχηγούς και μηχανισμούς. Περιφέρονται σε πρωθυπουργικά και υπουργικά γραφεία με την ίδια άνεση που περιφέρονται στο Da Cappo. Και εκμεταλλεύονται την ούτως ή άλλως εκκωφαντική ηλιθιότητα των παρατρεχάμενων για να πουλήσουν «εκδουλεύσεις» και «παραγοντιλίκι». Έτσι, ο αντι-μνημονιακός παράγοντας της Πειραιώς και της Deutche Bank δεν είχε κανένα πρόβλημα να συναντιέται με τον Γ. Παπακωνσταντίνου, να βρίσκεται στο fuckaround στο γραφείο του Σαμαρά (την εποχή των Ζαππείων) και να συνοδεύει τον Καμμένο στις συναντήσεις του με τον Τσίπρα. Όλα μπερδεύονται γλυκά...

5. Πάντα θα υπάρχει μια Γιαταγάνα να αναστατώσει, μετά να ανακαλέσει και γενικά να τα κάνει ακόμα λίγο πιο μπάχαλο.

6. Την ίδια στιγμή που ο Παύλος Χαϊκάλης περιφέρεται λαύρος στα Medrano του Αυτιά, του Παπαδάκη και των παρόμοιων βιομηχανιών παραγωγής πρωινών βοθρολυμμάτων, όπου καταγγέλει τους «κερδοσκόπους των Αγορών», τους «Διεθνείς τοκογλύφους», την «παγκόσμια Νέα Τάξη των Τραπεζιτών» και τους «κατακτητές της πατρίδας μας», δίνει 5.000 ευρώ στον Αποστολόπουλο (όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος), να τα «παίξει» σε αυτές ακριβώς τις «αγορές». Ναι, αυτές που καταγγέλει οργισμένος μπροστά στους «πελάτες» του.

7. Ναι, το πρωθυπουργικό γραφείο δεν έχει κανένα πρόβλημα να υποδεικνύει στον «αντίπαλο και ψεκασμένο» Πάνο Καμμένο μάρτυρες κατηγορίας εναντίον του Αντρίκου Παπανδρέου, για την κωμικοτραγική υπόθεση των CDS…

8. Στα γραφεία των Ανεξάρτητων Ελλήνων υπάρχει διαθέσιμο stand by «ρολόι-κάμερα» και άλλα gadgets για παρακολούθηση και αποκάλυψη συνωμοσιών;

9. Όσο και να προσπαθείς να δεις την υπόθεση ψύχραιμα, πάντα μια επικής ηλιθιότητας δήλωση της Σοφίας Βούλτεψη ή/και ένα χουλιγκανικό tweet του Άδωνι Γεωργιάδη (από αυτά που απευθύνονται σε φανατικό κομματικό ακροατήριο ελάχιστου IQ, άρα σε ανθρώπους που δεν χρειάζεται να πειστούν), θα σε κάνουν να γείρεις (για λίγο έστω) προς την αντίθετη πλευρά.

10. Τα media που δίνουν βήμα σε κάθε γραφικό. Που μεταδίδουν με σοβαρότητα την είδηση εμφάνισης των Κυριών με τα Τζιπ της Βαρβακείου. Που έβγαζαν με σοβαρότητα από τον Αρτέμη Σώρρα μέχρι όποιον γραφικό βουλευτή πουλάει. Τώρα ολοφύρονται «για τη δυσοσμία και το βούρκο της δημόσιας ζωής». Όπως αυτός που κλάνει και μετά διαμαρτύρεται επειδή βρωμάει.

11. Επιβεβαίωση μιας Μεγάλης Αλήθειας της Ζωής: Ποτέ μη στηρίζεσαι απόλυτα σε άνθρωπο που ασχολείται τόσο μανιακά με τα ζώδια.

12. Έχουμε έναν τύπο (Αποστολόπουλο) που την πρώτη μέρα αποκαλεί τον Καμμένο «πολιτικό αρχηγό showman», τη δεύτερη μέρα δηλώνει στον εισαγγελέα ότι όλα αυτά τα έκανε μόνος του (σ.σ. μάλλον επειδή είναι χομπίστας) επειδή ήθελε να αποδείξει στον αρχηγό showman πόσο σκάρτος είναι ο Χαϊκάλης! Και δεν ενημερώνει μέσα στις προηγούμενες 15 μέρες, τον showman, αλλά τον αφήνει να εκτεθεί με συνεντεύξεις τύπου και να τινάξει στον αέρα το πολιτικό σκηνικό. Και αυτός ο άνθρωπος δηλώνει «σύμβουλος επιχειρήσεων». Ε, είναι προφανές γιατί η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα βρίσκεται στο ναδίρ. Διότι έχει τέτοιους συμβούλους.

13. Όση ώρα διαβάζαμε τα παραπάνω, σε κάποιο γραφείο της Βουλής, μια σφραγίδα με αριθμό πρωτοκόλλου ανεβοκατεβαίνει αδιάκοπα πάνω από ρουσφετολογικές τροπολογίες. Οι 90 αυτές τροπολογίες (της κατηγορίας «Polaroid», δηλαδή κάτι παραπάνω από φωτογραφικές), θα ευνοήσουν μερικές χιλιάδες συμπολίτες μας σε βάρος όλων των υπόλοιπων που δεν έχουν πρόσβαση στους προθαλάμους των βουλευτικών γραφείων. Και αυτοί, στη συνέχεια, θα ψηφίσουν αυτούς που τους ευνόησαν ως αντάλλαγμα για την «διευκόλυνση». Δηλαδή οι βουλευτές που καταθέτουν τις τροπολογίες, με πολύ μικρό κόστος (το οποίο by the way θα επωμιστούμε όλοι), θα επανεκλεγούν. Και αυτοί που ευνοούνται από τις τροπολογίες θα απολαμβάνουν την ασυλία γιατί «αντί να ασχοληθούμε με τους προδότες της Βουλής που συνεχίζουν το φαγοπότι με τα μεγάλα ψάρια, ασχολούμαστε με τους κακομοίρηδες». Λες και αυτοί οι κακομοίρηδες δεν είναι αυτοί που τους ψηφίζουν (αντί πινακίου τροπολογίας), δίνοντάς τους τη δυνατότητα να συνεχίζουν το «φαγοπότι» με τα μεγάλα ψάρια.